31 yasindayim beni de hoslandigim hicbir erkek begenmiyor.
Ama soyle bisey var cirkin diilim. Mesela beni kadinlar begenir genelde, bakimsizsin ama yuzun cok guzel derler. Erkek arkadaslarim, erkek kankalarim da begenir. Su ana kadar durup dururken "en buyuk kk yuzun ne kadar guzel ne kadar hos bir kizsin" lafini cok duydum gerek kadin gerekse erkek dostlarimdan. Su an sisman ve asiri bakimsizim. Ama bakimli oldugum bir zaman da vardi. 54 kiloydum guzel giyinirdim sacim basim guzeldi. Ve erkeklerle ayni basarisizligim suruyordu. Butun erkekler beni reddediyordu. Hatta bir tanesi bana demisti ki: "senin fiziginde, senin egitiminde, zekanda baska biri olsa inan hic dusunmeden evet derdim. Ama seni nedense cekici bulamiyorum kusura bakma. Cunku avcumun icinde gibisin, gizemin yok, ne yapsam evet diyorsun, kabul ediyorsun bilmiyorum nedense bir karsi cins olarak seni cekici bulamiyorum". demisti.
Bunu neden anlattim, cunku muhtemelen sorun fiziginde, cenende, kasinda gozunde filan degil.
Evet dis gorunus onemli, fresh, ozguvenli, bakimli bir goruntun olmasi onemli, cekici olmak icin. Evet spor yapacaksin, her gun dus alacaksin, hafif bir makyaj olabilir, saclarin yuzune yakisacak, kendine has giyim tarzini olusturacaksin, evden cikmadan aynaya bakacaksin, kendini begenerek o sekilde evden cikip hayata karisacaksin... vs vs.
Ama farkindaysan bunlarin da OZGUVEN ile alakasi var cunku en onemli sey ozguven. Dik bir durusun olacak, hayat hafif, pozitif, guzel bir pencereden bakacaksin. Kendi kendine yeteceksin. Kimseye eyvallahin olmayacak. "Hayatima giren erkek cok sansli". Buna inanacaksin. Sana kimse kotu davranma hakkini kendinde goremeyecek.
Ben erkekler konusunda basarisiz oldugum icin basarili insanlarin ortak ozelliklerine baktim ve bunlari saptadim. Ben ne yapiyorsam tersini yapiyorlar serefsizler
Mesela ben ozguvensizimdir, bazen tum dunya bana karsi birlik olmus da arkamdan dalga geciyor gibi hissederim. Ortaokulda ben de senin gibi akran zorbaligina ugradim. Ondan dolayi halen su yasimda isyerinde benimle dalga geciyorlar, beni sevmiyorlar diye paranoyalara kapilirim. Habire depresyona girdigim icin ise babaanne kiyafetleriyle, sac bas taranmamis halde giderim. Birinden hoslaninca gider ona kendimi kotulerim. Adeta o is olmasin diye ugrasirim ki reddedilmenin rahatligini yasayayim. Ayrica o kadar duyarliyim ki reddedilmeye, biri benden uzaklastikca ona daha cok yapisirim, pesinden kosarim, kaygilarimi ask ile karistiririm, asktan yataklara duserim. Yapistikca yapisirim o kisiye.
Zaman zaman senin gibi "erkekler yuzeysel ve hicbiri hak etmiyor, cok guzellesip hepsinden intikam alicam" gibi hayallere kapilirim, ofke dolarim. Butun evli kadinlar, iliskisi olan kadinlar Adriana Lima degil ama, mesela bunu unuturum. Erkekleri genellerim. Kendi sectigim erkeklerin yanlis olabilecegi, gidip de en baglanmak istemeyen, beni en cabuk reddedecek, birakacak, aldatacak kisilere ilgi duydugum aklima gelmez.
Senin de konularindan, sevgi acligi yeterince karsilanmamis, sevilmemis, dislanmis, ilgiye, sevgiye ac bir insan oldugunu anliyorum. Bunun icin dunyayi suclamayi birak evet insanlarin birtakim hatalari oldu ama artik yetiskinsin. Online terapiler var, psikoloji kitaplari var, onlari oku, bir degisim surecine gir. Iyimser ve gercekci olmaya calis. Erkekleri bosver, onemli olan sen kimsin, su an hayatini guzellestirmek icin, kendini sagaltmak icin ne yapabilirsin? Onemli olan bu. Sen kendin mutlu oldukca baska basarilar, gerek egitim, gerek is, gerek iliskiler seni takip edecek.
www.kitapyurdu.com
