Eş Ailesi Takıntım

Ne kadar şanslı olduğunun farkında değilsin.
Hayallerimi yaşıyorsun.
Yaptığınız iyiliğe karşılık bekliyorsanız iyilikte yapmayın. Beklentiye girmeyin. İyiliği talep ediyorlarsa yapmamakta sizin Özgürlüğünüz.
O değil de insan neden eş ailesi hayatında yer kaplamıyor diye dert eder kendine merak ediyorum.
Ben de bunu dicektim Benimkiler de iyiler , kotu olsalar ilgisiz olsalar kopruleri yaksam ama kötü de değiller, ilgililer de. Mesela simdiden dogurunca kaynanam gelmesin evime diye kabuslarima giriyor. Ben onlari istemiyorum. Hem de hic. Telefon etmesin, nasilim diye sormasin istiyorum. Muhatap olmak istemiyorum, yakinlik göstermek, yalandan yuzlerine gulmek istemiyorum. Keske tamamen yabanci gibi olsak. Ki benim bu tavirlarimla zamanla olacaktir da insallah. Insanlar neden eşinin ailesinden boyle eeyler bekliyor hic ama hic anlamiyorum da
 
bence sizi devamlı rahatsız etseler, devamlı arayıp sorup ilgilenseler daha çok bunalırsınız. kendi başınıza dert arıyor gibisiniz şu an.. ayrıca siz boşanma raddesine geldiğinizde eş ailesi bunu kurtarmakla yükümlü değil ki. koskoca insanlarsınız. hastalıkta, ameliyatta aramamaları abes ama demek ki siz de öyle davranacaksınız, yapacak bir şey yok. bu saatten sonra değişmez hiç kimse
 
Kendi ailenizde görmediğiniz ilgiyi eş ailesinden bekliyor olabilir misiniz. Yoksa eş ailesinden insan niye böyle şeyler bekler ki. Herkesin kendi hayatı kendi düzeni var bu kadar kurmayın kafanızda. Ben ne kadar mesafeli o kadar iyi diyorum yani saygı çerçevesinde, usulen gerektiği kadariyla bir ilişki kurmak istedim hep öyle her şeyde beklentiye girerseniz çok yipranirsiniz. Hele karşılık bekleyerek iyilik yapacaksanız hiç yapmayın daha iyi. Kendi ailenize, eşinize, hayatınıza bakın başka şeylerle ilgilenin. Ve evet her şeye burnunu sokan can sıkan insanlar olmasindansa böyle olmalaranı yegleyin bence de.
 
Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.
Öncelikle evet takıntı yapmışsınız.Ben de ilk evlendiğimde daha sıcak bir ortam olacağını sanarken eş ailesi buz gibi çıktı.Aramaz sormazlar iyi günde de kötü günde de .Ben hiç de dert etmedim.Ben de arayıp sormam.Bayramdan bayrama yani.
Onlar samimi olsa belki farklı olurdu ama şu an böyle ve değişmez de .Allah işlerini güçlerini rast getirsin.
Hatta çok patavatsızca lafları da olmuştur hiç takmam.Umrumda bile değiller.Eşim de mesafelidir biz evlenmeden de öylelermiş meğerse.
Siz de takmayın neden onların sevgi ve ilgisine muhtaç olasınız ki.Dışarıdan çok güzel portre çizenler varsa onlar da sizi yanıltmasın.Onlara bakıp özenmeyin.Kendi şartlarınıza ve hayatınıza odaklanın.
 
