- 10 Haziran 2022
- 301
- 211
- 18
- Konu Sahibi leondapper
-
- #1
arkadaşlar gerçekten psikolojimi bozan en büyük etken. Bazen hiç olmaması böyle hayatımda olup zorlaştırmasından beni yok görmesinden daha iyidir diyorum var mı benim gibi olan?? Evimizde çocukluğumdan beri huzur hiç olmadı annemle babamın küs geçirdiği zaman barışık geçirdiği zamanın kaç katıdır bilemiyorum. Ama boşanamamış işte çalışmadığı ve cesaretsiz olduğu için niye boşanmamış madem diye gelmeyin. Hergün alkollü gelir eve çocukluğumdan beri evi saran o leş kokuyla büyüdüm küçükken anlamazdım bu koku ney diye büyüdükçe yeni yeni anladım. İlgi alaka hiç yoktur yaşımı doğum günümü sorsanız bilmez bir kere birşeye ihtiyacın var mı dememiştir günlerce benden haber almasa öldüm mü kaldım aç mıyım parasız mıyım merak etmez. Afedersiniz hayat kadını olsam ruhu duymaz sahip çıkmaz o kadar umursamaz aile nedir nasıl babalık yapılır haberi yok. Oturup bunlar için üzülüyo muyum artık hayır sadece gerçekten sonsuza dek hayatımdan çıksın istiyorum bazen ölse üzülmem hatta herşey çok daha güzel olur diye düşünüyorum. Mantık çerçevesinde düşünürsek gerçektende öyle. Düşünüyorumda çocukluğumdan beri hiç ısınamadım ona bişey beni itiyo resmen yüzünü görmek bile istemiyorum birgün evlenecek olsam eşime ve ailesine karşı utanç kaynağım olacak böyle bir adamın kızını istemeyen bile olur diyorum bazen ama onun böyle rezil olması benim suçum mu diyorum bunu gerçekten anlayıp beni seven biri çıkar mı acaba diyorum. Evlenmekte sorun zaten bu adamı kız istememde düğünümde bile istemiyorum. Eskiden sevdiğim erkeklere çok bağlanırdım beni bırakmasınlar isterdim hayatımda sürekli sevilmek isterdim bunun sebebi çocukluğumdan beri hayatımda olan bu şahısmış şimdi anladım. Beni sevmezlerse sevmesinler benim arkamda dağ gibi babam var sizin sevginize mi kaldım diyecek kadar güçlü olamadım. Öyle işte anlatayım dedim içimdekileri