dünden beri öyle üzgünümki kelimelere nasıl dökücem bilemiyorum,7 yıllık evliyim ikinci çocuğumada hamileyim eşimi çok seviyorum o ise beni daha çok sevdiğini söyler hep ve gerçektende öyle iyi kalpli öyle iyi niyetli sadık dürüst evi ve çocuğu için canını verecek kadar bize düşkün sorumluluk sahibi ince düşünceli duygusal romantik ne bileyim bir kadının istediği herşey var eşimde benim gözümde dört dörtlük bir eş,aileside çok iyi yanımızda değiller ama aramızda saygı sevgi var banada değer verirler,gelgelelim eşim çok takıntılı bir insan ve düşünmediğim aklımdan bile geçirmediğim şeyler için birkaç ayda bir çok büyük sorun yaşanıyor aramızda,benim eşimden önceki olmaz olası biriyle yaşadığım yanlış şeyleri ben eşime taa başında anlattım ne yaşadıysam hepsini anlattım eşimle flört döneminde bu yüzden çok sorun yaşadık çok ayrılıp barıştık beni kabullenemedi sonra geri bağrına bastı sürekli gelgitler yaşadı bazen evlilik öncesi dönemi anlatırken ağır bir depresyon geçirdim der ama sanırım hala çıkamamış bundan,bana normal zamanlarında senden çok memnunum sen çok iyi bir eşsin iyiki evlenmişim senle bizi ölüm ayırır derken arada bi en ufak bi kıvılcım onu dellendiriyo ve çok acı yüreğimi dağlayan sözler söylüyo,eşimle çok önemli maddi sorunlar yaşamıyoruz ama çok rahatta değiliz sürekli şans oyunları oynuyo evimizi aldık borcu bitmesede ama arabamız yok sorunda tam burda başlıyo ben çok kanaatkar biriyim eşim yuvam çocuğum bana dünyalara bedel ama eşim dün kızkardeşinden gelen bir telefon üzerine delirdi,eşiyle tatile gitmişler ordan aradılar eşim aman çocuklara dikkat edin deyince bikaçkez,bende öylesine anne babaları sen demesende ederler zaten dedim teli kapatınca bana bi bağırdı güya ben kıskanmışım,eniştesinin kardeşine sağladığı olanakları eşim bana sağlayamadığını düşünüyor olsa gerek konu aslında buda değil daha önceki o lanet olası insan insan değildi ama zengindi eşim o yüzden beni hep en iyi şartlarda yaşatmaya çalıştı o günleri hatırlamayım diye ama inanın karnımdaki bebeğimin bu yazıyı yazarken tekmelemelerini hissediyorum allah ve o şahit aklımdan ne eskiye dair ne bugün için eşimin üzüleceği hiçbişey geçmiyor ama beynimin içi ona gösteremiyorum kendisini yeterince sevmediğimi düşünüyor oysa çevrem bile onu nasıl sevdiğimi biliyor,dün bğırırken boşanacam senden dedi bunu yapmaz biliyorum akşam ben nefes alamadım ağlarken yanıma geldi silahım nerde an meselesi kendimi vurup acılarımdan kurtulucam yaptıklarını unutmadım dedi ağlayarak,ben kahroluyorum kendimi unuttum ona üzüldüm bu kez,yaptığım bişey yokki eşimle tanıştıktan sonra önceki insan beni aradı ve ben de ona beni bi daha arama gibi şeyler yazdım yaptıklarım bu niye onla çıkmışım çıktıysam bile eşimle tanıştıktan sonra niye mesaj yazmışım benim evlendikten sonra en ufak bi hatam olmadı kendine ne kadar sadık olduğumu bilir ama konu maddi yetersizlik olunca kendini kötü hissediyo ve bi kıvılcım ateşliyo herşeyi ben napıyım kızlar öyle ağır sözler söylediki onamı yanayım eşim askeri personel dört gün yok şimdi evde yalnızım ve onu daha çok özlüycem onamı yanayım daha anlatacak şey çokta zaten uzun oldu kusura bakmayın