Merhaba arkadaslar diğer konularımdan bilenler bilir. eşimle boşanma aşamasına kadar geldik. Ben haftalardır psikolojik tedavi görüyorum. Depresyondayım. Eşimle bir müddet görüşmedim. Sonrasında tekrar konuşmak için biraraya geldik.
Tekrar denemek istediğini söyledi. Öylede kararlaştırdik. Eşim ablamla ailemle istediğimi yaparım. Gerekirse kucaklarına otururum onlarla umurumda diyo. Bunda art niyet aramaması sin diyor. Herneyse.
Geçen konuşurken yuruyuste. yaprak alıp hepsini birden suratıma fırlattı ve o arada konuştuğum için ağzıma girdi. Birden neye uğradığımı sasirdim. Ağlamaya başladım. Hiç beklemiyordum böyle bir hareket. Sinir haliyle şaka yapmak istedim dedi. Tamam dedim birşey söylemedim. Çünkü hep konuşmamdan kavgalar çıktı. Gözyaşlarım süzüldü kendiliğinden. İncindim. Ne diyeceğimi bilemedim.
Bana dediği şu oldu konuşma arasında. Seninle ailem hakkında konuştuğumda sustun o gün eve gittiğimde sana acaba haksızlık mi yapıyorum diye düşünmüştüm. Ama bakiyorum yine aynı konuşmalar bence sen hep haklı değilsin. sen çok mu iyisin çok mu yakın davranıyorsun herkeslere bunu karşıdan bekliyorsun dedi.
Burda tedavi sürecinde anlasilan işine yaramamış dedi. Sen değişmeyeceksin dedi. Bende neden hep benim değişmemi bekliyorsun dedim. Sen rahatsızlık çünkü bu durumdan dedi. Aileme karşı dedi hataları olduğunda hosgördedi. Alttan al dedi. Eşim ablasına anlatmis eniştesinin anlatmış. Benim ailemin yalan söylediğini öne sürmüşler. Whatsapp ta eşimin ve ablasının giriş saatleri hep gözüküyordu. Artık ikisine ne hikmetse aynı anda görünürlügü kapatmışlar.
Daha ucuz bir eve taşınmak istiyorum, şuanda kendisi çalışmıyor, çabalamaya başlamış ama iş aramak için. Kiram şuanda çok yüksek ve bu yüzden uygun bir ev buldum. Daha eski ve bakimsiz ama en azından parasal yönden rahat ederiz diye düşündüm. Şimdi kendisi daha yeni taşıdığımız bu yüzden utanacagini söyledi. Bende dedim işin olmadığı için utan önce. Sinirlendi. Taşınmıyoruz dedi. ben artık kurulu düzenimiz olsun habire taşınmak istemiyorum dedi. Ne yapacağımı şaşırdım. Sanki rolleri değişmiş gibiyiz. Anlamıyorum.
Geçen iş ilanı gördüm canım ben gittim sordum bana bakıp bulduk dediler dedim. Ama ilan asılı sende git bak dedim. Gitti geldi. Onlar kesin eli yüzü tipi düzgün bakimli bir bayan arıyorlar kesin dedi. O yüzden sana yok demişlerdir dedi. ben şok. Neye uğradığımı sasirdim. Çirkinmi yim yani? Onu demek istedi diye içim içimi kemirdi birşey demedim.
Geçen seni seviyorum yazdım. O nerden çıktı dedi. Birdaha da yazmadi. Bana demedi bende seni diye. Ruhum sevgiye aç. Farkında değil.
Benden ne istediğini sordum. Sadece huzur dedi. Bunu bir buçuk sene önce kayinvalidem de bize sadece huzur ver dedi.
Düsünüyorum da ben bu aileye varlığımla mi huzursuzluk veriyorum? Lafları onlar sayiyor bana sesimi çıkaramıyorum. Ağlayınca huzurluk veriyorum. Esime konuşunca huzurluk veriyorum. Bana sen gelirsin gelindiğini bil dedi esim. Doğu kültüründen geliyorlar ama asiriliklari yok. Ama bazı düşüncelere bakınca anlayamıyorum. Benden sadece susmayı itaat etmemi bekliyorlar anlamıyorum. Huzur derken ne istiyorlar benden? Benim huzurum ne olacak?
Esime bunu sorduğumda dediği aynen şu....
Beni huzurlu edersen, sende huzurlu olursun..
Çok karışık anlattim kusura bakmayın. İlaçlarla ayakta duruyorum. Herşey güzel olacak diye umuyor dum. Yine karamsarlığa kapıldım.
Eski konularınızı bilmiyorum ama beyefendiye bence o istediği huzuru verin, çıkın hayatından... Yani zaten söylenmemeyi öğrenmişsiniz, fevrilik etmiyorsunuz, daha ne yapacaksınız, robot musunuz siz, sizi kursun bari, ne istiyorsa onu yapın
Muhtemelen yaşadıklarınız yüzünden terapi görüyorsunuz, yine de yaranamıyorsunuz. Bazıları hem hasta eder adamı, sonra da sen hastasın der ya, işte o noktada çok tehlikeli bence. Yeniden özgüven ve özdeğerinizi kazanamazsınız ki böyle bir ortamda.
Sosyal rollere hiç inanmam, adam da zaman zaman işsiz kalabilir, siz de zaten belli ki böyle düşünmüşsünüz ama hem çalışma hem canının istediğini yap, ele güne rezil olmamak için taşınma, tasarruf etme, vs vs... Bu işin sonu ne olur?
O huzur dediği de karışanım olmasın, canım ne isterse istesin yapayım! E o zaman bekar kalacaktı. Sizin ne suçunuz var? O hiç kendini düzeltmesin, siz ailesine kadar her şeyi alttan alın, olacak şey mi?
Kavga etmeyin, aynen bu tavrınıza devam edin derim, açıklama yapmaya da çalışmayın ama kafanızda bir ayrılık planı oluşturun bence. Hazır olduğunuzda da konuşun. benim huzurum ne olacak demişsiniz ya, alın huzurunuzu eşinizden de kvnizden de, kendi yolunuza bakın, eminim 6 ay, olmadı bir yıl içinde her şeyi yoluna koyarsınız, tedavinizi de gölgeleyen olmadığından daha rahat ayağa kalkarsınız.
Bence en tehlikeli tiplerden eşiniz, üzgünüm. Nasıl kendinizi böyle bir kendini bilmeze feda edersiniz? Muhtemelen siz zaten ona çok çok fazlasınız da, bu yüzden sizin özgüveninize oynuyor hep. Böyle erkekler hep kompleksten yapıyor bunları, inanın. Böyle bir insanla en sağlıklı, en güvenli kadın 6 ay yaşasa, depresyonun dibini görür. Yapmayın ne olur...Ne demek kadın gibi ol. Hadsizlik! Ne olur kavga etmeyin, didişmeyin, inatlaşmayın, çünkü düzelmez, siz daha da kötü ilan edilirsiniz, siz beyefendinin yok etmeye çalıştığı öz değerinize tutunun. Unutmayın, önce can, sonra canan. Onu memnun etme mecburiyetiniz yok sizin. Ayrılın ve bir daha ağzıyla kuş tutsa şans vermeyin lütfen. Fazla fazla tüketmiş şansını
