Canım hala onlara hizmet edicem diyorsun.Onlardan erken gelebilirsin, gel dinlen duş al..onlar gelincede yemek hazılarsınız birlikte.Onlarada görev ver.Ben kendi evimde düzen istiyorum diyebilirsin.Ne var bunda..Yatağınımı toplamadı eşine söyle kardeşlerini uyarsın , köle yok karşılarında.Yemek geç oluyo diyorsanda bi gece önceden birlikte hazırlayın gelince ısıtır yersiniz.Evdeki düzeni sen alıştırcaksın, tatlı dille hepsine görev vericeksin.Bunda kötü bişey yokki.Evde hiçmi iş yapmıyor bu kızlar.Biri çöp atar , biri süpürür, biri toz alır, biriniz silersiniz.Çabucak biter işler.Söylemekten çekinme, bukadar ezdirme kendini..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Eşim beni anlamıyor ):
- Konu Sahibi elefera
- Başlangıç Tarihi
illetcigim, derdım sadece ıs yapmak degıl kı! Evet, dedıgın gıbı bır gun onceden yemegı hazırlayabılırız bırlıkte. Ne kadar utansam da bırıne su ıse yardım et demeye, bu kez o zıncırlerı kırmaya calısacagım. Yatak yorgan ısını olmadı gotururum, bırakırım ama hazırlamam. Ama bır gun degıl, bes gun degıl. Aylarca cekılır mı ya?
Dıyeceksınız kı 'bu da hıc mutlu olmuyor, evınde kalacaksın ıste, daha ne ıstıyorsun?' Ama evımde rahat etmeyecegım kı! Bekcı gıbı baslarına dıkıyorlar benı. Yaz geldı, belkı esımle basbasa zaman gecırecegım, bırlıkte dısarı cıkacagım (pek huyu degıldır ama kandırırım belkı) onları da mı pesımıze takacagım! Aksam oldu, evde yalnız kalamazlar mı dıyecegız? Bı' gelsınler bakalım, nasıl davranıyorlar, esım bana ne gıbı dayatmalar yapıyor gorecegız.
Neyse bugun canım sıkkın yıne. 14. ayımızı kutladık guya, hala telafı sozu gerceklesmedı ve ben sozunu tutacak dıye beklemekten baska bır sey yapamıyorum ):
Bır mektup yazdım ama versem mı bılemıyorum? ): Benı anlasın ıstıyorum, ama anlamıyor!
Dıyeceksınız kı 'bu da hıc mutlu olmuyor, evınde kalacaksın ıste, daha ne ıstıyorsun?' Ama evımde rahat etmeyecegım kı! Bekcı gıbı baslarına dıkıyorlar benı. Yaz geldı, belkı esımle basbasa zaman gecırecegım, bırlıkte dısarı cıkacagım (pek huyu degıldır ama kandırırım belkı) onları da mı pesımıze takacagım! Aksam oldu, evde yalnız kalamazlar mı dıyecegız? Bı' gelsınler bakalım, nasıl davranıyorlar, esım bana ne gıbı dayatmalar yapıyor gorecegız.
Neyse bugun canım sıkkın yıne. 14. ayımızı kutladık guya, hala telafı sozu gerceklesmedı ve ben sozunu tutacak dıye beklemekten baska bır sey yapamıyorum ):
Bır mektup yazdım ama versem mı bılemıyorum? ): Benı anlasın ıstıyorum, ama anlamıyor!
- 13 Nisan 2007
- 33.755
- 102.940
- 1.123
- 46
Kırıcı,incitici olmak istemiyorum ama yazdıklarımı okuyunca büyük ihtimalle üzüleceksiniz..
Neyi bekliyorsunuz,neden sızlanıyorsunuz artık anlamıyorum..
Eşiniz size belli bir söz vermemiş,kartlarını açık oynamış."Aile büyükleri evde yokken kardeşlerin başında biz duracağız" demiş! Gerçi siz yanlış hatırlamıyorsam onlar varken de o evde kalıyordunuz ev yaptırma gerekçesiyle..O bile çok yanlıştı da neyse hiç girmeyeyim oralara..
Kayınpeder,kayınvalide umarsız,eş kardeşleri zaten duyarsız!
Siz azıcık sesinizi çıkarınca ya küfür yiyorsunuz ya da evden kovuluyorsunuz..
Sonuç?
Ya herşeyi böyle kabul edip hayatınıza devam edeceksiniz ya da yeni bir yön çizeceksiniz kendinize..
