- 13 Temmuz 2011
- 2.151
- 3.451
- 248
Ah canım benim çok ağır geliyor dimi.. Gözünün içine bakıosun gözündeki yaşı içine akıtıyorsun.. Boğazın düğümleniyor konuşurken, sesin değişiyor ama sen yutkunup konuşmaya devam etmeye çalışıyorsun.. O anlamasın yeter ki diye gülümseyen önemsemeyen taraf senmişsin gibi gözükmeye çalışıyorsun.. Ama acı çekerken gülmek öyle zor ki.. Yıpratıyor insanı. İçinden birşeyleri alıp götürüyor ama başka çağren yokki..
Ne yapacaksın.. Dön arkanı gi hadi.. Gidemiyorsun işte düşünemiyorsun bile giteyi. Sevdiğin insan o. Emeğin geride bırakacakların.. Bide sonrasın da mutlu olabilecekmisin bakalım.. Neyin garantisini vermiş Rabbim? Tutki bebeğin oldu başka bi senaryoyu tercih ettiğinde o vicdanın nasıl rahat edecek? Nasıl yaşayacaksın ki o ömrü huzursuzlukla. Allahım vicdan azabı vermesin kimseye daha kötüsü yok bence.
Bir tanıdığımızın da uzun yıllar bebeği olmadı. Eşindeydi problem yine. Çocuk çocuk diye yandı tutuştu. Ne adaklar ne dualar.. Sonra 12-13 yıl sonra çocuğu oldu.. 1 yaşına gelmeden bebekleri eşinin beyninde tümör tespit edildi. Ve yaşayamadı.. Bebeğini yaşayamadan gidiverdi. Şimdi o kişi olmasaydıda bebeğim eşim yanımda olsaydı diye ağlıyorr. O da yanlış slında ama Rabbimin uygun görmediğini illede istememk lazım. Herşeyin hayırlısı demek lazım. Ben ne yapayım onsuz bebeğimi büyüteceksem bebeğin huzurunu mutluluğunu yaşamayı. Nasıl yaşanır ki zaten?? Allahım öyle sınamasın bizleri inşallah..
Ben biliyorum ki Rabbim hepimizin iyi niyetinin mükafatını verecek. Ben diyorum ki Allahım beni böyle anne yapmıyorsa uygun görmüyorsa başka türlü yapar. Kendi canımdan kanımdan olmaz belki ama başkasının bebeğine annelik ederim. O da bebek.. O da anne demeyecek mi? O belki daha hayırlı olacak bana.. Kimbilir..
Neyse bayass bi döktüm içimi sanırım. Rabbim hepimizi mutlu edecek ben yürekten inanıorum buna kızlarr :))