Merhaba.
İlk de olsa sonrakiler de olsa herkesin gönlünde bi aslan yatar mutlaka.Diğer cinsiyeti sevmediğinden değil elbette ama duayla isteyebildikten sonra neden istediğimiz olmasın deriz.Benimde eşiminde gönlünde yatan erkekti.Ben akıl baliğ olduğumdan beri oğlum olacakmış gibi bi his içindeydim.İsimler,eşyalar,hayallerim,sünneti,damatlığı,gelinim vs vs... Hamile kaldığımda ilk baktığım çin takvimi oldu.Mart ayından sonra doğduğum için normal yaşıma +1 dedim.Ve erkekti.Rus takvimi hesaplattım erkek çıktı.Göbeğim sivrileşti,basenlerim büyümedi,yüzüm çirkinleşmedi,bulantım olmadı,uykular basmadı.Sadece benim değil hemen hemen herkesin tahmini erkekti.İlk aldığım takımı bile erkek diyerek aldım.Oda rengine bile karar vermiştim.6.hissi kuvvetli,istihareye yattık,rüyama malum olur,daha tahminimde hiç yanılmadım diyen herkes erkek diyordu.Anneler oğluşum diye seviyordu karnımı.Dün öğrendikki kızım olacakmış.%100 eminim diyen herkesin yüzüne tükürmek istiyorum şimdi.Hamilelik hormonlarıyla uğraşan,üstelik erkek evlat isteyen bi kadına bu kadar çok empoze edilmemeliymiş meğerse.Üzüldümmü asla.O benim ciğerimden bi parça.Babasını 10 gün içinde beyin ameliyatına teslim edeceğim nasıl ayırtederim kızmış,erkekmiş diye.Ama insanların hamilelere karşı daha duyarlı olmasını istiyorum artık.Söz verdim kendime.Hiç bir hamileye böyle bi yorum yapmayacağım artık.Allahım gönlündekinizi versin diyeceğim sadece.İnsanın 5 ay boyunca bi cinsiyete odaklanıp diğerine şak diye geçmesi şoka sokabiliyor.Hele de benim gibi özel bi durumla daha uğraşan biri için.Şimdi o kadar şaşkınız ki sanki kahrolduk.Beklenmeyen hamilelikmiş gibi bi sessizlik çöktü içimize.4 ay beklediğimiz,5 aydır hayalini kurduğumuz yavrumuz DOLDURUŞA geldiğimiz için bize şimdi garip gelmeye başladı.
Çabanı ve umudunu çok iyi anlıyorum.İlk çocuk elbette önemli değil.10.olsa da önemli değil aslında.Ama insan bişeye kendini kaptırdımı çok kötü oluyor.
Bunu uzun uzun yazmamın sebebi de ilerde kızın olursa yaşayacağın duygulara hazır ol diye. Dünden beri erkek bebeklere,giysilere,arabalara bakamıyorum ben.Sanki 8.kızım oluyormuş gibi boşluğa düştüm.Kınanacak,ayıplanacak,cık cık çekilecek bi durum değil bu.Yaşamayan bilemez.Yıllardır bebeğim olsun diye ağlayanlar,uğraşanlar,yavrusunu toprağa verenler var.Biliyorum.Onları düşündüğümde gözümde yaş,boğazımda düğümle dua ediyorum en içten kalbimle.Ama hamile psikolojisini de gözardı etmeyin lütfen.Hepimiz beklentimiz olmadığında boşluğa düşeriz.Onu istemediğimizden değil,anlık bi durumdur bu.Mucizemizin farkındayım,Allah'a binlerce şükür olsunki sağlıklı bir hamilelik geçiriyorum.Eşimle birlikte kuzumuzu büyütmenin hayallerini kuruyorum.
Beklenti içinde olma diyeceğim sana ama yapılamadığını en iyi ben bilirim şu an.Yöntemler,bilimsel çalışmalar,kürler,pozisyonlar,sperm testleri hepsi hikaye.Yaradan'a nokta kadar inancın varsa sende bunun farkına varırsın.Biz ne kadar çabalarsak çabalayalım O NE DERSE O OLUYOR....Özeti de bu....