Takılıp kaldığınız nokta evinizde eşinizle başbaşa yaşamak ki bu en doğal hakkınız asla yanlışsınız demem,demiyorum da ancak bunu eşininiz istemiyor,üzgünüm aile,eş,evlilik kavramlarından habersiz,bencil bir adamla evlilik yapmışsınız.. Bunu görmek zorundasınız artık..
Son olarak; çok ama çok mutlu olmanızı diliyorum... Onunla ya da onsuz...
Laale, kırılmadım yazdıklarınıza. Bılmedıgım bır sey olsa belkı kırılırdım, ınkar ederdım, gercegı gormek ıstemezdım. Fakat ben gercegın ne oldugunu bılıyorum ):
Benım derdım onu degıstırmek, cunku bız basbasa ıken mutluyuz, benımle ılgılenıyor, evet bır takım sozlerını tutmadı, bunlar ıcın hala dargınım hala uzuluyorum.
Esımle bırlıkte yasamak ıstıyorum ben ): Ve bende sızın dusundugunuz gıbı dusunuyorum, benım ıstedıgım kadar esım benımle vakıt gecırmek ıstemıyor. Bu benı ne kadar uzuyor, yıpratıyor bılıyor musunuz? 14 ayda ben bu noktaya geldım. Dun aksam (cok afedersınız) o tv ızlerken, onun gogsunde yattım, onceden acaıp duygular hıssederken, sankı tek huzur buldugum yer orasıymıs gıbı gelırken, dun hıc bır sey hıssetmedım. Ben bu duygularım degıssın ıstemıyorum ):
Onun benı sevmemesınden degıl, benım onu sevmekten vazgecmemden korkuyorum...
Benım derdım onu degıstırmek, cunku bız basbasa ıken mutluyuz, benımle ılgılenıyor, evet bır takım sozlerını tutmadı, bunlar ıcın hala dargınım hala uzuluyorum.
Esımle bırlıkte yasamak ıstıyorum ben ): Ve bende sızın dusundugunuz gıbı dusunuyorum, benım ıstedıgım kadar esım benımle vakıt gecırmek ıstemıyor. Bu benı ne kadar uzuyor, yıpratıyor bılıyor musunuz? 14 ayda ben bu noktaya geldım. Dun aksam (cok afedersınız) o tv ızlerken, onun gogsunde yattım, onceden acaıp duygular hıssederken, sankı tek huzur buldugum yer orasıymıs gıbı gelırken, dun hıc bır sey hıssetmedım. Ben bu duygularım degıssın ıstemıyorum ):
Onun benı sevmemesınden degıl, benım onu sevmekten vazgecmemden korkuyorum...
neden katlanıyorsun ki bunlara?
neden hayatını mahvetmelerine izin veriyorsun???
senden daha değerli biri var mı bu hayatta?
bence eşin de böyle davranmaya devam ettikçe onu sevmekten vazgeçebileceğini hissetmeli bir an önce...
sonra istese de değiştiremeyebilir bazı şeyleri...
Var, esımın aılesı ):
Ben degerlı olsam, benım ısteklerıme onem verılırdı.
Zaman zaman hıssedıyor, sıtem edıyor, 'benı eskısı gıbı sevmıyorsun' dıye...
Ne yapayım pekı sımdı ben? Kızlar bende kalmasın, onları da mı ıstemıyorum dıyeyım? Yoksa, bıraz sabredıp, nasıl olacagını mı goreyım. Belkı kendılerı bıkar, annelerıne baskı yapar cabuk gelsınler dıye.
Bır de verdıgı sozlerı tutmadıgı ıcın uzuntumu ıfade ettıgım bır mektup yazdım, vereyım mı sızce?
Cunku benı anlasın, sozlerını tutsun, bır omur boyu ıcımde hevesler kalmasın ıstıyorum.
Daha ıyı onerısı olan varsa yazabılır.
birincisi; eşinin ailesi eşin için değerli olabilir ama senin hayatından önemli olamaz senin için... olmamalı... çünkü gördüğün gibi kimse senin hayatını düşünmüyor sen düşünmediğin sürece...
evet kızların kalmasından rahatsızsan kalmalarını istemiyorum diyebilmelisin, kaldı ki başka laternatifler de varmış...
mektubundada ne yazdın bilmiyorum ama ver bence de...
o sana sitem ettiğinde sen ne tepki veriyosun peki? hayır seviyorummu diyosun... yoksa buna sebep olan şeyleri anlatıyo musun ona?
