Bence bunlar görüşmemek için sebep değil. Ben size yaşadıklarımı anlatsam söylediğiniz sebeplerin komikliğine gülersiniz. Evet artık mesafemi, ağrlığımı koymuş bir şekilde yinede görüşüyorum. Çünkü kendimi eşimin yerine koysam annem surat yaptı, laf soktu, bi damadına yağtığını ona yapmadı diye hiç görüşmemeyi, ailemi hayatımızdan çıkarmasına müsade etmezdim. Ha konuşssun kendini savunsun, yanlışlarını söylesin ama hayatımızdan çıkaramaz. Evet k.validen çok konuşuyorsa "he" de geç onun yap dediğini yapmak zorunda değilsin. Kayınpederinin açık olan bayanlar için söyledikleri hoşuna gitmiyorsa geç karşısına, artık aile olduğunuzu, onu baban gibi sevdiğini ( öyle olmasa bile ağzın aşınmaz, gösterilen sevgi karşılıksız kalmaz ) ama bu söylediklerinin seni yaraladığını anlat. Aranızda hiç bir soğukluk istemediğini, bu tarz şeylerinde ister istemez soğukluğa sebep olacağını anlat. Çocuk konusuna hiç girmiyorum. Adı üstünde çocuk. 3 yaşındaki bir insan yaptıkları için sorgulanamaz. Anlattığınız problemler 19 aylık bir bebeğin psikolojisini bozacak şeyler değil. Bırakın çıksın kozasından, elinden almak istesinler oda geri almak istesin, savaşsın. Hayatı böyle öğrenir. İçinizde biriktirmeyin güzelce derdinizi anlatın sadece. İnanın ne zaman bunu yaptım o zaman herşey değişti. Ailenizde hoş gördüğünüz şeyler eşinizin ailesi oldukları için gözünüze batıyor olabilir. Bakış açınızı değiştirin. Tabiki kendinizi ezdirin demiyorum ama bazı problemler çen çen kavga etmeden, laf sokmadan, inatlaşmadan yada hayatınızdan çıkarmadan da düzeltilebiliyor. Sadece açık olun ve konuşurken iyi niyetinizi gösterin.