Eksiklik Duygusu

huzurarayan

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Aralık 2019
195
-16
34
Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
 
Gelmeyecek malesef. Geçmiş yaralarınız iyileşir mi iyileşmez mi bilemem. Bugününüze bakın,hayatınızda şükür edecek ne çok şey olduğunun farkına varın. Affedip kabullenip kendi hayatınıza odaklanın. Ne güzel bir yuvanız,bir evladınız olmuş,sağlığınız yerinde. Geçmişe dönüp durmak,yaraların kabuklarını kaldırmak sizi ileriye götürmez 💐
 
Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Ogfff ne diyorsun sen ya ? Lütfen ama lütfen terapi al. Bu anlattıkların tek başına aşabileceğin şeyler değil. Çok çok üzgünüm. Çocuk haline gidip sarılmak istiyorum
 
Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Hemen hemen hepimizin çocukluktan gelen kötü anıları vardır, bunları düşünüp modunuzu düşürmek yerine geleceğe odaklanarak hem kendinizin hem oğlunuzun mutluluğu için kendinize en iyi yatırımı yapabilirsiniz.
Hiç bir çocuk mutsuz ve sinirli bir anneye sahip olmak istemez bunu en iyi siz bilirsiniz, onun için oğlunuza ve kendinize odaklanın. Bırakın geçmişi siz geçmişi kabullenip bırakmadığınız sürece hep huzursuz olursunuz.
 
Benimde annem sarılmamıza öpmemize izin vermezdi birkere yalvardığımi ağladığımı bilirim çocukken annemi çok seviyorum ama şimdide ben öpüp sarılamiyorum içimden geliyor ama yapamıyorum kendimi sucluda hissediyorum bu yüzden :KK43:
 
Anneniz ne diyor bu konuda,pişman olduğunu söyleyip af diliyor mu,bilmiyorum ya eller ayaklar bağlanıp demirle dövmek bariz kötülük böyle birinin Şu an iyi olabileceğine inanmıyorum, bu çocuğa fırlatılan anne terliği durumları değil ki..Yine de artık düşünmeyin bunları,yapacağınız değistireceginiZ bir şey yok bunu düşünerek geleceğinize de gölge düşürüyorsunuz şu an sahip olduğunuz güzelliklere odaklanın
 
Bir çocuk bunları hak edecek ne yapmış olabilir ki ? Çok derin yaralar bunlar. Terapi alırsanız çok faydasını görürsünüz. Ama lütfen kendinizi böyle hissettiğiniz için şükürsüz ve suçlu hissetmeyin.
 
Bu dert mi bilmiyorum. Ama tanımadığım insanlara içimi dökesim geldi. Memurum, eşimin işi iyi, dünya tatlısı bir oğlum var, sağlığımız yerinde, rahat bir hayatım var, annem babam sağ çok şükür şikayet edebileceğim birşey yok ama hep bir yanım eksik . Ufak bir sıkıntıda tükenmiş ve çaresiz hissediyorum. Ufacık birşey de sinirleniyorum. Kendi kendimi tedavi etmek istiyorum. Çoğu şeyi aştım ama aileme olan öfkemi aşamıyorum. Annemin ve babamin yanında gergin hissediyorum. Biliyorum onlar da böyle olmasını istemezdi, belki farklı bir hayatlari olsa biz de farklı olabilirdik. Beni büyüttüler haklarını ödeyemem ama çocukluğum o kadar kötü geçti ki. Demir sopayla, bıçakla, ayakkabıyla yediğim dayakları unutamıyorum. Ellerimden ayaklarımdan bağlandığım anları unutamıyorum.Bayramlarda anneannem ve dedem vefat ettiği için yıllarca elini opmemize izin vermeyen, kavga çıkaran annemi unutamıyorum. Annem herşeyde küstü. Ondan izinsiz dışarı çıktığım için ölüm orucuna bile girdi. En mutlu anlarımı zehir etti. Şimdi çok iyi bir anneanne. Benim oğluma azıcık sesim yükselsin kızıyor. Ona sarılıp, onu öpmek , derdimi paylaşmak istiyorum . Bir yanım çok istiyor bir yanım kaçmak istiyo. Şimdi telafi etmek istiyorum.Ya benim mahvolmuş çocukluğum? Kardeşlerimin bozulan psikolojisi... Nasıl gelecek geçen o günlerim...
Annenizle yuzlesip duygularınızi paylaştıniz mi ?
 