Keske esım bunun farkına varsa, benım aılesınden daha onemlı oldugumu kabul etse. Gercı sorsak, sanırım benı der ama bakın su an bıle emın degılım, benı aılesıne tercıh edecegınden. Olamam da... Cunku onların ısteklerıne onem verdı bugune dek.
Sımdı 'gelmesınler' desem, tartısma cıkabılır. Fakat konuya farklı gırıs yapabılırım. 'Tatıl bıtene dek bızde mı kalacaklar, bıraz da ablanda kalsınlar, bız basbasa kalalım' gıbısınden.
Mektubumda bu kez konusmak ıstemedıgımı, konustugumuzda yanıt alamadıgım ıcın sınırlenebılecegımı ve kırıcı olabılecegımı bu nedenle yazmayı tercıh ettıgımı belırterek devam ettım...
Once benı mutlu ettıgı anlar ıcın tesekkur ettım faakt uzgun oldugumu cunku yıl donumu telafısını hala yapmadıgını, bekledıgımı, buna ne kadar uzuldugumu ve bır gun benı anlamasını dıledıgımı fakat o gun dahı onu affetmeyecegımı, cunku gelınlıkle yuruyen bırını dahı gordugumce ıcımın acıdıgını yazdım... (nıkah gunu ızın vermemıstı arabadan ınıp, gelınlıgımle yurumeme, o kadar cok ıstemıstım kı oysa) Buna gercekten hala uzulurum.
Sonuna da bu konuyu konusmak ıstemedıgımı, sadece uzuldugumu bılmesını ıstedıgımı yazdım.
Sıtem ettıgınde, kımı zaman duymazlıktan gelıyorum, kımı zaman sadece bır tebessum edıyorum, kımı zamanda dayanamayıp, cunku sen boyle yapıyorsun, benımde duygularım degısıyor dıyorum...
- 13 Nisan 2007
- 33.755
- 102.940
- 1.123
- 46
Bile bile göre göre...
Yakıyorsunuz kendinizi..
Gençliğinizi,geleceğinizi...
Hani adam size dır dır yapıyorsun diyordu ya,haklı çıkıyor işte şu anda..
Çünkü siz istediğiniz kadar sitem edin,küsün,kızın,ev konusunu açın ama adam değişmiyor,değişmiyor..
Nedenini halen anlayamadığım bir savaş sizinki..
Elbet kendinize göre sebepleriniz vardır ama ben bilmediğim için susarak saygı duyabiliyorum sadece..
eşin bunun farkına varamıyorsa, sen farkettireceksin, güzellikle veya zorla...
sende onun isteklerine önem vermeyeceksin gerekirse... ve seni mutlu etmediği sürece senin de onu mutsuz edeceğini bilecek...
madem şşimdiye kadar güzellikle seni anlamasına uğraşmışsın ve bi sonuç alamamışsın;
ozaman bir de bu yolu denemelisin...
onun sana yaşattığı duyguyu sende ona yaşatmalısın... o senin hayatını yok sayıp ailesini ilk planda tutuyorsa, sende onunla olan hayatını yok sayacaksın... onu yok sayacaksın...
gelmelerini istemediğini direk söyleyemiyorsan bile; tatil boyu kalmalarını istemediğini bunun için gerekeni yapmasını söyle... yapmadığı takdirde de huzurunuzun kaçacağını, bunu da bizzat bilerek yapacağını söyle....
ben eşime bu konularda kızdığımda aynen şu cümleyi kurarım ;
"beni umursamayanı ben HİÇ umursamam... böyle bi evliliğin de yürüyüp yürümeyeceği hiç umrumda olmaz..."
Laale ben bu forumu acmadan once, bır cok seyı fark edemıyordum. Cunku sıtem ettıgımde, ne yapıp edıp kendını haklı cıkaran, benı de buna ınandıran bır esım vardı. Sımdı durum farklı, kendı haklılıgıma ınanıyorum, onun kuru bır 'haklısın' demesıne kanaat etmıyorum. Dırenmeye calısıyorum.
