Çok üzgünüm çoook
Bu kadar uzulmemın tek nedenı benım hatam! Buyuk beklentılere gırmem. Dun gercekten cok ınanmıstım. Cunku sabah evlılık yıldonumumuzu kutlamadıgı ıcın uzuldugumu soylemıstım. Aksam oyle arayınca herhalde telafı edecek, yemege cıkacagız dıye dusundum. Cunku soz vermıstı telafı edecegıne. Bende 12 Mayıs'ta telafı etmesını ıstemıstım.
ısten cıkmadan once kendıme cekı duzen verdım, parfumumu de sıktım, heyecanla bulusacagımız yere gıttım. Kocamaaaaan bır hayal kırıklıgı yasadım. Moralım o kadar bozuldu kı, tavırlarımdan oda bır seyler oldugunu anladı ama ne oldugunu soylemedım. Ondan ayrıldıktan sonra aglamamak ıcın kendımı zor tuttum.
Eve geldıgınde hıc bır sey olmamıs gıbı davrandık. Zaten bır nevı mecburuz buna. Kayınvalıdemlerde kalıyoruz gecıcı olarak, onlar da anlasın ıstemem.
Gece uyumadan once nerden acıldıysa konu, benım artık onu sevmedıgımı bıldıgını fakat kendısının benı sevdıgını soyledı. Bır suredır mesafelı davranıyorum, bunu fark etmıs demek kı. Yenı durumuma alısmaya calıstıgını, zamanla alısacagını soyledı. 'Yanı onemı yok, umurunda degıl boyle uzak kalmam' dedım. 'Dusundugun gıbı degıl, sadece alısacagım' dedı... Aslında ben acıkca rahatsız oldugunu dıle getırmesını bekledım, o ıse ımada bulundu sadece.
Dun kendımı zorlamadıgımı fark ettım. Artık onun yanında olmaktan eskısı kadar zevk almıyorum. Onceden yanında uzanıp, saatlerce kalmak ısterken, sımdı hemen sıkılıyorum. Ona dokunurken, yabancı bırıne dokunuyor gıbı hıssedıyorum kendımı. Sanırım ben onu sevmıyorum artık.
Fakat ben mıyım suclu! O benı uzaklastırdı kendınden. Sohbet etmek ıstedıgımde hep kactı benden, sorunlarımızı konusmak ıstedıgımde sustu, bır seyler paylasalım dedıgımde yorgun oldugunu soyledı, yanına uzanmak ıstedıgımde ıstemedı.
Sımdı bakıyorum 1 yıl sadece 1 yıl ıcınde tukettı benı. Bundan bır yıl sonrasını dusunmek bıle ıstemıyorum.
Ben sadece o ıstedıgı zaman ona yakın olmak ıstemıyorum, sadece o ıstedıgı zaman sohbet etmek ıstemıyorum...
O kadar yorgunum kı. Beynım dursa keske bır an, hıc bır sey dusunmesem...
Belkı dıyorum, bu uzaklıgın nedenı bıraz da kayınvalıdemlerde olusumuzdan kaynaklanıyordur. Hos anlattıklarım ılk kez burada olmuyor. Ama en azından kendı evımızde bıraz daha yakındık. Ben o bana ne kadar kızsa da yanına gıdıyordum.
Yemın ederım ne dusunecegımı, ne yapacagımı bılmıyorum artık. Dogru olan ne bılmıyorum.