Gelmeyecek malesef. Geçmiş yaralarınız iyileşir mi iyileşmez mi bilemem. Bugününüze bakın,hayatınızda şükür edecek ne çok şey olduğunun farkına varın. Affedip kabullenip kendi hayatınıza odaklanın. Ne güzel bir yuvanız,bir evladınız olmuş,sağlığınız yerinde. Geçmişe dönüp durmak,yaraların kabuklarını kaldırmak sizi ileriye götürmez 💐
Çok şükürler olsun. Evlenene kadar mutlu bir aile hayatı olabileceğine inanmıyordum. Umarım bir gün bu yaralar kapanır🙏🏻
 
Bir çocuk bunları hak edecek ne yapmış olabilir ki ? Çok derin yaralar bunlar. Terapi alırsanız çok faydasını görürsünüz. Ama lütfen kendinizi böyle hissettiğiniz için şükürsüz ve suçlu hissetmeyin.
Mesela 7 yaşında kardeşimi ittirmiştim. O da düştü. Sonra annem dovmesin diye kaçtım. Ama
ne kadar kacabilirim ki? Annem ayaklarımdan iple bağladı sokak boyunca eve kadar sürükledi. 9-10 yaşlarımda yayalara yeşil yandığı an karşıya geçmeye çalıştım ama araba geliyormuş. Annem herkes içinde dövmüştü vs. Annem de böyle bir hayat istemezdi. Bir şansım olsa iyi bir hayat vermeyi isterdim. O zaman biz de mutlu olurduk. Terapi düşünüyorum..
 
Benimde annem sarılmamıza öpmemize izin vermezdi birkere yalvardığımi ağladığımı bilirim çocukken annemi çok seviyorum ama şimdide ben öpüp sarılamiyorum içimden geliyor ama yapamıyorum kendimi sucluda hissediyorum bu yüzden :KK43:
Annem sadece uyurken operdi, öpsün diye uyuyor numarası yapardim
 
Yaşadıklarınıza çok üzüldüm. Ama tek başınıza aşamazsınız. Destek almalısınız. Babaannem şu an alzheimer biraz sinilenip bi şey dediğinde halam çok kötü oluyo küçükken yaşadığı şiddet filan aklına geliyomuş. Elli küsür yaşında kadın. Desteksiz aşılmıyor. Lütfen alın.
 
Anneme söylediğimde ben de kötü bir hayat yaşadım bana destek olmadınız ben size ne yaptım vs diyor. Ağlıyor sızlıyor. Küsüyor.
Bir psikolog desteği alsaniz iyi olacak. O sizi bu yüzleşme ,hesaplaşma konusunda daha doğru yönlendirir. Kardeşim psikolog o hep söyler hesaplasmalar,yuzlesmeler sonuca ulaşmadan tam anlamıyla iyilesemeyiz der.
 
Hemen hemen hepimizin çocukluktan gelen kötü anıları vardır, bunları düşünüp modunuzu düşürmek yerine geleceğe odaklanarak hem kendinizin hem oğlunuzun mutluluğu için kendinize en iyi yatırımı yapabilirsiniz.
Hiç bir çocuk mutsuz ve sinirli bir anneye sahip olmak istemez bunu en iyi siz bilirsiniz, onun için oğlunuza ve kendinize odaklanın. Bırakın geçmişi siz geçmişi kabullenip bırakmadığınız sürece hep huzursuz olursunuz.
Bir ara aştığımı düşünüyordum. Ancak ailevi sorunlar hala devam ediyor. Haftanın 1 günü iyiyse 6 günü kesin sorun çıkıyor
 
Kardeşim psikolog 😁 bana duygularımızla, bu duyguları bize hissettiren kişilerle yuzlesip hesabı kapatmazsak iyilesemeyecegimizi anlatmıştı.
Tamam da ingiltere filan değil burası. Bu çözümü herkes biliyo psikolog olmasa da nerdeyse. Ama konuşamıyoruz. Zaten konuşulabilir insanlar olmadıklarından o kötü muameleleri yapmışlar.
 
X