Artık dahada emin oldum.
biz kadınlar hep bize psikolojik işkence eden,tabiri caizse peşinde süründüren adamlardan niye vazgeçemiyoruz?
nedense hep onlar kıymetli oluyor,
asıl iyilere de:''çok iyi,kusursuz bir adam ama ben sevemiyorum'' demek düşüyor...
tüm bayanları kastetmiyorumm yanlış anlaşılmasın,nihayetinde doğru insanların kıymetini bilen,yanlış insanları hayatından gururundan ödün vermeden def eden çok kadınımız var ama konulara bakıyorumda yukarda bahsettiğim durumda bayan hiç de azımsanacak sayıda değil.
.........
konu sahibi,adamla rolleri değişmişsiniz resmen.
o senin peşinden koşacağına sen onun peşinden koşuyorsun.
herşeyi geçtim;
biraz kendine saygın olsun.
sen kendine,sana hakaret eden,sana fiziksel,bedensel şiddet uygulayan,sana saygısı,sevgisi olmayan,bunu belli etmektende hiç çekinmeyen bir adamı mı layık görüyorsun?
eğer öyleyse bizim birşey dememize gerek yok.
sen kendi değerini biçemiyorsan biz hiç yapamayız bunu.
ne zaman burda:''bu adamdan kurtulmalıyım ben bunu hak etmiyorum'' dersin işte o zaman sana fikir veririz.