Ben de bunu dicektim Benimkiler de iyiler , kotu olsalar ilgisiz olsalar kopruleri yaksam ama kötü de değiller, ilgililer de. Mesela simdiden dogurunca kaynanam gelmesin evime diye kabuslarima giriyor. Ben onlari istemiyorum. Hem de hic. Telefon etmesin, nasilim diye sormasin istiyorum. Muhatap olmak istemiyorum, yakinlik göstermek, yalandan yuzlerine gulmek istemiyorum. Keske tamamen yabanci gibi olsak. Ki benim bu tavirlarimla zamanla olacaktir da insallah. Insanlar neden eşinin ailesinden boyle eeyler bekliyor hic ama hic anlamiyorum da
Eş ailesine üzüldüm valla.Empati yapıyorum da en korktuğum bu.Bazen gelin kişisini sen çok sevsen de o seni görmek istemeyebilir.Hem de hiç sebep yokken.Parkta bahçede gördüğü yaşlıları sever selam verir ama sen lanet bir kaynanasındır.Senin yüzünü bile görmek istemez.
Korktuğum bu sanırım başıma gelecek olan da bu🥲
 
Eş ailesine üzüldüm valla.Empati yapıyorum da en korktuğum bu.Bazen gelin kişisini sen çok sevsen de o seni görmek istemeyebilir.Hem de hiç sebep yokken.Parkta bahçede gördüğü yaşlıları sever selam verir ama sen lanet bir kaynanasındır.Senin yüzünü bile görmek istemez.
Korktuğum bu sanırım başıma gelecek olan da bu🥲

Verdiğiniz örnekteki lanet bir kaynana olmak için gerçekten kötü olmak gerekiyor.
Hiçbir şey sebepsiz değildir. Gerçek anlamda uyumsuzluk söz konusu değilse, gelin veya kayınvalide sorunlu değilse, kimse durdurk yere lanet kaynana diye ortada gezmez.
Kaynanasından çeken bir insan olarak hala daha minnoş hayallerimde minnoş kayınvalideler olduğuna inanıyorum.
Gönlünüze göre olur inş ne diyeyim bilemedim.
 
Belirtmemissiniz demek ki ev içinize ozelinize müdahale etmiyorlar.Size mesafeliler belli ki.Belki sizi sevmiyorlardir bir terbiyesizlik yapmadıkları sürece uzak ve soğuk olmalarında çok büyük mesele yok.Bence bir dönüp kendinize sorun niçin bana uzaklar diye .
 
Benim eşimin ailesi de bir sorun olursa eşimi arar öğrenirler. Ben hasta olsam bile bana telefon etmezler eşime sorarlar 🤣
Ben sıkıntı etmiyorum zaten yapı olarak da mesafeli bir insanım çok içli dışlı olmayı sevmem.
Taksaniz da değişmez takmasaniz da iyisi mi böyle yaşamayı kabullenin. Yoksa kendinize edersiniz.
 
Eş ailesine üzüldüm valla.Empati yapıyorum da en korktuğum bu.Bazen gelin kişisini sen çok sevsen de o seni görmek istemeyebilir.Hem de hiç sebep yokken.Parkta bahçede gördüğü yaşlıları sever selam verir ama sen lanet bir kaynanasındır.Senin yüzünü bile görmek istemez.
Korktuğum bu sanırım başıma gelecek olan da bu🥲
Oyle degil bu olay. Genel olarak kültür farki cok fazla, özgürlük anlayis konusunda rahat vermiyolar. Güya iyiligimizi istiyolar ama sacma istekleri veya soylemleri oluyor. Cok cahil, dedikoducu ve geri kafalilar. Ayrica kimse kimseyi sevmek zorunda da degil Saygisizligim yok, muhabbeti açmıyor. Konusmak istememek hakkım bence
 
Evlendiginiz ilk günden beri sizi sevmiyorlar ve ilgisizler. Degisen bir sey yok böyle gelmis böyle gider. Kimse sizi sevmek zorunda degil, sizde kimseyi sevmek zorunda degilsiniz. Kimseyi aramayın, iki eliniz kanda olsa bile kimseye söylemeyin. Bilmem yapabilir misiniz ama bu böyledir. Evlenmeden önce nasıldı bilmiyorum ama annem hep der “ben babannenle büyükbabana asık oldum ilk” diye. Babam 3 yıl pesinde pesinde kosmasına ragmen babamı kabul etmemiş. İlk izlenim cok önemli. Degismesini beklemeyin kimsenin.
 