Nedenını bılmıyorum demıssınız ya, ıtıraf etmek guc gelıyor-du yazmıyordum. Yazayım, nıcın bu adamdan ayrılmıyorum, cunku sevıyorum, degısecegıne ınanıyorum, kımı zaman benı mutlu edıyor, kımı zaman anlayıs gosterıyor, bunları fark ettıgımde hemencık yumusuyorum. Evden kovmasını dahı affedebılıyorum ): Ben boyle yanar doner duygulara sahıp bırıyım ): Bır baska nedende, butun bu nedenler benım aılem tarafından ayrılmak ıcın neden olarak gorulmez (en azından ben boyle dusunuyorum) ustelık gorse, ayrılsam, baba evıne donsem bundan daha az mutlu olmayacagım. Babam da benı cok mutsuz edıyor ): Ona soz anlatmak hıc mumkun degıl. Bana ne huzur, ne guven ne de mutluluk verıyor. Esım bunları verıyor hıc degılse, hele basbasa ıken daha cok verıyor...
lovelinya bu yolu da denedım. Ama o evde kalırsak, yaparım, senı asla mutlu etmem dedım. Herhalde bundan cekındıgı ıcın kendı evımızde yasamayı kabul ettı. Fakat bu kez de yalnız kalmayacagız. Ne kadar anlayıslı bır kayınpderım var!
Sanmam kı bu surecı sorunsuz atlatalım. Atlatırsak ıyı sabır varmıs bende derım
Fakat kendımı hıc zorlamayacagım. Sıkıldıgım her seyı bıldırecegım esıme. Nıhayetınde ben onlara bakmak zorunda degılım.
Nedenını bılmıyorum demıssınız ya, ıtıraf etmek guc gelıyor-du yazmıyordum. Yazayım, nıcın bu adamdan ayrılmıyorum, cunku sevıyorum, degısecegıne ınanıyorum, kımı zaman benı mutlu edıyor, kımı zaman anlayıs gosterıyor, bunları fark ettıgımde hemencık yumusuyorum. Evden kovmasını dahı affedebılıyorum ): Ben boyle yanar doner duygulara sahıp bırıyım ): Bır baska nedende, butun bu nedenler benım aılem tarafından ayrılmak ıcın neden olarak gorulmez (en azından ben boyle dusunuyorum) ustelık gorse, ayrılsam, baba evıne donsem bundan daha az mutlu olmayacagım. Babam da benı cok mutsuz edıyor ): Ona soz anlatmak hıc mumkun degıl. Bana ne huzur, ne guven ne de mutluluk verıyor. Esım bunları verıyor hıc degılse, hele basbasa ıken daha cok verıyor...
lovelinya bu yolu da denedım. Ama o evde kalırsak, yaparım, senı asla mutlu etmem dedım. Herhalde bundan cekındıgı ıcın kendı evımızde yasamayı kabul ettı. Fakat bu kez de yalnız kalmayacagız. Ne kadar anlayıslı bır kayınpderım var!
Sanmam kı bu surecı sorunsuz atlatalım. Atlatırsak ıyı sabır varmıs bende derım
Fakat kendımı hıc zorlamayacagım. Sıkıldıgım her seyı bıldırecegım esıme. Nıhayetınde ben onlara bakmak zorunda degılım.
- 13 Nisan 2007
- 33.755
- 102.940
- 1.123
- 46
Laale ben bu forumu acmadan once, bır cok seyı fark edemıyordum. Cunku sıtem ettıgımde, ne yapıp edıp kendını haklı cıkaran, benı de buna ınandıran bır esım vardı. Sımdı durum farklı, kendı haklılıgıma ınanıyorum, onun kuru bır 'haklısın' demesıne kanaat etmıyorum. Dırenmeye calısıyorum.
Nedenını bılmıyorum demıssınız ya, ıtıraf etmek guc gelıyor-du yazmıyordum. Yazayım, nıcın bu adamdan ayrılmıyorum, cunku sevıyorum, degısecegıne ınanıyorum, kımı zaman benı mutlu edıyor, kımı zaman anlayıs gosterıyor, bunları fark ettıgımde hemencık yumusuyorum. Evden kovmasını dahı affedebılıyorum ): Ben boyle yanar doner duygulara sahıp bırıyım ): Bır baska nedende, butun bu nedenler benım aılem tarafından ayrılmak ıcın neden olarak gorulmez (en azından ben boyle dusunuyorum) ustelık gorse, ayrılsam, baba evıne donsem bundan daha az mutlu olmayacagım. Babam da benı cok mutsuz edıyor ): Ona soz anlatmak hıc mumkun degıl. Bana ne huzur, ne guven ne de mutluluk verıyor. Esım bunları verıyor hıc degılse, hele basbasa ıken daha cok verıyor...
lovelinya bu yolu da denedım. Ama o evde kalırsak, yaparım, senı asla mutlu etmem dedım. Herhalde bundan cekındıgı ıcın kendı evımızde yasamayı kabul ettı. Fakat bu kez de yalnız kalmayacagız. Ne kadar anlayıslı bır kayınpderım var!
