- 8 Kasım 2014
- 4.867
- 10.586
- 408
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #1
Kizlar esim askerde diye ailesinin köyüne geldim 10 gün kalacaktım. Dün sabah uyandık saat daha 8. Görümcem uyandı o sırada asagi annesinin yanina iniyordu. Benim odanin cami önünden gecerken "uyanmislar ama faaliyet yok" diye laf soktu. Ya gözümüzü laf sokmayla açıyoruz laf sokmayla kapatıyoruz içim şişti artık doldum.
Sonra aradan 10 dk geçmedi annesi yukarı çıktı. Neye uğradığımı şaşırdım birdenbire laf saymaya başladı. Yok daha bulaşıklar tezgahta duruyormuşta. Yok daha geceki yıkanan şeyi makineden alıp asmamışız da. Normalde insanlar bu saatte kalkip tuvaleti falan yıkarmışta.
Sabah erkenden kalkıp tuvaleti banyoyu yıkayacakmışız da. Biz dururken kendi yıkasa utanmazmışız da. O an ki sinirle kulaklarım uğuldadı çoğu cümlelerini hatırlamıyorum.
O böyle konusarak iceri girince esim de ben de şok olduk göz göze geldik eşim de bozuldu baya. Annesi hala konusuyordu esim de "kapatın çenenizi saat daha 8 buçuk ne diyosunuz siz" dedi. Annesi biseyler dedi hatırlamıyorum. Esim tekrar bana seslendi "x, hazırla çantanı seni de götürücem ben seni burda mı bırakırım" dedi. Gitti tek başına oturdu bahcede. Bi yandan üzüldüm onun üzülmesine ama bi yandan da benim burda kaldigimdaki sıkıntılarımı anlamasi adına sevindim.
Sonra kendisi o gün askere giderken şehre gidip binmedi bi kaç sebepten dolayı köyün yakınındaki bi yerden bindi otobüsü karşılayıp. Beni götüremedi. Bana giderken dedi "ne zaman istersen git istersen babani ara alsin vs"
Babam da malesef araba ayarlayamadı. Burasi da öyle bi yerki arac yok otobüs yok bisey yok. Illa birisi aracla götürmeli. Dünden beri vasıta bulmaya çalışıyorum. Esimin teyzesi sehre gidecekmiş yarın şansıma. Beni de alacaklar eve birakacaklar.
Ama bunlari yaşamamızın en büyük suclusu esim. Biz bu kadar yüz göz olduysak eşim suçlu. Beni zorla burda bırakmaya kalkışmasaydi, geldiğimiz zaman günlerce kalıp haddinden fazla zaman geçirmeseydik böyle yüzgöz olmazdık. Normal insanlar gibi dozunda görüşsek bunlar yaşanmazdı.
Sonra aradan 10 dk geçmedi annesi yukarı çıktı. Neye uğradığımı şaşırdım birdenbire laf saymaya başladı. Yok daha bulaşıklar tezgahta duruyormuşta. Yok daha geceki yıkanan şeyi makineden alıp asmamışız da. Normalde insanlar bu saatte kalkip tuvaleti falan yıkarmışta.
Sabah erkenden kalkıp tuvaleti banyoyu yıkayacakmışız da. Biz dururken kendi yıkasa utanmazmışız da. O an ki sinirle kulaklarım uğuldadı çoğu cümlelerini hatırlamıyorum.
O böyle konusarak iceri girince esim de ben de şok olduk göz göze geldik eşim de bozuldu baya. Annesi hala konusuyordu esim de "kapatın çenenizi saat daha 8 buçuk ne diyosunuz siz" dedi. Annesi biseyler dedi hatırlamıyorum. Esim tekrar bana seslendi "x, hazırla çantanı seni de götürücem ben seni burda mı bırakırım" dedi. Gitti tek başına oturdu bahcede. Bi yandan üzüldüm onun üzülmesine ama bi yandan da benim burda kaldigimdaki sıkıntılarımı anlamasi adına sevindim.
Sonra kendisi o gün askere giderken şehre gidip binmedi bi kaç sebepten dolayı köyün yakınındaki bi yerden bindi otobüsü karşılayıp. Beni götüremedi. Bana giderken dedi "ne zaman istersen git istersen babani ara alsin vs"
Babam da malesef araba ayarlayamadı. Burasi da öyle bi yerki arac yok otobüs yok bisey yok. Illa birisi aracla götürmeli. Dünden beri vasıta bulmaya çalışıyorum. Esimin teyzesi sehre gidecekmiş yarın şansıma. Beni de alacaklar eve birakacaklar.
Ama bunlari yaşamamızın en büyük suclusu esim. Biz bu kadar yüz göz olduysak eşim suçlu. Beni zorla burda bırakmaya kalkışmasaydi, geldiğimiz zaman günlerce kalıp haddinden fazla zaman geçirmeseydik böyle yüzgöz olmazdık. Normal insanlar gibi dozunda görüşsek bunlar yaşanmazdı.
hobaaa mutlu son.
