Erkekler

merhabalar. evet derdim erkekler. belki çok saçma gelicek ama bulunduğum ortama hafif dikkatimi çeken birisi bile geldiği zaman kendimi kasıyorum, o tarafa bakamıyorum. Geçenlerde arkadaşımla otururken bir tanıdığı geldi ve yanımıza oturdu. Arkadaşımın dediğine göre benimle ilgilenmeye çalışmış, sorular falan sordu ama ben cevap verip, arkadaşıma döndüm sonra hemen. Asla birisinin benimle flört etmeye çalışmasını anlamıyorum anlarsam da zaten iyice uzak duruyorum, hiç yüzüne bile bakmıyorum. Ay çok kötü bir durum ama çekiniyorum işte.

Mesela yolda yürürken, bir yerlerde otururken güzel ya da yakışıklı birisini görürsünüz de "ne tatlı çocuk ya da ne güzel kız" falan dersiniz ya. Işte o durumda ben "ne kadar yakışıklı, hemen kafamı diğer tarafa çevirmeliyim beni görmesin" moduna giriyorum. Geçen bi cesaret geldi dönüp tekrar baktım ve o da bana bakıyordu hayır orada hafif bi gülümsesem belki bi çekim falan olucak tanışıcaz ama neredee. Ben yine kafamı çevirdim bi daha da o tarafa bakmadım. Berbat durumdayım. Üniversiteyi bitirmek üzereyim ama şimdiye kadar hiç sevgilim olmadı ve bu olayı durdurmam lazım. Neden böyleyim ben? Gerçekten tavsiyelerinize ihtiyacım var, sizce nasıl aşabilirim bu durumu?

Off bende böyleyim. Bildiğin duvar oluyorum hoşlaştıklarımla. Normalde iletişimim kuvvetlidir ama duygusal mod olunca mala bağlıyorum. Hayatta karşımdaki anlamaz bile duygularımı..
En doğrusu rahat olmak heralde. Başka türlü o kasıntı halle başedilmiyo.

dışardan nasıl göründüğünü ve karsındakinin hakkında ne düşündüğünü çok merak etmenin sonucu bakamıyorum oluyor. Salmak lazım heralde