elalem ne der, maskemi çıkarmamam lazım diye diye delireceğim sanırım..

merhaba..
insanları umursamayan, kendi bildiğini okuyan insanlardan olmayı ne isterdim..
ama öyle değilim, elalem ne der diye kendimi paralar hale geldim resmen.
düşünün serviste otobüste kulaklıkla istediğim müziği dinleyemiyorum.. kulaklıktan fazla ses çıkar da insanlar dinlediğim şarkıya bakıp "ayıp şu kız bu şarkıyı dinliyor oysa tipine bak" derler diye dinleyemiyorum..

tırnaklarımı yiyorum çocukluktan beri, ellerimi kollarımı saklıyorum millet görürse diye..
bu aralar biraz kilo aldım ama boyum çok uzun allahtan göstermiyorum, çevredede benden tonlarca kilolu insan var ama insanlar bana kilolu derse diye çekiniyorum.. oysa arkadaşlar gayet iyi bir kilom olduğunu söylüyor..

kendim olamıyorum.. mükemmelliyetçiyim, dışarıda kendime çizdiğim bir "ben" var ve bunun dışına çıkmak istemiyorum.. her daim dik durayım insanların yanında, en başarılı ben olayım, en dertsiz tasasız görünen mükemmel görünen ben olayım ki beni eleştiremesinler diye.. çünkü bütün ilkokul, ortaokul ve lisem hiçbir suçum yokken beni dışlayan, sevmeyen insanlarla geçti.. mobbingin alasını yaşadım.. çok acı çektim, bir çocuğun ne kadar acımasız olduğunu gördüm ben bana yapılanlar yüzünden...

şimdi üniversitedeyim, şükür arkadaşlar edindim, beni çok seviyorlar, kimi hayran, hatta ingiltere kraliçesine bile benzetecek kadar hayran olan arkadaşım var.. onların yanında dahi rahat olamıyorum bazen.. onlar da beni "mükemmel" görsün ki kırmaya cesaret edemesinler diye düşünüyorum.. bilmiyorum... ama bir yandan da bütün açıklığıyla yanında durabileceğim başımı omzuna yaslayabileceğim derdimi paylaşabileceğim bir omuz arıyorum ancak.. o da dini sebeplerden mümkün değil...

sabrım hiç yok.. motivasyonum sıfır.. kısa süreli motive oluyorum ama uzun vadede motivasyonum sıfır resmen.. kısa süreli motivasyonum sayesinde sınavlara çalışıp bölüm birincisi oldum ama bendeki bu tembellik, motivasyonsuzluk ve sabırsızlık yüzünden ales e çalışamam diye düşünüyorum.. bunu birine söylesem bölüm birincisisin hava atıyorsun sen çalışamazsan ben nasıl çalışayım der....

ortada hiç bir şey yok gibi görünüyor, hiçbir derdim ama içimde fırtınalar kopuyor.. bana yardım eder misiniz ablalarım..

burcubahar0635 .!.:

Psikoloğa gitmelisin bence.
Ben bile okurken bunaldım, böyle yaşamak çok zor olmalı.

Genişletmek için tıkla...

bazı dini açıdan da sorunlar yaşıyordum, annemle konuştuğumda senin derdin yok batıyor dert arıyorsun dedi... bu yaşadıklarım bazen çok saçma geliyor, abartıyorum sanırım boşluktan diyorum ama bazen öyle bir patlak veriyor ki.. şimdi psikologa gitsem belki de yukarıda yazdıklarımı anlatırken bana da abartı gelecek, herkesin yaşadığı şeyleri abartıyorum diye düşüneceğim.. yalan yalan şeyler düşünüyorum diyeceğim o yüzden psikologa gitmiyorum..

Kendin olamamaktan dolayı yapmacık oluyorsun muhtemelen.Kimseyi kırmadanda kendin olabilir arkadaşların tarafından sevilebilirsin. Yardım al.
İnsanın kendini hapsettiği en büyük hapishane elalem ne der hapisahanesi unutma.

Ya ama insan böyle çok yıpranır ki daha yolun başındasın nereye kadar böyle yaşar insan okurken ben bunaldım kendi içinde iki hayat yaşıyor gibisin insanı yormaya bir tanesi yeterken sen ... bir yerde patlak vermez umarım

daxi .!.:

Kendin olamamaktan dolayı yapmacık oluyorsun muhtemelen.Kimseyi kırmadanda kendin olabilir arkadaşların tarafından sevilebilirsin. Yardım al.
İnsanın kendini hapsettiği en büyük hapishane elalem ne der hapisahanesi unutma.