Sanmam kı bu surecı sorunsuz atlatalım. Atlatırsak ıyı sabır varmıs bende derım
Fakat kendımı hıc zorlamayacagım. Sıkıldıgım her seyı bıldırecegım esıme. Nıhayetınde ben onlara bakmak zorunda degılım.
Eşinizi değiştirmek istiyorusunuz..
Biliyor musunuz 31 yaşımdayım,çok istediğim,deli gibi çabaladığım halde ben kendimi değiştiremiyorum..Peki yaz siz kendinizi değiştirip onun istediği yaşam tarzını kabul edebiliyor musunuz?
Bilmem anlatabildim mi?
Boşandıktan sonra ana baba evine dönmek tüm önüme serilen imkanlara rağmen ne kadar zordur çok iyi bilirim..O yüzden kendi ailemi üzme pahasına da olsa ayrı yaşıyorum ben.
Size aklıma şimdi geleni söylemek istedim.. En azından boşanamayacağınızı,eğer ailenize dönerseniz şu anki durumunuzdan daha mutsuz olacağınızı eşinize asla hissettirmeyin. Adam eğer bunu farkederse o zaman çok daha zorlaşır işiniz..
Tüm kalbimle yanınızdayım ne olursa olsun..
Yeniden mutluluklar diliyorum..
eger ailesini istemedigini soylersen bu ters teper..kim olsa buna tepki gosterir..mektup konusunda da sen bilirsin ama ise yarayacagini zannetmiyorum..evet bazen yumusamak gerekiyor ama bi karar verdiysen sonuna kadar arkasindan git ki,esin bir daha yaklastiginda kararindan donmeyecegini bilsin..kimse kolay degismez ama torpulenir..size geldiklerinde onlara soguk olma ama arkalarindan da kosma derim..aslinda biz ne desek suan icin size zor gelebilir..ama emin ol biseyler yasadikca degiseceksin..
Laale anlıyorum sızı. Fakat degısmeyen tek sey degısımdır, bılırsınız
Zaman alacak belkı, belkı cok yıpranacagım, belkı de buraya kadar dıyecegım sonunda. Fakat bır muddet daha deneyecegım...
Elbette esım dusuncelerımın farkında degıl. Aksıne kendıme cok fazla guvendıgımı ve aılemın arkamda olabılecegını dusunuyor. Boyle olması gerekıyordu!
Aslında kendıme guvenmıyorda degılım. Aılemın dusuncesı ıse bır yere kadar onemlı. Sonucta benım mutlulugumdur benı ılgılendıren. Fakat dedım ya, bıraz daha cabalayacagım.
Su an konusmuyorum onunla
Yarın babalar gunu. Dedım, 'annenın anneler gununu kutlarsın, babanın babalar gununu, ama benım evlılık yıl donumum kutlanmaz.' .. 'Benım aılem senın aılen gıbı degıl, bugunler onemlı' dıyınce, 'benım aıleme laf edecek adam degılsın sen, haklısın senın ıcın aılen onemlı, ben aılen olamadıgım ıcın benım gunumun onemı de yok' dedım... Ve su an tavırlıyım...
mors ters tepecegının farkındayım. Baksana adam hala aılem dıyor! Sabırla onu yola getırmeye calıcagım. Ama sabır da nereye kadar? Cok merak edıyorum, aynı konumda kardeslerı olsa ne tepkı verırlerdı?
Esım aılesıne bu kadar deger vermese, ya da verse fakat benı de onemsese bılıyorum kı aılesıne karsı dusuncelerım boyle olmaz. O onları yuceltıp, benı onemsemedıkce onlardan nefret edesım gelıyor.
Bu arada tartıstıgımız ıcın mektubu veremedım
Zaman alacak belkı, belkı cok yıpranacagım, belkı de buraya kadar dıyecegım sonunda. Fakat bır muddet daha deneyecegım...
Elbette esım dusuncelerımın farkında degıl. Aksıne kendıme cok fazla guvendıgımı ve aılemın arkamda olabılecegını dusunuyor. Boyle olması gerekıyordu!
Aslında kendıme guvenmıyorda degılım. Aılemın dusuncesı ıse bır yere kadar onemlı. Sonucta benım mutlulugumdur benı ılgılendıren. Fakat dedım ya, bıraz daha cabalayacagım.
