Çok teşekkür ederim gerçekten çok ozguvensiz büyüdüm çok büyük zorluklar çektim aile hayatımda hor görülüp çok küçümsendim dediğiniz gibi ablamlarda kabul ediyorlar yaptıklarını ama beni hiç sevmezdiler sevmiyorlar isteğim karakterimi bulabilmek ailemden uzak bir şehirde yeni bir hayat kurmakAileniz sizi hep hor görmüş, her yaptığınızı küçümsemiş belli ki. Özgüvensiz yetişmişsiniz doğal olarak.
Bir süre sonra da kendi kendini gerçekleştiren kehanete dönmüş bu olay, ben zaten yapamam edemem diye diye saçmalamaya başlamışsınız.
Terapiyi kesinlikle bırakmayın, terapistinize sorun okuyabilceğiniz psikoloji kitapları varsa okuyun kendinizi geliştirmek adına.
Biraz klişe gelecek ama kitap okuyun, dizi film izleyin vb. kendi fikirlerinizi oluşturabileceğiniz alanlar edinin. Hobi edinmek vb. de olabilir bu. Kesinlikle ailenizden bağımsız bir hayatınız olsun. Örneğin bahsettiğim hobi kursu gibi. Akraba ziyaretlerinden kaçının. Ailenizle de fazla yüz göz olmayın mesafenizi koruyun.
10 yaşındaydımKiz kardesiniz öldügünde kac yasindaydiniz?
Evet 5 yaşından lise sona kadar her yaptığıma öyle kırdılar öyle zehir ettiler ki hayatı lise sona kadar da dayak yedim kitapsizca . üniversite mezunuyum atama bekliyorum.Guclu bir karakterim arkadaşlarim olsun istiyorum
Çok teşekkür ederimSize bir kitap önermek isterim:
Hayat Boyu İyileşme | Kitapyurdu Hayat Boyu İyileşme
Size bir kac fikir verebilecegini Düsünüyorum
Bu konuyla ilgili anneniz, babaniz tedavi gordu mu?10 yaşındaydım
Bence de en iyisi ayrı bir şehirde farklı bir hayatınız olması.Çok teşekkür ederim gerçekten çok ozguvensiz büyüdüm çok büyük zorluklar çektim aile hayatımda hor görülüp çok küçümsendim dediğiniz gibi ablamlarda kabul ediyorlar yaptıklarını ama beni hiç sevmezdiler sevmiyorlar isteğim karakterimi bulabilmek ailemden uzak bir şehirde yeni bir hayat kurmak
Yapılacaklar listemde param oluncaDiksiyon dersi alın
Annem tedavi gördü babam görmedi .Hayır suclamadilar vefat etmeden öncede bana karşı tutumları aynıydıBu konuyla ilgili anneniz, babaniz tedavi gordu mu?
Sizi sucladiklari oldu mu?
Yani ölümünde payiniz var mi diye sormuyorum, aileler ozellikle evlat ölümü sonrasi girdikleri bunalimla olur olmaz suclamalarda bulunabiliyorlar, geride kalanlari bu ölümden oturu suclayabiliyorlar.
Acaba buna benzer bir sebeple aileniz tarafından hor görülmüş olabilir misiniz?
Teşekkür ederim inşallah bende başarırım sizin gibi çok geç kaldım amaBence de en iyisi ayrı bir şehirde farklı bir hayatınız olması.
Küçükken annem beni bakkala bile göndermezdi, sen yapamazsın edemezsin der dururdu her şeye. Öyle olunca hep bir şeyleri yapabileceğimden şüphe ederek büyüdüm ben de. Bununla birlikte evin küçüğü olduğum için sanki hep benimle bir dalga geçilme hali vardı. Bu sanırım türk ailelerinde klasik olan bir şey ama aşırı toksik.
