Yaprak raks ederken rüzgar önünde,
Hazana dönüşür, güz gelir geçer.
İnsan acze düşer ömrün sonunda,
Dışın şöyle dursun, öz gelir geçer.
Allah için çalış, sakın ha durma,
Dostunu iyi bil arkadan vurma,
Dünyada kimsenin kalbini kırma,
Yapılanlar kalır, söz gelir geçer.
Canım feda olsun yari bilene,
Günah lekesini kalpten silene,
Dayan bu dünyada başa gelene,
Mevsimler tükenir, yaz gelir geçer.
Azdıkça azıyor şu nefis atı,
İnkarla kirlenen kalpler çok katı,
Pek uzun sandığın dünya hayatı,
Sağnak yağmur gibi, tez gelir geçer.
İnsan Mevlasından ümit keser mi ?
Gül dalına konan bülbül susar mı ?
Seven, sevgiliye bilmem küser mi ?
Sitemle karışık, naz gelir geçer.
Kara'm içindeki benliği yoksa,
İlim de irfan da zirveye çıksa,
Her kimin kalbinde imanı yoksa,
Ne söylesen ona, vız gelir geçer.
Hanifi Kara.