- 23 Şubat 2018
- 335
- 209
- 103
- 34
Merhaba hanimlar basligimda dediğim gibi sorun oğlum ve ne yaparsam yapayım ona erisemiyor olmam ....
oğlum her iki ailenin de ilk torunuydu ve tahmin edersiniz ki çok kıymetli biraz pohpohlanarak büyüdü ama asla şımarık bir çocuk olmadi yaşıtlarına göre hep daha ağır bir çocuk hala öyle.Sorun su ki kuzen ve kardeşin gelişinden sonra dengeler dgisti biraz kıskançlık krizleri oldu ama kısa zamanda atlattı bu arada esim cezaevine girdi belli edemesede çok üzüldü oğlum içine kapandı çok asi olmaya başladı ve bunlar tam birinci sınıfa başlayacağı döneme denk geldi okulda öğretmenle problemlerimiz oldu ödev konusunda çocukları çok sıktı dahası oğlumun ve benim uzerime çok gitti ogrtmn hanım beni bunalttikca bende o psikolojiyle oğluma çok bağırdım çağırdım bunun pişmanlığını oğlumun dahada içine kapanmaya başladığında yaşadım :'( öğretmenle konuşmakta buldum çözümü biraz olsun rahat bıraktı oğlumu esim cezaevinden çıktıktan sonra içine kapanmış halinden sıyrılıp yine mutlu bir çocuk oldu yada biz öyle sandık bilmiyorum...
Çok kapalı bir cicuk herşeyi içinde yaşayan duygusal içsel bir cocuk dediğim gibi bu durum ona ulasmami engelliyor bazen beni sinir krizi gecirtecek şekilde bunaltıyor bağırıyorum çağırıyorum sonra oturup vicdan azabı çekiyorum o daha çocuk niye böyle bir öfke nöbeti geçirdim diyorum ama birike birike bende sinirlarimi zorluyorum galiba.hiçbirşeyi zamanında yapmıyor ödev yap derim uyku saatine yakın başlar yat derim hazırlanması dakikalarca sürer okul çantasını akşamdan söylememe rağmen hazirlamaz tam okula gideceği saat gelip catar çanta hazırlar ortalığı döker dağıtır bunda sorun yok ama asla işi bitince toplamaz güzelce oğlum topla hadi kardesinide al beraber yapın hadi bende yardım edeyim falan derim ama yok yok yok kesinlikle bagirmadan dedigimi yapmıyor ve bu beni çok uzuyor geriye dönüp baktığında çocukluğunda sürekli azarlanmis bastırılmış bir cocuk hatirlasin istemiyorum karşıma alıp çok defa konuştum onu çok sevdiğimi ona bağırdığım zaman çok üzüldüğümü hayatta en son istediğim şeyin onların uzulmesi olduğunu ve kardeşiyle ikisini eşit sevdiğimizi çok kez anlattım oda bizi çok sevdiğini söylüyor ama neden beni bu kadar uzuyorsun niye hiçbir dedigimi zamanın da yapmiyorsun diye sorduğumda sessiz kalıyor birlikte bir psikoloğa gitmeyi bana anlatamadigi şeyleri doktora anlatmasını ve bunun ikimiz içinde iyi olacağını söyledim ama uzuldugunu fark ettim ve artık ne yapacagimi bilmiyorum
Bunu bir iç dökme gibi düşünün abla ve kardeslerim tavsiye ve fikirlerinize açığım ama lütfen kırıcı olmayın çünkü beni derinden inciten bir konu...
oğlum her iki ailenin de ilk torunuydu ve tahmin edersiniz ki çok kıymetli biraz pohpohlanarak büyüdü ama asla şımarık bir çocuk olmadi yaşıtlarına göre hep daha ağır bir çocuk hala öyle.Sorun su ki kuzen ve kardeşin gelişinden sonra dengeler dgisti biraz kıskançlık krizleri oldu ama kısa zamanda atlattı bu arada esim cezaevine girdi belli edemesede çok üzüldü oğlum içine kapandı çok asi olmaya başladı ve bunlar tam birinci sınıfa başlayacağı döneme denk geldi okulda öğretmenle problemlerimiz oldu ödev konusunda çocukları çok sıktı dahası oğlumun ve benim uzerime çok gitti ogrtmn hanım beni bunalttikca bende o psikolojiyle oğluma çok bağırdım çağırdım bunun pişmanlığını oğlumun dahada içine kapanmaya başladığında yaşadım :'( öğretmenle konuşmakta buldum çözümü biraz olsun rahat bıraktı oğlumu esim cezaevinden çıktıktan sonra içine kapanmış halinden sıyrılıp yine mutlu bir çocuk oldu yada biz öyle sandık bilmiyorum...
Çok kapalı bir cicuk herşeyi içinde yaşayan duygusal içsel bir cocuk dediğim gibi bu durum ona ulasmami engelliyor bazen beni sinir krizi gecirtecek şekilde bunaltıyor bağırıyorum çağırıyorum sonra oturup vicdan azabı çekiyorum o daha çocuk niye böyle bir öfke nöbeti geçirdim diyorum ama birike birike bende sinirlarimi zorluyorum galiba.hiçbirşeyi zamanında yapmıyor ödev yap derim uyku saatine yakın başlar yat derim hazırlanması dakikalarca sürer okul çantasını akşamdan söylememe rağmen hazirlamaz tam okula gideceği saat gelip catar çanta hazırlar ortalığı döker dağıtır bunda sorun yok ama asla işi bitince toplamaz güzelce oğlum topla hadi kardesinide al beraber yapın hadi bende yardım edeyim falan derim ama yok yok yok kesinlikle bagirmadan dedigimi yapmıyor ve bu beni çok uzuyor geriye dönüp baktığında çocukluğunda sürekli azarlanmis bastırılmış bir cocuk hatirlasin istemiyorum karşıma alıp çok defa konuştum onu çok sevdiğimi ona bağırdığım zaman çok üzüldüğümü hayatta en son istediğim şeyin onların uzulmesi olduğunu ve kardeşiyle ikisini eşit sevdiğimizi çok kez anlattım oda bizi çok sevdiğini söylüyor ama neden beni bu kadar uzuyorsun niye hiçbir dedigimi zamanın da yapmiyorsun diye sorduğumda sessiz kalıyor birlikte bir psikoloğa gitmeyi bana anlatamadigi şeyleri doktora anlatmasını ve bunun ikimiz içinde iyi olacağını söyledim ama uzuldugunu fark ettim ve artık ne yapacagimi bilmiyorum
Bunu bir iç dökme gibi düşünün abla ve kardeslerim tavsiye ve fikirlerinize açığım ama lütfen kırıcı olmayın çünkü beni derinden inciten bir konu...