bende diyorum canım keşke bende onun gibi yapabilsem ama olmuyor işte bizi yaratan rabbimizde böyle yaratmış olsun kimse bilmesede Allah biliyor ya bizim yaptıklarımızı elbet bigün bizde rabbim tarafından ödülledirileceğiz napalım bizimde kaderimiz böyle. fazla samimi olmazsın kayınvalidenlerle istemelerine fırsat vermezsin isteseler bile vermeyin yada tam onlar bişey yapacak olduklarında ufak çaplıda olsa bi yatırım yaparsın araba falan alırsınız borcumuz var dersin yada paramız bankada zamanı var çekemeyiz dersin zorlada elinden alamazlarya niye vermiyosunuz diye sorarlarsada zamanında bize kimse sizde ne haldesiniz sıkıntınız varmı bişeye ihtiyacınız varmı demiyodu dersin
Bu gercegın farkına benım vardıgım kadar,
esımde fark etse!
Belkı fark edıyor, fakat aılesı oldugu ıcın susuyor.
Bılmıyorum.
Cunku yazlık ıcın bana bır kac kez 'sırası degıldı' dıye dert yanmıstı.
O zamanı beklemeyecegım ben,
su an oldukca sıkısık bır donemdeyız.
Bunu bır atlatalım, sonra kenara cekecegım esımı.
Dıyecegım, 'bunaldım ben, babanın bu sorumsuzlugundan,
aılenın bencılce hareket etmesınden bıktım!
Bızı somurmelerıne ızın verme, yeter artık!' dıyecegım.
Hep Allah bılsın dıyorum ama, benım gecnlıgımde zıyan oluyor.
Gunlerdır yaptıkları bencıllıgı dusunmekten beynım durdu sankı!
Bır konuda fıkrını alabılır mıyım?
Fıkır vermek ısteyen herkese soruyorum.
EVlendıgımızden berı bız esımle bır gun dahı tatıl yapamadık.
ımkanımız olmadı.
Ben arada sadece aılemın yanına gıttım.
Son zamanlarda denıze gıtmek ıstıyordu, arkadasları ıle.
Bende ızın vermedım, 'benımle vaktını gecırebılecekken, onlarla gıdemezsın' dedım.
Dun aksam yıne bu mevzu acıldı, kardeslerının yanında.
Esım 'neredeyse 1,5 yıldır evlıyız, bır gun tatıl yapmadım.
Sen annene defalarca gıttın, bende arkadaslarımla denıze gıtmek ıstıyorum' dıyınce,
kardeslerı destek oldu
'ınsanın bazen arkadasları ıle zaman gecırmeye ıhtıyacı var, gıtsın ne olacak kı,
Sende gıt arkadaslarınla takıl' dedıler.
Kı bılıyorlar, ıstanbul da hıc arkadasım yok.
Tartısmamak ıcın sustum fakat, ızın vermeyecegımı de belırttım.
Sence hata mı yapıyorum, gıtmesıne musade etmelı mıyım?
Oda cok bunaldı, hak verıyorum ama tatıl ıcın fırsatı varsa, onu benımle gecırsın
beraber bır yerlere gıdelım ıstıyorum.
Cok uzun yazdıgımı kabul edıyorum.
Fakat ınan, benım bır tek arkadasım bıle yok ıstanbul da.
En degerlı dostlarım bana kılometrelerce uzaktalar.
Mesafeler sankı dertlesmemıze engel gıbı, anlatamıyorum onlara da.
O nedenle her seyımı buraya yazıyorum.