"Kendinden daha kötü durumdakileri düşün,
Ya gözün görmeseydi, kolun tutmasaydı. Haline şükret.
Şükretmeyi öğren..." vs.
Cidden her dert konusunun altında bu yorumları görmekten gına geldi. Sanki kendimizden kötü durumdakileri düşününce bir anda dertler kuş olup uçuyor. Çocuk kandırır gibi. Hem şükretmekle dertlenmek ne alaka? Niye şükretmek için engelli ya da durumu daha kötü olan insanları kullanalım? Bdv'de okuduğum dertlerin geneli bende yok. Her okuduğum konudan sonra "Aman, Allah'a şükür böyle değilim" desem nasıl olur?
Kimisi teselli etmek amacıyla yazarken, kimi de azarlar gibi yazıyor bir de... Bu lafların kime ne faydası oluyor, kimin derdine çözüm oluyor bilmiyorum. Çünkü sen o kişinin derdini küçümsüyorsun, yok sayıyorsun resmen. Saygısızlık olarak algılıyorum artık bu lafları ben.
Dünyada farklı farklı dertleri olan milyarlarca insanın aklına gelmiyor çünkü kendinden kötüyü düşünmek, psikiyatristler vs boşa çalışıyor. Tüm sır kendinden kötü durumdakini düşünüp şükretmekte. O zaman dert mert kalmıyor. Az önce yine böyle bir yoruma denk geldim, artık tutamadım kendimi, döktüm içimi, uzun oldu kusura bakmayın. :)