Genişletmek için tıkla...

Aslında kendim oluyorum yalnızca benim eksik yanlarımı insanlarım görmesin derdindeyim.. Yoksa kendimi başka biri gibi göstermiyorum hatta beni ben olduğum için seven ilk arkadaşlarım onlar.. Hatta buna şaşırıyorum da.. Beni bu halimle sevdiler diye şaşırıyorum resmen..

Ortaokulda sınavdan 95 aldım diye sınıftakileri geçtim diye, sen nasıl olur da bizi geçersin diye sınıfın zorba kızları tarafından duvardan duvara fırlatılan biriydim ben :) bu günlerime şükrediyorum..

İnsanlar da emin ol sana takıyordu zaten şuna bak ne dinliyor şuna bak şöyle yapıyor böyle yapıyor
Kendini önemsemekten ve de insanların da senin hakkında ne düşündüklerini önemsemekten vazgeç
Çünkü emin ol mükemmel de olsan çoğu hakkında kötü düşünecek....

usagi91 .!.:

Ya ama insan böyle çok yıpranır ki daha yolun başındasın nereye kadar böyle yaşar insan okurken ben bunaldım kendi içinde iki hayat yaşıyor gibisin insanı yormaya bir tanesi yeterken sen ... bir yerde patlak vermez umarım

Genişletmek için tıkla...

daha 19'um ben bide :) dışarıda insanlar beni mükemmel olarak görsünler diye düşünüyorum sanırım.. ki dediğim gibi çocukluğumdaki sıkıntılar yüzünden galiba.. yoksa olduğum gibiyim ama işte eksik yanlarım hiç olmasın hiçkimse görmesin istiyorum.. inşallah patlak vermez..

Tırnak yemek psikolojik bir durum ve mukemmeliyetci kaygı bozukluğu olan kişilerde sık görülür.. kaygı bozukluğu vs durumlariniz için yardım alın.. geç kalmayın yetişkinlerde daha ağır seyrediyor çünkü..

Helenra .!.:

İnsanlar da emin ol sana takıyordu zaten şuna bak ne dinliyor şuna bak şöyle yapıyor böyle yapıyor
Kendini önemsemekten ve de insanların da senin hakkında ne düşündüklerini önemsemekten vazgeç
Çünkü emin ol mükemmel de olsan çoğu hakkında kötü düşünecek....

Genişletmek için tıkla...

Vazgeç demesi kolay, ben de isterim vazgeçmeyi ama imkansız.. Deniyorum ama olmuyor ne yazık ki.. ve bir psikologa da gitsem olmayacak, en iyi bana olumlu düşün diyecek..
biliyorum kötü düşüneceklerinin ki yaşadım da zaten :)
hiçbir derdim yokken sırf kıskançlığından saçma sapan bir iftira atmıştı bir arkadaş.. ben kimseye bir şey yapmadım, tavuğuna kış demedim, hiçbir kötü davranışım yokken bu onun nasıl haddine ki bana böyle bi iftira attı diye delirmiştim :)

Marcenko .!.:

daha 19'um ben bide :) dışarıda insanlar beni mükemmel olarak görsünler diye düşünüyorum sanırım.. ki dediğim gibi çocukluğumdaki sıkıntılar yüzünden galiba.. yoksa olduğum gibiyim ama işte eksik yanlarım hiç olmasın hiçkimse görmesin istiyorum.. inşallah patlak vermez..

Genişletmek için tıkla...

Yani ne desem bilemedim ilerde bunun sevgilisi var (belki vardır ) gerçi bilenedim:)eşi var kv si kp si var colugu çocuğu var var oğlu var yani içini karartmak istemem ama o zaman da böyle mi olacak ( ne yaptın sen ? diye soracaksın belki ama bunlarda olacak işler )

sedalein .!.:

Tırnak yemek psikolojik bir durum ve mukemmeliyetci kaygı bozukluğu olan kişilerde sık görülür.. kaygı bozukluğu vs durumlariniz için yardım alın.. geç kalmayın yetişkinlerde daha ağır seyrediyor çünkü..

Genişletmek için tıkla...

anaokulu fotoğraflarında bile tırnaklarım yenmiş vaziyette.. yardımın bir faydası sanki olmayacak çünkü bir derdim gerçekten var mı ondan bile emin olamıyorum yeri geliyor.. fazla abartıyorum diye düşünüyorum..