Ben de es ailesiyle gorusmuyorum. Sokakta rastlamaya bile tahammülüm yok.Ben de bazen kendimi sizin gibi onlara takilmis buluyorum .O zaman silkelenmeye ve bakisimi degistirmeye calışiyorum.Kendimi onlarin düşuncesiyle hasta etmek istemem bir, Allah biliyor ya onlar gamsizca yasarken stresten hasta olup onlardan önce ölmek istemem iki.Degistirecegiz bakış açimızı.Mecburuz buna.Yok sayacagız.Onlar yok bizim için.
 
Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.
O bende de var malesef.. günahlarımı bile daha çok severler.. herkes çok değerli .. hata yapanlar bile sen degersizsin.. elinden geleni yap asla yaranamazsin . Bir süre sonra.takintin tamamen kaybolacak.. zaman var .. ne gereksiz kişilere üzülmüştüm dersin
 
Sizin kimseniz olmadigi icin onlarda bir aile ortami bulmayi ümit etmis olabilirsiniz, ama göz önünde bulundurun: Onlarin size karsi tutumu sizin degerinizi belirlemiyor. Ben sülalede kimin ne yaptigi ile gerektiginden fazla ilgilenmiyorum. Önemli olan cekirdek ailem ilk önce. Cocuklarima odaklanirim. Baskalarda görmedigim aile baglarini kendi ailemde kurup güclendiririm. Sizde cekirdek ailenize yönelin. Esiniz de eminim ailesinden hosnut degil, ama atamaz.
 
Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.
Eşin seni sevsin sen eşini sev bunlar üçüncü kişiler hiç kafaya takma. Onların ilgisi de sevgisi de size lazım değil biliyorsuz. Sizin değerinizi onlar mı belirliyor ki değersiz hissediyorsun. Bu kadar kaileye alma canım. Gün gelecek zaten siz bakacaksınız yaşlanacaklar. Kendi yollarını kendileri çiziyorlar. Boşver takma hiç.
 
Verdiğiniz örnekteki lanet bir kaynana olmak için gerçekten kötü olmak gerekiyor.
Hiçbir şey sebepsiz değildir. Gerçek anlamda uyumsuzluk söz konusu değilse, gelin veya kayınvalide sorunlu değilse, kimse durdurk yere lanet kaynana diye ortada gezmez.
Kaynanasından çeken bir insan olarak hala daha minnoş hayallerimde minnoş kayınvalideler olduğuna inanıyorum.
Gönlünüze göre olur inş ne diyeyim bilemedim.
Kaynanam iyi biridir.Birbirimize hiç bir kötülüğümüz olmadı.Ama benim alıntıladığım arkadaşın mesajında eş ailesinin aslında iyi olduğu yazıyor.Yani olumsuz hiçbir sebep yok.Var olmalarını istemiyor özetle
Maalesef gerçekten böyle insanlar var.
 
Ne güzel bir başlık.
Tam da başlıkta dediğiniz gibi EŞ ailesi. Eşiniz düşünsün ve üzülsün.
Hem bu insanlar bugün böyle olmamış, hep böylelermiş.
Bence siz içinizde ki boşluğu dolduracak yer arıyorsunuz ama adres yanlış.
 
Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.
Sizi umursamayan kişileri siz de umursamayın. Onların ilgisi olmadan yaşayamıyor musunuz? Her şeye fazla karışıp ilgilenip sorsalar bu kez de çok müdahale ediyorlar dersiniz. Böylesi çok daha iyi. Kötü gününüzde yanınızda olmadılarsa siz de olmazsınız bu kadar.
 
YAhu hiç mi buradaki konuları okumuyorsunuz ne istiyorsunuz sizden uzak Allah'a yakın olsunlar eşiniz gorususun siz gorusmeyin eş ailesi nadiren iyi olur zaten :) şu platformlarda 10 kişiye sorsanız keşke eş ailesi benden uzak olsa der
 
X