Kızlar halinize sükredin!!!! En azından kocalarınız bir şekilde gelip evde uyuyor. Benim kocam şantiye mühendisi. 20 gün şantiyede 10 gün evde izinde. Ve ben de çalıştığım için onun evde olduğu 10 günde bile sadece aksamları görüşebiliyoruz... Daha birbirimize yeni alışıyoruz ayrılığın stresi yerini mutluluğa bırakıyor derken 10 gün doluyor kocam yine gidiyor....
Ben evlenmeden öncede 6 yıl yalnız yasamıstım bunun ıkı yılı da yurtdışında o yüzden yalnız olduğum bazı zamanlar dıyorum ki Böyle ilişkimiz daha diri kalıyor, boşver, üzülme. Ama sonra biraz düşündüğümde yalnızlık ve ayrılık öyle boğuyor ki beni kadere isyan noktası geliyorum. Hastalanıyorum kendı kendime bakıyorum, bir kap yemeği bir hafta yiyorum, düşünsene çocuk yapacak olsak nası yapıcaz ana işte baba şantiyede... Bazen çok yorulduğumu hissediyorum. Kocamla bu konuları konuştuğumuz zaman genelde kabga ediyoruz. Çünkü o da benim gib üzülüyor, adam yatağında uyuyamıyor, hastalanıyorum gelemiyor ben tek başımayaım telefonlarda kalıyor, bir yandan 20 gün deli gibi şantiyede koşturmaca. Bu arada yaşadığımız şehirde de yalnızız. Yani eşimin ailesi de benim ailem de farklı şehirdeler. Hal böyle olunca çözüm arıyoruz. Bulamıyoruz. Eşim çok kurumsal bir firmada epeyce iyi bir maaşla çalışıyor benim de işim çok şükür iyi. O yüzden işten de ayrılamıyoruz.
OFFFF Şuan yazaken yine daldım gittim düşüncelere.... Çoooook üzülüyorum kızlar en güzel yıllarımız ayrı geçiyor... Ama çözümde bulamıyorum. Allahtan hayırlı kapılar, hayırlı çareler dilemekten başka çıkar yol yok.... Gün doğmadan neler doğar demişler... O yüzden artık düşünmek de istemiyorum :2:
on gündür 4-12 deydim beraber iftar yapamıyoruz sadece sahurda bir şeyler yerken görüşüyoruz..gece 24-08 olayı ayrı 