Marcenko .!.:

Vazgeç demesi kolay, ben de isterim vazgeçmeyi ama imkansız.. Deniyorum ama olmuyor ne yazık ki.. ve bir psikologa da gitsem olmayacak, en iyi bana olumlu düşün diyecek..
biliyorum kötü düşüneceklerinin ki yaşadım da zaten :)
hiçbir derdim yokken sırf kıskançlığından saçma sapan bir iftira atmıştı bir arkadaş.. ben kimseye bir şey yapmadım, tavuğuna kış demedim, hiçbir kötü davranışım yokken bu onun nasıl haddine ki bana böyle bi iftira attı diye delirmiştim :)

Genişletmek için tıkla...

Ee kolaysa demesi vazgeçme ne diyelim öneride bulunuyoruz beğenmiyorsun en iyi psikologla psikiyatristle görüşmen gerek o zaman yani ama baya takıntılısın sen belli tüm konularından anladım bir de bir cümlen vardı orda da kendini beğendiğin çok belli oluyordu üzgünüm ama ben acı konuşmayı severim kendine gel diye diyorum....

Marcenko .!.:

Aslında kendim oluyorum yalnızca benim eksik yanlarımı insanlarım görmesin derdindeyim.. Yoksa kendimi başka biri gibi göstermiyorum hatta beni ben olduğum için seven ilk arkadaşlarım onlar.. Hatta buna şaşırıyorum da.. Beni bu halimle sevdiler diye şaşırıyorum resmen..

Ortaokulda sınavdan 95 aldım diye sınıftakileri geçtim diye, sen nasıl olur da bizi geçersin diye sınıfın zorba kızları tarafından duvardan duvara fırlatılan biriydim ben :) bu günlerime şükrediyorum..

Genişletmek için tıkla...

Sadece sana mahsus değil eksiklikler herkesde hepimizde var.Eksik yönlerini saklamak yerine geliştirmeyi denemelisin bence.Seni sen olduğun için sevenlere şaşırdığına göre sen kendini sevmiyorsun.Önce kendini svmsyi öğrenmelisin.
Ortaokul yaşları çok farklı yetişkin olmak çok farklı.

usagi91 .!.:

Yani ne desem bilemedim ilerde bunun sevgilisi var (belki vardır ) gerçi bilenedim:)eşi var kv si kp si var colugu çocuğu var var oğlu var yani içini karartmak istemem ama o zaman da böyle mi olacak ( ne yaptın sen ? diye soracaksın belki ama bunlarda olacak işler )

Genişletmek için tıkla...

yok ne yaptın demem :)
milletin beni öyle yok saymasına alışmışım ki, mesela bi erkek arkadaş, sınıftan çoğu kez, bakıyorum davranışlarına kimseye yapmadığı iyiliği, davranışı vs. bana yapıyor.. bi anda tribe giriyorum, ki kendime de diyorum abartma herkese yapıyordur onun için doğaldır diye ama nafile.. benim birinden hoşlanma anlayışım, karşımdaki insanın başkasına yapmadığı bir iyiliği-güleryüzü-davranışı bana yapmasıyla dikkatimi çekmesinden ibaret..

Marcenko .!.:

anaokulu fotoğraflarında bile tırnaklarım yenmiş vaziyette.. yardımın bir faydası sanki olmayacak çünkü bir derdim gerçekten var mı ondan bile emin olamıyorum yeri geliyor.. fazla abartıyorum diye düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

Kaygıli yapınız doğuştan da olabilir.. Bu kadar ne derler demenizin sebebi de çocukluk kaynaklı olabilir.. 32 yaşındayım ve vücut odaklı bir davranış bozukluğum var düşününce kucuklukten başlamış aslında.. Doktorum çok geç kalmissin keşke çok önceden terapiye başlasaydin demişti.. çok gencsin farkindasin önlem al canım.. Aşırı mukemmeliyetci anne olmak çok zor çocuk için de kötü.. ileriye yönelik düşün.. illa görünür de dert olmasına gerek yok.. kendinle sorunlu olmak da var..

Marcenko .!.:

bazı dini açıdan da sorunlar yaşıyordum, annemle konuştuğumda senin derdin yok batıyor dert arıyorsun dedi... bu yaşadıklarım bazen çok saçma geliyor, abartıyorum sanırım boşluktan diyorum ama bazen öyle bir patlak veriyor ki.. şimdi psikologa gitsem belki de yukarıda yazdıklarımı anlatırken bana da abartı gelecek, herkesin yaşadığı şeyleri abartıyorum diye düşüneceğim.. yalan yalan şeyler düşünüyorum diyeceğim o yüzden psikologa gitmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Öyle düşünme muhakkak git.

