Yaklasik 2 yildir birlikteyiz, 3.5 aydir birlikte yasiyoruz. Ayni universiteye gidiyoruz, kucuk bi sehirdeyiz. Birbirimizi cok seviyoruz, onun da bana cok deger verdigini biliyorum ama sinirlerine hakimiyet konusunda sorunlari var. Iliskimizde burda da anlattigim gibi eski sevgili sorunlari vs olmustu onlari atlattik bi sekilde ben onun icin tek oldugumu biliyorum,goruyorum. Normalde cok dusuncelidir, cok iyi kalplidir ama konu tartismaya gelince artik siddet gormeye basladim. Daha aylar once ilk defa sacimi cekmisti, sonra tokat geldi ve simdi resmen dovuyor. Kufur,hakaret falan bunlari saymiyorum. Normalde hic boyle biri degil ama sinir krizleri geciriyor ve bana saldiriyor. Onu cok cok cok seviyorum ilerde yanimda onu gormek istiyorum o da oyle bilyorum cok pisman oluyo agliyo sonra ama ben artik dayanamiyorum. Ayrilmak istiyorum ama beni bekleyen o yalnizlik o bunalim, ona karsi olcak olan ozleme, onsuzluga cesaret edemiyorum. Ondan baska kimseye asik olamam gibi hissediyorum,o benim ilk sevgilim. Dusuncek olursakta kendimi bu sekilde mahvedemem. Annesine soyledim annesi konusmus onunla, hak vermis annesine. Bugun babasina yazmayi dusunuyorum daha az once cok buyuk bir kavga gecti aramizda. Ben kendi babama soylersem isler cok karisicak, babam onu yasatmaz resmen. Aklim cok karisik en buyuk pismanligim belki de onunla ayni eve cikmak oldu, ha deyince degisilmiyo, ayni evin icinde hapis gibi. :/ kizlar bir akil verin yardimci olun bana lutfen cok buyuk bir cikmazdayim, cok kotu durumdayim artik siddet gormekten biktim ama okadar cok seviyorum ki onsuz olmakta istemiyorum bunun bi cozumu yok gibi :/
Konu buna uygun değil ama güldüm yemin ederim. Haklısın ne diyim.