Neyse sonrasında üniversiteye başka bir şehire gittim, bütün özgüvenimi orda kazandım. Bambaşka bir insan oldum, öncesinde her şeye çekinirken her koşulda hakkını savunabilen, kendi fikrini özgürce dile getirebilen bir insan oldum. Özetle aileden uzaklaşmak, kabuğunu kırmak iyidir
Hiç geç kalmış değilsiniz. Daha gencliginizin basinda sayılırsınızTeşekkür ederim inşallah bende başarırım sizin gibi çok geç kaldım ama
Bu dediğimi ciddiye almayacaksın muhtemelen ve sana basit gelecek fakat eğer bir ihtimal dikkate alırsan sana direkt reçete verebilirim.Merhaba iyi akşamlar.Ben 24 yaşındayım ama kimliğini bulamamış karakteri olmayan bir yetişkinim hiçbir arkadaşı olmayan hiçbir çevrede sevilmeyen biriyim.En kötüsü de nerede ne konuşacağımı bilmiyorum pot kırıyorum sürekli ya boş konuşuyorum ya dedikodu yapıyorum annem çok kızıyor ya da kendimi küçük düşürecek şeyler konuşuyorum elimde olmadan .Ben artık değişmek istiyorum konuşunca annem ablamlar kızmasın boş saçma konuşmayayım kendimi ve ailemi zor durumda bırakacak şeyler konuşmayayım kişiliğimi karakterimi bulayım butunleseyim istiyorum . Gerçekten ne konuscagimi nasıl davranacağımı bilmiyorum çok çok üzgünüm bazen elimde olmadan öyle saçmalıyorum sonra öyle utanıyorum ki . Lütfen bana yardımcı olabilir misiniz.
Teşekkür ederimPsikiyatristinize söyleyin sizi psikologa sevk etsin. Psikoterapi oldukça işinize yarayacaktır.
Klâsik roman ve öyküleri okuyun. Özellikle Tolstoy ve Dostoyevski hayatı anlamlandırma konusunda oldukça iyidir.
Aynı şehire atansaniz bile ayrı eve çıkın. Bilmiyorum hiç ailenizden ayrı yaşadınız mı ama bu da insanı büyüten şeylerden biri.
İnsanlarla sosyalleşmek için de kurslar iyi bir başlangıç olabilir. Mesela bir dil kursuna gitseniz hem yeni arkadaşlar edinir. Hem de bir dil öğrenmiş olursunuz.
Son olarak farkındalık meditasyonu yapmak da anda kalmanıza destek olur. Böylece sonuçları canınızı sıkacak eylemlere girismezsiniz
Hayır hiç yoktu hep yalnızdım çok yanlızım halaÜniversite de arkadaşlarınız var mıydı? Ya da başka arkadaşlarınız?
Çok teşekkür ederim.Artik susma kararı aldım toplumda konuşunca batıyorum çünkü . Majör depresyonu yenmeye çalışıyorum ama hiç arkadaşım yok sosyallesecegim evden dışarı çıkamıyorumÖncelikle küçükken yaşadıklarınıza üzüldüm. Psikiyatriye mi gidiyorsunuz psikoloğa mı onu tam anlayamadım. Majör depresyon teşhisi almışsınız. Depresyondan çıkmak için durum ve koşulların değişmesi gerekiyor demişti bana psikoloğum. Ama işte o gücü kendinizde bulabilmek için küçük küçük şeylerle başlayın. Evin etrafında bir tur atın. Sonraki gün bir sonraki sokağa da inin vs. Kendi suyunuzu kendiniz alın. Eğer bu kadar ağır düzeyde değilse kendi seviyenize göre listeler yapın. Ve bunları da uygulayın. Yapabildiğinizi gördükçe zedelenmiş özgüveniniz yerine gelecek. Şöyle düşünün, küçüklükten beri onu yapma bunu yapma diye büyütüldüğünüz için neyi yapıp neyi yapmayacağınızı bilememeniz normal. Ancak hayatta deneme yanılmadır.
Nerde ne konuşsacağınızı bilmiyorsanız size şunları söyleyeyim, nerede olursa olsun iş yeri arkadaş kurs vs. Ailevi problemlerinizi anlatmayın. Birisi bir şey sordu ve özel olabilir mesela bu sorunun cevabı. O zaman bilmiyorum diyin. Mesela ‘x geçen gün şurdaymış yanında da birisi varmış’ bilmiyorum diyin. Böylelikle dedikodu yapmamış olacaksınız. Ya da sadece susun bir şey demeyin.
Hiçbir şey için geç değil. Ne güzel siz fark etmişsiniz mesela pot kırdığınızı ve tekrarlamamak için değişmeye adım atmaya çalışıyorsunuz. Sizi tebrik ederim. Bu konuyu takipteyim.
Çok teşekkür ederim.Artik susma kararı aldım toplumda konuşunca batıyorum çünkü . Majör depresyonu yenmeye çalışıyorum ama hiç arkadaşım yok sosyallesecegim evden dışarı çıkamıyorum
Sürekli susmak değil, dedikodu yapacağınız zaman susmak. Sizi aileniz eleştirdiğinde de. ‘Sizi ben böyle kabul etmişim bugüne kadar eleştirilerinize bir şey dememişim. Sizde bundan sonra beni eleştirdiğiniz şeyleri kabul edeceksiniz.’ Diyin bir kez. Bunu 3 kez bile yapsanız inanılmaz özgüveniniz gelecek. Ya da eleştirdiler dalga geçin onlarla. Mesela ‘ seninde şu şu gün yaptığın gibi mi’ diyip gülün.Hayır hiç yoktu hep yalnızdım çok yanlızım hala
Ah çok teşekkürlerSürekli susmak değil, dedikodu yapacağınız zaman susmak. Sizi aileniz eleştirdiğinde de. ‘Sizi ben böyle kabul etmişim bugüne kadar eleştirilerinize bir şey dememişim. Sizde bundan sonra beni eleştirdiğiniz şeyleri kabul edeceksiniz.’ Diyin bir kez. Bunu 3 kez bile yapsanız inanılmaz özgüveniniz gelecek. Ya da eleştirdiler dalga geçin onlarla. Mesela ‘ seninde şu şu gün yaptığın gibi mi’ diyip gülün.
Arkadaşınız olmamış o yüzden kendinizi tartabileceğiniz bir ortam da olmamış. İnsanıx konuşmak anlaşılmak istiyoruz. O yüzden bayramda insanlarla bir aradayken muhabbet sohbet kurmuşsunuz. Ee çevrenizde gördüğünüz sohbet hep dedikoduymuş. Sizde gördüğünüzü uygulamışsınız. Bu o kadar normal ki. Kendinizi de suçlamayın.
Şu an çalışmıyormuşsunuz terapiye gidemezsiniz muhtemelen. Kitap ve film dizi önerilerine yüzde yüz katılıyorum. Ayrıca ‘evinizdeki terapist’ kitabına da bakın.
Size tavsiyem dertlendiğinizde bir kalem kağıt alın. Yazın sayfalarca. Sonra yakın. (Kimsenin görmemesi için) bunu tek başınıza rahatsız edilmeyeceğiniz bir yerde yapın. Ayda bir kez bile o kadar iyi gelecek ki. Belki psikoloğa bile anlatamayacağınıx şeylrri buraya yazacaksınız.
Yani toplamak gerekirse,
Majör depresyon için küçük küçük alıştırmalar( evden çıkmak gibi)
Kitap film dizi
Psikolojik kitap okumak
içini kağıda dökmek
Kendini suçlamamak
Her yaptığınız şey için kendinizi tebrik etmek
Birisi sizi rahatsız edecek bir şey söylediğinde tepki vermek
Niye batıyorsun ablacım, kim etiketledi seni böyle ama sorunun cevabı açık.Çok teşekkür ederim.Artik susma kararı aldım toplumda konuşunca batıyorum çünkü . Majör depresyonu yenmeye çalışıyorum ama hiç arkadaşım yok sosyallesecegim evden dışarı çıkamıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?