Söylenmesi çok zor. Yaşayan ancak anlar belki ;tecavüz.Sadece kelimeyi dile getirebilirim zaten ancak sorsanız olayı kitlenir kalırım o iğrençlik aklıma gelmesin diye.Bu olayı boşluğuma gelip sevgilime anlatmıştım, daha doğrusu olay anında hüngür hüngür arayıp sinir krizi geçirirken ona bağırarak söylemiştim.o sırada bir aydır çıkan birbirine yeni yeni alışan bir çifttik ama o olay gününden sonra herşeyim oldu. İşe gidemiyorum,insanları görmek istemiyorum,bir nevi kendimi eve kapadım sadece o biliyor diye bir tek onunla konuşabiliyorum ve erkek olarak sadece ona güvenebiliyorum o bana dokunmaya kıyamamıştı düşüncesiyle ve o hayatımdan çıkarsa başka hiç kimseye güvenemem diye korkuyorum,onun haricindeki erkekler gözümde bana tokat atıp döverek ve bboğarak isteklerini yerine getirtmeye çalışan canavarlardan başkası değil. ben bu yüzden erkek arkadaşıma bu kadar değer verirken ,ki onunda bana değer verdiğini biliyorum ama şu an ne zaman olayı söylesem kaçar gibi uzaklaşması duymak dinlemelk istemediğini söylemesi canımı acıtıyor. Tek başıma ailemden gizlice mahkeme avukatlar ve dava ile uğraşıyorum o ise sadece dinlemek istemiyor, üzülüyormuş. Böyle bişey olabilir mi ben mi ona karşı çok gaddarım o mu bana karşı, bana sevgisi yetmiyor yanımda durmasına bnmle beraber savaşmasına ihtiyacım var, kulaklarını kapatmasına değil, boş yere daha fazla güvenip bağlanmadan çıkartmalımıyım hayatımdan yada bir erkeğin hoşlandığı kızın tecavüze uğradığı düşüncesinin ata erkul maço bir erkek için zor olacağını kabullenip anlayışla karşılayıp sessizce tek başıma yürümeye devam mı etmeliyim, ayrıca konuyu aileme söylememi önermeyin,onlar melek gibi insanlar,bilmelerindense bilmmemeleri daha sağlıklı.. kesinlikle söylemem onların üzülmesini görmek omuzlarıma ikinci bir yük bindirmektir ayrıca bilmeleride beni utandırır,bilmeleri bana destek olmaz yani beni çok daha fazla zorlar... ŞLu an öyle bir psikojiye sahibimki dert olarak tecavüze uğramış olmayı değil bu konuyu unutmam için kendime seçmiş olduğum desteğin açıklarını dert edineiliyorum çünkü hala bu konuun üzerinde konuşlup dertleşebilecek gücü kendimde bulamıyorum,erkek arkadaşımı düşünmek daha iyi. ama ondanda emin değilim yada benmi abartıyorum bilmiyorum,bir erkek kaldıramaz mı acaba bunu?!
Not: Eleştri kaldıracak konumda değilim bu yazıyı okuyup anlamıyorsanız yorum yapmayın lütfen yargılarınızı kendinize saklayın ben sadece kalbi temiz insanların destek ve önerilerine açığım
Not: Eleştri kaldıracak konumda değilim bu yazıyı okuyup anlamıyorsanız yorum yapmayın lütfen yargılarınızı kendinize saklayın ben sadece kalbi temiz insanların destek ve önerilerine açığım
Son düzenleme: