Elde var sıfır

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Recep ivediğin dediği gibi ben para verince yine depresyona girerim :) o teknik nedir bacım ?
 
İnsan başına kötü şeyler gelmedikçe içindeki potansiyelin farkına varmıyor. Benimde garip hayat hikayem var.
20 yaşında hayatımın aşkını bulduğumu sanıp, evlendim. Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Yıllarla beraber değiştik. O daha çok değişti. Evlilikten, Türkiye’de yaşamaktan mutsuzdu. İte kaka o evliliği 15 sene sürdürdük. Ama diyorlar ya “gömleğin ilk düğmesi yanlış iliklenince diğerleri de yanlış gidiyor” diye. Olmayınca olmuyor. En sonunda boşandık. Ben aslında boşanırken “biraz kafasını dinlesin, nasıl olsa ger döner” diye düşünüyordum. Meğer ex eşim o ara zaten biriyle ilişki yaşıyormuş. Neyse boşandıktan 1 sene sonra evlendiklerini duydum. O gün dedim “ Ben de kendime yeni sayfa açacağım. Bu hayatın bana mutluluk borcu var” Uzun uğraşlar, flörtler sonucu 1 gece şimdiki eşimle tanıştım. Dedim “bu adam olur. Bu adam beni yarı yolda bırakmaz.” Netice kucağımda kızım, karnımda doğmayı bekleyen diğer kızım.
Benden sana abla tavsiyesi. Hayatta başına ne gelirse gelsin karaları bağlama. Sihirli bir değnek yok. Değsin, herşey bir anda güzelleşsin. Sen kendi mucizeni yaratacaksın. Tabii ki dört dörtlük bir hayat yok. Ama elinden geldiğince kendinin en iyi versiyonu ol.
 

Maşallah daim olsun inşallah çok iyi geldi yazınız ben de öyle yapayım
 
Sen kendi temponda kosarsan potansiyelini goremeyebilirsin, ama ne zaman ki seni bir yirtici hayvan kovalarsa iste o zaman yapabileceginin en iyisini yaparsin..

Insan muazzam bir varlik, ne zaman yapmasi gerekirse o zaman yapar.. kisaca kul sıkışmayınca hizir yetismez lafi burdan diye dusunuyorum
 
Yalnız değilsin hayatımın berbat dönemlerinden birindeyim ailevi sorunlarla boğuşuyorum aylardır üzerine bir de kendi iş sorunum eklendi derken kurtuldum sandığım bir hastalığın aşırı stres nedeniyle hortlama ihtimali ile yüzleştim ve hayatımdaki en büyük stres kaynağı olan kariyerimi noktalamak zorunda kaldım. Kendimi bildim bileli çalışıyorum ve şu an tam anlamıyla boşluktayım ne yapacağımı bilemiyorum. Çocuk istiyoruz nasılsa çocuk olunca ara verecektim bırakacaktım işimi diye avunmaya çalışıyorum ama o da olmuyor aylardır belki hiç olmayacak. Kendimi tam bir işe yaramaz gibi hissediyorum.
Arkadaşlarım var ama inan kimseyi görmek isteyecek psikolojide değilim o yüzden bu ara sadece kendime kahve ısmarlıyorum, yıllardır çalışmaktan yapamadığım şeylere yöneliyorum eski filmleri izliyorum resim yapıyorum yürüyüş yapıyorum kitap okuyorum, sergi geziyorum. Hayatı sessize alacağım bir süre, telefonlarım telaşla çalmadan, şikayet dinlemeden, yetersizlik hissiyle boğuşmadan sadece ben olacağım işte
Bu da bir evresi hayatın geçecek
 
hayatımın en kötü dönemini geçen sene yaşadım ve atlattım. o dönemde herşey çok kötüydü. sonrasında güzel şeyler de oldu :) sanırım bunu yaşamamız gerekiyor bazen.
 
hayatımın en kötü dönemini geçen sene yaşadım ve atlattım. o dönemde herşey çok kötüydü. sonrasında güzel şeyler de oldu :) sanırım bunu yaşamamız gerekiyor bazen.

Ay inşallah ben de seneye yazarım herşey çok güzel oldu diye
 
Ay inşallah ben de seneye yazarım herşey çok güzel oldu diye
inşallah canım herşeyin bir sebebi var bence:) zor günler de geçirmemiz lazım demek ki. hepsi geçici sabret sadece ve daha güzel şeyler olması için çabalamaktan vazgeçme. kendi hayatını düzene sokmak ve güzel şeyler yaşamak için çabalaman lazım.
 

Haftaya işe başlıyorum ilk iş su tayin olayını halletcem sonra nisan gibi taşınırım fln bu süreçte maddi durumum da tam istediğim gibi olur, ondan sonra da bakalım
 
Tabiki oldu hem de yıllarca.kaç sene aile evi depresyonundan sonra atanıp başka şehre gittim.şuan çok memnunum.ayağa kalkamıyorsanız hafif bir psikiyatri ilacı yazdırabilirsin.çok faydası oluyor.başka şehirde bence aşk, meşk, dostluk işleri daha kolay oluyor.aileni düşnmene gerek kalmadığı için.
 
O da çok sinir bozucu en az yalnızlık kadar.
 
Şu sıra bende tüm biriktirdiklerimi dışarıya saldım. Olamayan ve yapamadığım herseyden dolayı hem kendime kızgınım,hemde bikkinim.Bu hislerin uzun hatta çok uzUn zamandır suregelmesi ve cozememem üzerine psikolojik destek almaya başladım.Kendime biseyler almak yerine ruhuma iyi gelen bisey istedim.Kirada ev,tek maaş,bir bebekle ne kadar zor olsa da çok gerekliydi.yillar önce ev alsaydık,keşke araba almayı bu kadar ertelemeseydiklerle uzuntum artıyor.Hele birde çevreden sizde geç kaldiniz diye duyunca uzuluyrm. Ama biliyrm ki benimde parlayacagim,daha ferah yasayacagjn günler gelicek.kizima kendim bakmak istemem benim kararım,işi bırakmak eşimle ikimizin kararı.Tabi ki bunlarin etkisi olivakti .Hersey yoluna girecek elbet.Hepimizkn için dileğim bu.Allah kalplerimize ve hayatlarımıza sağlık,huzur ve ferahlık versin
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…