Kızlar iyi akşamlar..
Yolda yazacaktım fakat sarjım azaldığı için ekran karardı, eve geldim yemek vs derken bu saat oldu..
Öncelikle Allah hepinizden bin kez razı olsun ki bana cesaret kattınız, beni bu kadar desteklediniz gidebilmem için yüreklendirdiniz..
Hastaneye ulaştığımda dizlerim titriyordu. 5 dakika kadar aşağıda oyalandım çıkamadım yukarı, gözlerim doldu öyle görsün istemedim bekledim biraz.. Kız kardeşinin haberi vardı, amcaoğlu ve kız kardeşini gördüm kata çıktığımda, içeri kafalarını uzatıp biz kantinden çay kahve alıp geleceğiz diyerek odadan çıktılar,kapıyı kapattılar.
Kapının önünde yer ayaklarımın altından çekildi sanki dualarla tıkladım kapıya, kafamı uzattığımda gözleri büyüdü gelebilirmiyim dedim, sen laf anlıyormusun ki soruyorsun dedi, nezaketen sordum zaten gelicem dedim girdim.. İyiyim ben gelmene gerek yoktu zaten olanı biteni söylüyodum dedi, cevap vermedim sadece saçmalama yeter artık senin için değil ben özledim geldim burnumun dibindesin kavuşucağımız günün hayalini kurduk evde mi oturucaktım dedim. İyice yaklaştığımda doğrulmaya çalıştı kendim doğrulamıyorum öpemiyorum bizimkiler gelsinde dik oturunca öpücem dedi, onların gelmeyeceğini söyledim dur ben hallederim dedim kolları yanıklardan sargılıydı, çantamı kenara bırakıp elimi belinin altına sokup doğrulttum, zaten dayanamayıp önce o sarıldı kokladıı kokladıı elleriyle boynumdan iyice kendine çekti sarıldı uzunca..
Yanında koltuk vardı ama ben yatağa oturdum dizinin köşesine, refleks heralde elimide bacağının üzerine koydum böyle üstünde gezdirir gibiydim, ben öyle yapınca üzerindeki nevresimi kaldırdı bak dedi.. Tepki veremedim biraz afalladım ama sonra dönüp ee nolmuş ben senin ayağını mı seviyorum ya da sen beni ayaklarınla mı seviyodun dedim, hayır ama seninle kurduğumuz hayallerin bir çoğunu yapamayız belki dedi. Saçmaladığını söyledim, hepsini ve daha fazlasını yapabiliceğimizi bunun bi kusur hatta geleceğine bir engel dahi olmadığını söyledim ve hiç umrumda olmadığını söyledim.. Sonda takılıydı, etrafında geziyordum bende ilaçlarına, odasına çekmecelerine bakıyordum, sondasının çok dolduğunu farkettim, bunu hasta bakıcımı boşaltıyor refakatci mi diye sordum, refakatci dedi, tamam o zaman dedim yatağın kenarına eğildim sesini yükseltti biraz sen sakın yapma onu dedi, neden dedim, neden eziyetimi çekiceksin ki dedi.. Hiç cevap vermedim, zaten dolabın kenarında boş idrar torbaları vardı, daha önce babamın yanında refakatci kaldığım için de biliyordum, hızlıca değiştirdim. Kalktığımda bakmadı suratıma hiç, seslendim kafasını çevirmedi işte bu yüzden gelmeni görmeni istemiyordum bidaha ben çıkana kadar gelme dedi, elimi falan yıkayıp yanına döndüm bütün arsızlığımla yanına iyice sokulup oturdum bi insanın ağzı öpülür mü, ağzını yüzündeki yanıklarını boynunun kulağının yanıktan kararan yerlerini öptüm, kendine gel diye yalvardım, ben sana aylardır aşığım aylardır zaten bunun olabiliceğini biliyoduk ben senin herşeyini seviyorum, seninle aynı evde olmak çocuklarımın senin dizinde oturmasını deli gibi çok istiyorum dedim. Gözlerimiz doldu ama bırakmadık. Salaksın falan seviyorum kızım dedi ellerimi öptü..
Olayı konuştuk, burdan çıktıktan sonra fizik tedavi aşamasını, protezleri konuştuk, sanki günlük normal bir konu gibi.. Hevesle anlattı her ayrıntısını..
İyiydi, çok çok iyi gördüm gerçekten. Mutluydu herşeyden önemlisi, parıltısını gördüm.. Gözündeki nefreti kini gördüm.. Ama ben onun bu bakışına aşıktım zaten.
Çok özlemişim, sesini kokusunu yüzünü torbalı göz altlarını tavşan dişlerini gülünce kırışan göz kenarlarını çok özlemişim. Sevdiğim adam aynı adam, daha hırslı, daha öfkeli ama aynı adam benim eşim olmasını istediğim adam ordaydı bugün yüreği aynıydı, bana bakışı aynıydı sevişi öpüşü aynıydı..
Saat bittiğinde hemşirenin gelmesiyle çıktım zaten, çıkarken yine uzunca sarıldım öptüm omuzlarını yüzünü alnını kulaklarını..
Her zaman ki gibi seni çok seviyorum dikkat et kendine diyerek ayrıldım..
Ben gittikten sonra kız kardeşine söylemiş, keşke en başından gelseydi keşke gelme demeseydim demiş.
Hergün gitmeye çalışacağım ona..