Söylediğin şeylerin birçoğu aslında hepimizde var.
Mesela kilo takıntısı bende var. Kendimi bildim bileli kiloluyum bekarken hafif topluydum sonra evlenince kilo aldım ve insanlar gerçekten acımasız. Kilo aldığım gayet belli ve kim bundan memnun dur yada farkında değildir ki. Ama özellikle beğendiğim bir marka var giderdim ve denerdim. Görevli offff git ışte almayacaksan gibi davranırdı. Soyleme bile anlıyor insan. Şimdi mesela kilo verdim diyetisyen ile 1 çocuk annesiyim ama bekarlık halimden bile zayıfım. Şimdi o mağazaya gidiyorum 50 tane pantolon denesem görevli bu modeli de deneyin eminim yakışacak diyor. Kilo vermem yasak artık. Diyetisyen korumaya gecicez dedi. Ama dedim ben hala zayıf hissetmiyorum. Herkes yeter artık zayıfladıgın diyor ama kilolu iken yasadıklarim duyduklarım bu hale getirdi beni. 2 ayda 700 gr kilo almışım. Evet 700gr.
Ve dünya başıma yıkılmış gibi hissettim. Dertli dertli yegene anlatıyordum bir kahkaha patlattı. O sıra kendime geldim. Yahu ben zayıf olup iki kilo fazlam var diye ağlayanlara sinir oluyordum onlara benzedim diye.

Güzel görünmek, Sevilmek, güçlü görünmek, takdirleri toplamak her insanın istediği şeyler. Ama kimi insan bunları sadece ister. Kimisi de bunları elde etmek için çabalar. Siz hepsi için çabalarken yorgun dusmussunuz gibi geldi bana

Helenra .!.:

Ee kolaysa demesi vazgeçme ne diyelim öneride bulunuyoruz beğenmiyorsun en iyi psikologla psikiyatristle görüşmen gerek o zaman yani ama baya takıntılısın sen belli tüm konularından anladım bir de bir cümlen vardı orda da kendini beğendiğin çok belli oluyordu üzgünüm ama ben acı konuşmayı severim kendine gel diye diyorum....

Genişletmek için tıkla...

önerini beğenmiyor değilim allah razı olsun burada yardım etmeye çalışıyorsun, ancak dediklerini ben de kendime sürekli söylüyorum ama nafile diyorum bende.. hayatta başardıklarımdan dolayı kendime aferin demem doğal değil mi, ki normalde ne başarsam kendimi alkışlamam hep yerin dibine gömerim.. çevrem ailem arkadaşlarım başardıklarımı söyleyince evet başarmışım diyorum yoksa kendimi ufacık değerli gördüğüm yok ki.. görmeyi çok isterdim ama malesef..

Marcenko .!.:

yok ne yaptın demem :)
milletin beni öyle yok saymasına alışmışım ki, mesela bi erkek arkadaş, sınıftan çoğu kez, bakıyorum davranışlarına kimseye yapmadığı iyiliği, davranışı vs. bana yapıyor.. bi anda tribe giriyorum, ki kendime de diyorum abartma herkese yapıyordur onun için doğaldır diye ama nafile.. benim birinden hoşlanma anlayışım, karşımdaki insanın başkasına yapmadığı bir iyiliği-güleryüzü-davranışı bana yapmasıyla dikkatimi çekmesinden ibaret..

Genişletmek için tıkla...

Hmm doğru mu anladım karşı cins insanda iyilik ve güler yüze önem veriyorsun ?

usagi91 .!.:

Hmm doğru mu anladım karşı cins insanda iyilik ve güler yüze önem veriyorsun ?

Genişletmek için tıkla...

evet, alışkın değilim ben bu tür davranışlara.. şaşırıyorum, bakıyorum karşımdaki bu davranışları benim dışımda başka kimseye yapmıyorsa bir anda tutuluyorum kafamı karıştırıyor.. ki bazen yanlış anlıyor oluyorum.. abartıyorum ufak şeyleri, ama dediğim gibi yaşamayınca bugüne dek.. zaten flört vb. durumlara da karşıyım ancak bu kadar küçük muhabbetler bile beni kötü hissettiriyor, dini açıdan yapmamam gerekeni yapıyormuşum gibi geliyor duyan sanki biriyle beraber oldum sanır :) oysa benim kötü hissettiğim olay atıyorum muhabbet edip biraz samimi konuşmak.. ailem tarafından zorlanmadım hiçbir zaman, ben kendimi uzak tuttum hep karşı cinsten ama bilemiyorum.. araftayım sanki.