Haklısın elimden geldiğince ayni ortamda bulunmamaya çalışacağım. Ortak akrabamiz var yakınımda. Oraya gelince de ben kendi evime geçerim. Konuşulacak anlaşılacak biri degil. Iki dk görsem ruh halim en az 2 saat etkileniyor.
Kendi karakterini belli ediyor yaptıklarıyla. Aslinda çoğu zaman patavatsizliklari ya da hadsizlikleri karşısında pasif kaldığım için kendi kendime çok kızıyorum artik.
Aynen bunlari bu şekilde uygularsam bence de çözüldü.Sorun cozuldu
Kesinlikle uygulamaya geçeceğim.Belki biliyorum bunları ama birilerinden duymayi bekliyormuşum galiba. Teşekkür ederim. 
Aynen haklısınız.
Başlığı görünce aklıma bu kaçış geldi istemsiz
Görmezden gelirim ayni ortamda olsakta.
Bayılıyorum zaten çağırırsa koşa koşa giderim. Ama ben safın önde gideniyim biraz pozitif olsa o kadin gibi koşarım ben de.
Aynen görmek zorunda kalinca iletişimi ne kadar azaltsak o kadar iyi. Birlikte bulunmak zorunda olduğumuz ortamda o süreyi kisaltmak lazim.
Hayatimdan çıkararak yani. Boşanma gibi bişey söz konusu olmaz çünkü eş değil, arada görmek zorunda olduğum sinir hoplatan bir yakinim. :)
Şuan konuşuyoruz sıkıntı yok gibi ama zamanında benim hiç alakam yokken başkasıyla baya tartışıp benimle de küsmüştü. Ben sonradan farkettim ve olayi anladim. Tartisma içinde benim de adim geçmiş ve o kişi de beni savunmuş (sonradan duydum bunlari). Bu da benimle de küstü. O zaman anladim beni hazetmedigini ki çok iyiliğim dokundu hani karşılık tabiki beklemem ama bilsin yani. Ben ne fedakarlıklar yapsam da nankör anlamaz dedim kendi kendime.O tartıştığı kişiyi degil de beni sosyal medyasından sildi. Sonra birsekilde baristik ama artik öyle soğudum ki görmek istemiyorum. Zaten o da bişeyleri düzeltmek için çabalamadi.
Söylediği saçmalıkları duymak istemiyorum çünkü her lafı saçma mı olur bir insanın tahammülüm yok.
Şaka bir yana ama yaşla beraber insanın tamammülsüzlüğü artıyor.
İnsanın sevmediği biriyle aynı ortamı paylaşmak zorunda kalması gerçekten zorlayıcı oluyor. Bir daha yüzünü görmeme şansınız yoksa madem, olumlu düşünmeye çalışın. Sizi tanımadığı için, size iyi hisler beslememiş diye farzedin. Yaptığı hatayı affedin.Her insan hata yapar diye düşünün. Belki de siz ondan daha vasıflara sahip olduğunuz için kıskanıyordur. Gülün geçin.Size başka bir zararı yoksa, Allah’a havale edin.
Zorunlu olmadıkça bir araya gelmeyin, gelmek zorunda olduğunuz zamanlarda da mümkün olduğunca az iletişim
Yaşla birlikte yaşanmışlıklar insanı tahammülsüzlestiriyor. En iyisini yapıyorsunuz hakedene hak ettiği gibi davranarak. Umarım ben de bunu rahatlıkla başarabilirim.Ben kaçıyorum :) Akrabalarım var hiç görüşmüyorum aramıyorum gitmiyorum birkaç aradılar onlarda saldı.Mesela 7 senedir hiç görmedim.Sevdiğim bir kuzenin düğünü var bu yaz 7 yılın üstüne göreceğim eminim binbir naz niyaz yapıp gönül koyacaklar cidden umrum değil. Merhabalaşır 7 yıllık lafımı işitirim :) Bunlar aile büyüklerim atsan atılmaz satsan satılmaz işte,insan akrabasını seçemiyor.
İş yerimde var sevmiyorum arkadaş zorla mı ,belki çok iyi bilmiyorum da, hiç selam vermiyorum toplu iş yemeklerine o katılmışsa ben katılmıyorum.Aynı odadayken hiç göz teması kurmuyorum dinlemiyorum hatta o konuşurken yüksek sesle konuşup onun konuşturmasını bastırıyorum
Yazdıklarımı okuyunca ortamın uyuzu benmişim gibi olmuş ama öyle değil.Onu seven bir kişi yok herkes arkasından konuşuyor ,ben suratına belli ediyorum hepsi bu
Kesinlikle böyle yapmak lazım.
Aynen Allah a havale ediyorum. Mutlu olsun tabiki ama benden uzak olsun.
Bu kişi aileden akrabadan biriyse çok zor.İs arkadaşı ise yapmacık olmak zorundasıniz.Maalesef ki.
