- 28 Mart 2012
- 433
- 42
- Konu Sahibi gevezehatun
- #1
Öncelikle belki uzun olacak bilemiyorum. Sadece beni günlerce uyutmayan ve ne yaparsam yapayım üzüntümün geçmediği bu durumu birilerine açmalıydım. 3 senelik çok yakın olduğum kardeşim dediğim bir arkadaşım vardı. 3 sene az gelebilir. Çok daha uzun süreli arkadaşlıklarım oldu. Ama bu arkadaşımla lise sonda temel lisede tanışmıştık. Temel lisedeyken lisedeki en yakın arkadaşım da yanımdaydı. Biz onla zaman zaman kavgalar etmiştik iyi kızdı iyi anlaşıyorduk ama biraz hasetti beni gönülden destekleyemiyordu. Derslerim iyiydi ve hep başkalarını benden iyi olmadıkları halde benden iyiymiş gibi göstermeye çalışıyordu. Neyse bu insanla arkadaşlığımız bitti. Zamanla bu kızla yakın olduk. İlkokuldan görüştüğüm çok yakın arkadaşlarım vardı. Zamanla gezme tozma derken lise bitti herkes dört bir yana dağıldı ve biz her hafta yine buluşuyorduk. Sonra şehir dışı gezmelerine başladık. İstanbul’da yaşıyoruz İstanbul’da gezmediğimiz yer kalmadı. Türkiye’nin on şehrini gezdik. Yurt dışını bile düşündük. Pasaport çıkardık o sıra benim üniversiteyi bırakıp tekrar hazırlanma durumum olunca gidemedik. Pasaportum hala onun evinde duruyor. Neyse ben insanlara kolay kolay güvenen bağlanan bir insan değilim. İlkokul, lise, üniversite Allah razı olsun çok iyi arkadaşlarım var. Ama bu insanla biz bu kadar gezip tozup geleceğe dair sürekli hayaller kurunca tamam dedim ben bu kızla arkadaşlığımı bırakmam ve o da bırakmaz. en yakın arkadaşım bu ve benim için diğer arkadaşlarım bi yana o bir yanaydı. O benim doğum günlerimi çok güzel kutladı. Hiç beklemediğim masraflara girdi. Beni her zaman çok destekledi, benim başarılarıma kendi başarılarıymış gibi sevinirdi. Hayatta her zaman bi kaybetme ihtimalim varmış gibi davranırdım insanlara. Aynı ortamda sürekli yan yana olunca arkadaş olmak kolay mesele aynı ortamda bulunamayınca sürdürülen arkadaşlık ve biz bu kızla onu öyle güzel yaptık ki onun karakterine de çok güvendiğim için asla bitmez arkadaşlığımız diye düşündüm. Çünkü beni çok severdi, durup durup sarılırdı, ya kanka ben seni hiç üzer miyim derdi. Neyse gel zaman git zaman ben üniyi bıraktım bu şubat dersaneye yazıldım. Sonra doğu ekspresi moda oldu bu sürekli gidelim gidelim diyordu, dersanede çok önemli konular işliyorduk. Sırf o istiyor diye 10 gün bırakıp onla geziye gittim. Sonra dönüşünde bu araba almış. Ve bana söylemeden bir arkadaşıyla sürekli gezmiş. Ve hiç snap atmamış. Ne instada ne wpta. Benim haberim yok benle normal konuşuyor. Şimdi şöyle bi durum var. Ben wptan çok naber nasılsın diye yazan bir insan değilim. Genelde olay olunca yazarım şöyle bir şey olmuş, şunu yaptım diye. Ama araya konuşulmadığı zaman girince bu hemen yazar. O yüzden hep söylenirdi ben sana hep yazıyorum diye. Yani araba aldığında söylemez kibir olmasın diye. Sonra ben snaplerinden sorunca söyledi ama gel bi gezelim demedi. Ben de snaplerde hep tek olunca kimseyle gezmiyor etmiyor herhalde okula gidip geliyor diye düşündüm. Sonra mart böyle geçti. Nisan ayında sevgilisiyle ilgili bir mesajına ertesi gün cevap verdim elimde olmayarak. Ondan sonra bana hep çok geç yazmaya başladı. Hatta bir gün sorduğum bi soruya iki gün görülfğ yapmayıp gezdi tozdu sonra bana görüldü yaptı. Ve o sıraalr o kızla hep snap attı evinde falan daha önce hiç