merhaba..
insanları umursamayan, kendi bildiğini okuyan insanlardan olmayı ne isterdim..
ama öyle değilim, elalem ne der diye kendimi paralar hale geldim resmen.
düşünün serviste otobüste kulaklıkla istediğim müziği dinleyemiyorum.. kulaklıktan fazla ses çıkar da insanlar dinlediğim şarkıya bakıp "ayıp şu kız bu şarkıyı dinliyor oysa tipine bak" derler diye dinleyemiyorum..
tırnaklarımı yiyorum çocukluktan beri, ellerimi kollarımı saklıyorum millet görürse diye..
bu aralar biraz kilo aldım ama boyum çok uzun allahtan göstermiyorum, çevredede benden tonlarca kilolu insan var ama insanlar bana kilolu derse diye çekiniyorum.. oysa arkadaşlar gayet iyi bir kilom olduğunu söylüyor..
kendim olamıyorum.. mükemmelliyetçiyim, dışarıda kendime çizdiğim bir "ben" var ve bunun dışına çıkmak istemiyorum.. her daim dik durayım insanların yanında, en başarılı ben olayım, en dertsiz tasasız görünen mükemmel görünen ben olayım ki beni eleştiremesinler diye.. çünkü bütün ilkokul, ortaokul ve lisem hiçbir suçum yokken beni dışlayan, sevmeyen insanlarla geçti.. mobbingin alasını yaşadım.. çok acı çektim, bir çocuğun ne kadar acımasız olduğunu gördüm ben bana yapılanlar yüzünden...
şimdi üniversitedeyim, şükür arkadaşlar edindim, beni çok seviyorlar, kimi hayran, hatta ingiltere kraliçesine bile benzetecek kadar hayran olan arkadaşım var.. onların yanında dahi rahat olamıyorum bazen.. onlar da beni "mükemmel" görsün ki kırmaya cesaret edemesinler diye düşünüyorum.. bilmiyorum... ama bir yandan da bütün açıklığıyla yanında durabileceğim başımı omzuna yaslayabileceğim derdimi paylaşabileceğim bir omuz arıyorum ancak.. o da dini sebeplerden mümkün değil...
sabrım hiç yok.. motivasyonum sıfır.. kısa süreli motive oluyorum ama uzun vadede motivasyonum sıfır resmen.. kısa süreli motivasyonum sayesinde sınavlara çalışıp bölüm birincisi oldum ama bendeki bu tembellik, motivasyonsuzluk ve sabırsızlık yüzünden ales e çalışamam diye düşünüyorum.. bunu birine söylesem bölüm birincisisin hava atıyorsun sen çalışamazsan ben nasıl çalışayım der....
ortada hiç bir şey yok gibi görünüyor, hiçbir derdim ama içimde fırtınalar kopuyor.. bana yardım eder misiniz ablalarım..