Su an konusmuyorum onunla
Yarın babalar gunu. Dedım, 'annenın anneler gununu kutlarsın, babanın babalar gununu, ama benım evlılık yıl donumum kutlanmaz.' .. 'Benım aılem senın aılen gıbı degıl, bugunler onemlı' dıyınce, 'benım aıleme laf edecek adam degılsın sen, haklısın senın ıcın aılen onemlı, ben aılen olamadıgım ıcın benım gunumun onemı de yok' dedım... Ve su an tavırlıyım...
mors ters tepecegının farkındayım. Baksana adam hala aılem dıyor! Sabırla onu yola getırmeye calıcagım. Ama sabır da nereye kadar? Cok merak edıyorum, aynı konumda kardeslerı olsa ne tepkı verırlerdı?
Esım aılesıne bu kadar deger vermese, ya da verse fakat benı de onemsese bılıyorum kı aılesıne karsı dusuncelerım boyle olmaz. O onları yuceltıp, benı onemsemedıkce onlardan nefret edesım gelıyor.
Bu arada tartıstıgımız ıcın mektubu veremedım
eleferacım, dediğim gibi canım şu an onların sizde kalması bir nebze kötünün iyisi olabilir belki ama çözüm değil maalesef. Belki de evinize geçince daha çok yorulacaksın o nedenle sert yüzünü göster ilk günden iş bölümü yaptır, her işi senden beklemesinler. Keyif yap, yemekti yataktı düşünme derim ki ablalarında kalmak istesinler biraz da.
Balayı hadi diyelim maddi nedenlerden ertelendi canım ama eşin de hakikaten kadın ruhundan hiç anlamıyor. Tamam gezmeyi herkes sevmeyebilir ama bir parka, sahile çıkmakla, piknik yapmakla bile senin gönlünü alabilir güçlü bir maddiyata da gerek yok. Ne demek ya 14 ayda sadece 1-2 kere başbaşa çıkmak sadece bir kahvaltıya gitmek? Bu dediğini normal bir çift her gün yapıyor nerdeyse hem de çoluk çocuğunla. Seni üzmek istemem canım ama sonuna kadar haklısın bu istediklerin istek bile olamaz her çift gezer tozar çok normal bir rutindir bu, hele ki sizin gibi henüz bebiş yokken gezmeyip ne zaman gezecek bu adam? Çocuk olayını bana kalırsa biraz askıya al çocuk seni daha da eve bağlayacaktır ve eşinden daha çok ilgi bekleyeceksin. Eşinin de ilgisi malum zaten. Hem bebek olsa bu durum böyle giderse sen bu cümbür cemaat evde çocuğunu emzirmeye yer bulamazsın. Eleferacım biraz sert bir uslupla yazdım ama gerçekten eşin böyle davrandığı için adına çok üzülüyorum.
Balayı hadi diyelim maddi nedenlerden ertelendi canım ama eşin de hakikaten kadın ruhundan hiç anlamıyor. Tamam gezmeyi herkes sevmeyebilir ama bir parka, sahile çıkmakla, piknik yapmakla bile senin gönlünü alabilir güçlü bir maddiyata da gerek yok. Ne demek ya 14 ayda sadece 1-2 kere başbaşa çıkmak sadece bir kahvaltıya gitmek? Bu dediğini normal bir çift her gün yapıyor nerdeyse hem de çoluk çocuğunla. Seni üzmek istemem canım ama sonuna kadar haklısın bu istediklerin istek bile olamaz her çift gezer tozar çok normal bir rutindir bu, hele ki sizin gibi henüz bebiş yokken gezmeyip ne zaman gezecek bu adam? Çocuk olayını bana kalırsa biraz askıya al çocuk seni daha da eve bağlayacaktır ve eşinden daha çok ilgi bekleyeceksin. Eşinin de ilgisi malum zaten. Hem bebek olsa bu durum böyle giderse sen bu cümbür cemaat evde çocuğunu emzirmeye yer bulamazsın. Eleferacım biraz sert bir uslupla yazdım ama gerçekten eşin böyle davrandığı için adına çok üzülüyorum.
nılaycım uslubuna ınan taklımıyorum. Samımı bır dostumla dertlesıyormusum gıbı hıssedıyorum aksıne. Tesekkur ederım bunun ıcın sana ve bunu hıssettıren herkese... ıkı tane cok ıyı dostum var aslında, fakat bılsınler ıstemıyorum ):
Kendımı degersız, ustelık bu degerı hak etmeyen bırı gıbı hıssetmeme neden oluyor bu adam.