snap atmamıştı. O arabalı snapleri küsünce daha sonra bu arkadaşının sabitli snaplerinde gördüm. Neyse arada başka olaylar oldu ve o gezip tozarken ben dersaneye gitmeyip avm avm onun doğum günü için hediye bakıyordum. Bi gün buluşalım dedim sabah tamam dedi akşam işte ben arkadaşı o gün eve çağırmıştım dedi. Ama o arkadaşının ismini bildiğim halde hep arkadaşım diyordu anlamayayım diye. Sonra gel git zaman bunun nisan sonu ödevi oldu ve bana yazdı. Ben de günlerce onca işimin gücümün arasında bunun üniversite makale ödevini yaptım. Sonra o da buluşalım falan dedi. Buluştuk böyle çok soğuktu kavga ettik falan bana bi söylediği ufak bi yalanı yakaladım. Ve ona olan o sonsuz güvenim sarsıldı. Sınav için instamı silmiştim o gün küstükten sonra eve gelip bi instagramına bakayım dedim. Arkadaşının instasına girdim ki bana araba aldığını söylemeyen insan haftalarca bu kızla gezmiş tozmuş. Aradım bana niye araba aldığını söylemedin falan diye lafı dolaştırdı işte zaten ben buluşalım demedikçe buluşmuyoruz falan dedi. Sonra o sıra tel kapandı ona dakikam yok beni arar mısın dedim. Bana şey yazdı ben senin söylemek istediklerini daha fazla dinlemek istemiyorum kusura bakma. O kadar ağırıma gitti ki. Benim üzülmemi istemeyen sarılan eden kız sınava iki ay kala bu olaya nasıl takacağımı bildiği halde mal gibi ortada bıraktı beni. Arada geceleri dayanamayıp biraz kızdım ettim bunları söyledim ona doğru düzgün cevap vermedi. Hakkımı helal etmiyorum falan diyince benim içim rahat beni Allah biliyor falan dedi. Kendimi kullanılmış hissettim. Bu arkadaşım saf bir arkadaş. Yani insanların niyetini anlamıyor. Hemen tanıştığı biriyle samimi oluyor ve onu hiç sorgulamıyor. Yani o gezdiği kız bunun kaç yıllık arkadaşıydı kız bi kere doğum gününü kutlamamış bu sene araba yakınlaşmasından sonra kutlayası tuttu. Lisede de bu arkadaşımı kullananlar olmuştu maddi durumu iyi diye. Ben hep onu uyarıyordum. Yakın olduğun insanlara bu kadar güvenme diye. Bu kadar sevip uğruna kendi hayatımdan fedakarlıklar verdiğim insanın bana bunu yapması o kadar koydu ki üzüntüden 5 kilo verdim. Hep hislerime güvenirdim ilk defa yanıldım. Psikoloji okumak istiyordum özgüvenim sarsıldı. Ben bu kadar üzgünken arkadaşım utanmadan o kızla geziyor. Hatta aylardır o kızla arabasında snap atmazken biz küsken attı. Benim değerimi anlamayacağımı biliyorum. Ben o mahcup olmasın diye yaptığım fedakarlıklarından hep geçiştirirdim. Bu sene kuzenim kanserdi, anne babam zaten ayrı, sınaba hazırlanıyorum ben ona bunları hakedecek hiçbir şey yapmadım. Elimden hiçbir şey gelmiyor ve karşımdaki insanda gram utanma ve üzülme yok. Sadece hakkımı helal etmiyorum işte... Daha çok olay vardı da bu kadar kısaltabildim. Buraya kadar okuyan varsa bi yorum alabilirim. Baba sevgisi görmemiş annesi tarafından da hep erkek kardeşi daha çok sevilmiş olarak arkadaşlarıma hep çok değer verdim. İnsanları da iyi tanıdığımı düşünürdüm. Daha önce biten arkadaşlıklarım oldu ama hiç böyle ucuz şeyler yaşamamıştım. Benden başkasıyla yakınlaşıp benim buna kızacağımı bildiği için de beni kenarda tutmaya çalışmış gibi hissediyorum.
Hayat bu şekilde öğretiyor her şeyi. Bence sessiz kalın bir süre. Ayrıca buradan bakınca kız hiç de saf görünmüyor. Pasaportunuzu derhal alın. Daha neler göreceğiz ne kazıklar yiyeceğiz hayatta bir durun:)
