Cinsellik, doğru insanla yaşanabilecek bir şey, bunun için nikah-imza gibi bir önşart bence olmamalı. Bu konuda tek bir doğru yok, herkes kendi görüşünü söyler, "bence"sini söyler. Herkesin kendi aklı mantığı var, kimse kimseyi istemediği bir şeye zorlayamaz, eğer kişi istiyorsa sevgilisiyle birlikte de olur. Bu onun yanlış yaptığı, ahlaksız olduğu, avam tabirle yollu olduğu anlamına gelmez. Önemli olan gerçekten istiyor olması ve sonra pişman olmaması.
Hayat güzel, insanın sevdiği bir erkekle bir şeyler yaşaması güzel. Kadının kendisine atfedilen özellikler, kriterler veya fizyolojik özellikleri ile değerlendirilmesi ise kadın açısından üzücü. Benim sevgilimle birlikte olmam değerimi azaltmaz, kişi olarak beni daha basit veya değersiz yapmaz. Yatakodamda olan sadece beni ilgilendirir.
Beni sahip olduğum veya olmadığım bir zar ile değerlendirecek insanların zaten arkadaş veya sevgili olarak hayatımda yeri olmaz.
Ama en başta dediğim gibi, herkesin kendi doğrusu var. Bana göre kendi kararlarını verip pişman olmayacağı bir yaşa geldikten sonra bir kadının sevgilisiyle birlikte olması gayet doğal; size göre değil. Ama tek doğru ne sizinki ne benimki.
Birlikte olmak istemiyorsa da sınırını koyar, hayatına bu sınırlara saygı duyacak insanları alır.
"Kullanma" muhabbeti ise en sinir olduğum şeylerden biri. İki kişinin ortak rızası ile olan bir şey nasıl kullanma olur? İnsan bir karar veriyorsa, doğru veya yanlış, yaptığının arkasında durmalı. "Evet yanlış yaptım" dersin geçersin, "beni kullandı" demek "tek başına benimle sevişti" gibi bir şey oluyor aksi takdirde. (Evlilik vaadi vs. girer şimdi bunun içine de, bekaret bu kadar önemliyse evliliği bekler o zaman insan) Neresinden tutsan elinde kalan bir laf şu "beni kullandı

"