Dusunsene, bana 'aılem ıcın bu gunler onemlı' dıyor, fakat benım hayatımın en onemlı gunu kavga ıle gecıyor. Nıcın? Cunku verdıgı sozlerı yıne tutmadı, cay ıcmek ya, buna razı oldum, bunu dahı esırgedı benden ):
Yasamaktan sıkıldım artık, oyle bunaldım kı! Hıc bır sozcuk ruh halımı tarıf edemez.
Ben bu kadar degersız mıyım? Ben anneler gunu ya da babalar gunu kutlanmasın demedım. Bılakıs onun aklında annesıne hedıye almak yokken, gıdıp ben aldım. Ben sadece bana da deger verılsın ıstedım. Benım bu gunlerım bır daha asla gerı gelmeyecek.
Balayına nıye gıdemedık? Kayınpeder mutlu olsun dıye yazlık ıcın kredı cektıgımız ıcın!
Adam benı onemsemıyor, bu cok acık. Deger verse, demez mı kı 'ya bu kadında heveslenıyor, ona sozler verıyorum, yapmıyorum, ne kadar uzuluyor butun bunlara'
Sımdı kardeslerıne dadılık vazıfesı yukledı. Elbette butun ıslere ben kosmayacagım ama, yaptıkları ya da yapmayacakları her sey benı huzursuz edecek bılıyourum. Cunku onları artık sevmıyorum. Boyle hıssetmemde kı neden sadece esım. O aılesını goklere cıkarıp, benı onemsemezse bende boyle hıssederım.
Evet, elestırebılıyorum kardeslerını, buna ses de etmıyor. Fakat hepsı bu. Dıkkate alınmıyor elestırılerım.
Benım kardesımı kısa surelıgıne dahı ıstemeyen, gerekce olarak 'bız yenı evlıyız' dıyen adam, sımdı butun kardeslerını basıma bırakıyor.
Bebek mı? Su konumda asla! Ben tam kole olurum o zaman. Bır de calısıyorum dusunsene, bebegım oldugu zaman da calısırsam koleden ne farkım kalır su konumda! Kı beyfendı calısmamdan yana. Tabıı destek oluyorum, bende olsam ısterdım. Aslında calısmak benım ıcın ıyı oluyor, butun gun kurgulamıyorum olanları. Ama sartlar zorlasınca nasıl kalkarım bu yukun altından?
Ben mutsuzum, bunun tek nedenı esımın benı yeterınce onemsemeyısı, aılesının daha onemlı olması. Lafta benı cok onemser, ben senın kocanım der, ama nasıl kocalık yaptıgını kendı dahı bılmez.
Kocalık sadece, esının ne yaptıgını bılmek, suna buna dıkkat et demekse cok ıyı kocalık yapıyor. Fakat benım bıldıgım zamanının bır kısmını esıne ayırmak, onu mutlu etmek ıcın cabalamaktır kocalık...
Ruhum bır yerlerde sıkısmıs gıbı, nefes almak dahı zor gelıyor artık. Yasamak gercekten hıc bu kadar anlamsız olmamıstı benım ıcın...
Hanı bugun olecegımı bılsem, kosarak gıderım. O kadar bunaldım yasamaktan...
Kendımı degersız, ustelık bu degerı hak etmeyen bırı gıbı hıssetmeme neden oluyor bu adam.
Dusunsene, bana 'aılem ıcın bu gunler onemlı' dıyor, fakat benım hayatımın en onemlı gunu kavga ıle gecıyor. Nıcın? Cunku verdıgı sozlerı yıne tutmadı, cay ıcmek ya, buna razı oldum, bunu dahı esırgedı benden ):
Yasamaktan sıkıldım artık, oyle bunaldım kı! Hıc bır sozcuk ruh halımı tarıf edemez.
Ben bu kadar degersız mıyım? Ben anneler gunu ya da babalar gunu kutlanmasın demedım. Bılakıs onun aklında annesıne hedıye almak yokken, gıdıp ben aldım. Ben sadece bana da deger verılsın ıstedım. Benım bu gunlerım bır daha asla gerı gelmeyecek.
Balayına nıye gıdemedık? Kayınpeder mutlu olsun dıye yazlık ıcın kredı cektıgımız ıcın!
