kızlar sorunlarımı biliyorsunuz..en son çocukları alıp terketmiştim evi..eşimede koymuştum tavrı kaynanamada..
şimdi günlerdir eşim bazı şeyleri düzeltmek için elinden geleni yapmaya çalışıyor..ne dersem tamam diyor..
artık psikolojim bozuldu dedi son konuştuğumuzda..iyice agresifleştim..çocuklarımdan uzaktayım bu bir baba için ne demek biliyormusun falan filan dedi..
bende çocucklarımı düşündüğüm için zaten bu kararı verdim dedim..sen annen ve eşin arasında denge kuramadığın sürece,ve annenle kardeşim hep bende kaldığı sürece biz sürekli kavga edicez huzurumuz kalmıcak..bu huzursuzluk içinde çocuklarımın ne duruma geleceğini düşünmek bile istemiyorum dedim..tamam dedi ne istiyorsan yapacağım annemlerde kalmayacak dedi yani ne istediysem hepsine tamam dedi..benim diyecek sözüm kalmadı...kırgınım dedim çok kırgınım dönmeyi istemiyorum çünkü bu konuda endişelerim var dedim..
kızlar gerçektende öyle herşeye tamam demesi garip geldi bana..aynı şeyleri yaşamaktan endişe duyuyorum..
onu kaçgündür hiç aramamıştım..bunada çok bozulmuş..bende ilk defa onu sesimden bukadar uzak bıraktım zaten..çocukları görmeye geldiğinde bile başka odaya gidiyordum..işte en son anneme benimle konuşmak istediğini söylemiş..beni içeri çağırdılar ve bunları söyledi..
ertesi günde başbaşa dışarda buluştuk..yine aynı şeyleri söylüyor..birdaha geçmişi açmayalım diyor..sende artık sinirlerine hakim ol falan filan..birşeyleri yapmaya çalışıyor anlıyorum ama acaba gerçekten bu son olanlardan ders aldımıki...
şimdi arıyor telefonla ben hiç aramıyorum..o aradığında da gayet sakin ve normal konuşuyorum..acaba birazdaha mı uzatsaydım bu işi..yoksa gerçekten aklı başına geldimi bilmiyorum..daha doğrusu ne yapacağımı bilmiyorum..onunla normal konuşmaya devam mı edeyim , endişelerimden arınıp evemi döneyim yoksa eve dönmeyip birazdaha mı burnunu sürteyim bilemedim...
biliyosunuz beni çok kırmıştı...
şimdi günlerdir eşim bazı şeyleri düzeltmek için elinden geleni yapmaya çalışıyor..ne dersem tamam diyor..
artık psikolojim bozuldu dedi son konuştuğumuzda..iyice agresifleştim..çocuklarımdan uzaktayım bu bir baba için ne demek biliyormusun falan filan dedi..
bende çocucklarımı düşündüğüm için zaten bu kararı verdim dedim..sen annen ve eşin arasında denge kuramadığın sürece,ve annenle kardeşim hep bende kaldığı sürece biz sürekli kavga edicez huzurumuz kalmıcak..bu huzursuzluk içinde çocuklarımın ne duruma geleceğini düşünmek bile istemiyorum dedim..tamam dedi ne istiyorsan yapacağım annemlerde kalmayacak dedi yani ne istediysem hepsine tamam dedi..benim diyecek sözüm kalmadı...kırgınım dedim çok kırgınım dönmeyi istemiyorum çünkü bu konuda endişelerim var dedim..
kızlar gerçektende öyle herşeye tamam demesi garip geldi bana..aynı şeyleri yaşamaktan endişe duyuyorum..
onu kaçgündür hiç aramamıştım..bunada çok bozulmuş..bende ilk defa onu sesimden bukadar uzak bıraktım zaten..çocukları görmeye geldiğinde bile başka odaya gidiyordum..işte en son anneme benimle konuşmak istediğini söylemiş..beni içeri çağırdılar ve bunları söyledi..
ertesi günde başbaşa dışarda buluştuk..yine aynı şeyleri söylüyor..birdaha geçmişi açmayalım diyor..sende artık sinirlerine hakim ol falan filan..birşeyleri yapmaya çalışıyor anlıyorum ama acaba gerçekten bu son olanlardan ders aldımıki...
şimdi arıyor telefonla ben hiç aramıyorum..o aradığında da gayet sakin ve normal konuşuyorum..acaba birazdaha mı uzatsaydım bu işi..yoksa gerçekten aklı başına geldimi bilmiyorum..daha doğrusu ne yapacağımı bilmiyorum..onunla normal konuşmaya devam mı edeyim , endişelerimden arınıp evemi döneyim yoksa eve dönmeyip birazdaha mı burnunu sürteyim bilemedim...
biliyosunuz beni çok kırmıştı...