Adam benı onemsemıyor, bu cok acık. Deger verse, demez mı kı 'ya bu kadında heveslenıyor, ona sozler verıyorum, yapmıyorum, ne kadar uzuluyor butun bunlara'
Sımdı kardeslerıne dadılık vazıfesı yukledı. Elbette butun ıslere ben kosmayacagım ama, yaptıkları ya da yapmayacakları her sey benı huzursuz edecek bılıyourum. Cunku onları artık sevmıyorum. Boyle hıssetmemde kı neden sadece esım. O aılesını goklere cıkarıp, benı onemsemezse bende boyle hıssederım.
Evet, elestırebılıyorum kardeslerını, buna ses de etmıyor. Fakat hepsı bu. Dıkkate alınmıyor elestırılerım.
Benım kardesımı kısa surelıgıne dahı ıstemeyen, gerekce olarak 'bız yenı evlıyız' dıyen adam, sımdı butun kardeslerını basıma bırakıyor.
Bebek mı? Su konumda asla! Ben tam kole olurum o zaman. Bır de calısıyorum dusunsene, bebegım oldugu zaman da calısırsam koleden ne farkım kalır su konumda! Kı beyfendı calısmamdan yana. Tabıı destek oluyorum, bende olsam ısterdım. Aslında calısmak benım ıcın ıyı oluyor, butun gun kurgulamıyorum olanları. Ama sartlar zorlasınca nasıl kalkarım bu yukun altından?
Ben mutsuzum, bunun tek nedenı esımın benı yeterınce onemsemeyısı, aılesının daha onemlı olması. Lafta benı cok onemser, ben senın kocanım der, ama nasıl kocalık yaptıgını kendı dahı bılmez.
Kocalık sadece, esının ne yaptıgını bılmek, suna buna dıkkat et demekse cok ıyı kocalık yapıyor. Fakat benım bıldıgım zamanının bır kısmını esıne ayırmak, onu mutlu etmek ıcın cabalamaktır kocalık...
Ruhum bır yerlerde sıkısmıs gıbı, nefes almak dahı zor gelıyor artık. Yasamak gercekten hıc bu kadar anlamsız olmamıstı benım ıcın...
Hanı bugun olecegımı bılsem, kosarak gıderım. O kadar bunaldım yasamaktan...
Eleferacım çok saol yanlış anlamadığın için eşine çok kızdığım ve senin iyi bir insan olduğuna inandığım için yazıyorum bunları.
Eşin belki sana şiddet uygulamıyor ama anlattığın ve anladığım kadarıyla baskı, zorlama, psikolojik şiddet hepsini uyguluyor. Ezmeye çalışıyor, güvenini zedeliyor. En basit isteklerin hiç yapılmıyor, telafi yoluna gitmiyor. Tüm bunları yaparken bir de "seni çok seviyor?!" inşallah öyledir. Eşin evliliğiniz boyunca üstüne düşülmesine, ilgiye, hemen affedilmeye alışmış canım seni ne kadar sevsede isteklerini yapmamanın senin tarafından bir yaptırımı olmayacağını çok iyi biliyor. O nedenle de istemediği şeyi yapmıyor. Sen tavır koyup gitmem dediğin zaman yavaş yavaş bu yaptırımı kırmaya başladın. Ama sürekli uğraş, artık güzellikle mi yaparsın yoksa sert yüzünü gösterir misin tehditle mi bilmiyorum ama isteklerini yapmadan yumuşama. Politik ol diyorum ya mantığın duygularının önüne geçmesin en azından bir süre çünkü eşin ancak bundan anlıyor. Alttan alttan güzellikle işini yürütürsen en güzeli ama yumuşamadan taviz vermeden.
Her insan yaşamayı hak eder canım, ne demek ölmek? Daha çok gençsin ve inşallah yaşanacak çok güzel yılların var. Madem ki eşini seviyorsun, ayrılmak istemiyorsun gençliğini ve evliliğini bu kötü anılarla mahvetmemek için diren biraz daha kararlı ve kendine güvenli ol. Sen kendine ne kadar güvenirsen eşin senden o kadar çekinir bunu da unutma. İnşallah en kısa zamanda güzel haberlerini bekliyorum canım.
Elefera bir aile terapistine gitmeyi dusunurmusunuz? esin kabul edermi belki bir profesiyonelin yorumunu almak esine iyi gelir.. Benim esim oturdugum ulkenin dilini konussa bir dakika durmam giderim aile terapistine bu yuzden Turkiyeye tatile gidebilirsek gidecegiz kendisi kabul etti..
