Hanımlar merhaba. Eşimle 2 aylık görücü usulü görüşmeden sonra evlendik. 1.5 yıldır evliyiz İkimiz de devlet memuruyuz. Ailelerden uzak yaşıyoruz. Fazla uzatmayacağım ara ara kavga ederdik ama 15 dakika sonra sarılırdık. Bu kavgalar zamanla azalmıştı. Eşim annesiyle benim yüzümden 5 ay küs kaldı. (hatam yoktu, hep arkamdaydı bu konuda) ben ara anneni diyordum o aramıyordu vs.
Cinsel sorunlar(aştık)
Para meseleleri(senin istediği gibi olsun dedim)
Aile meseleleri (hiçbir saygısız lafım sözüm olmadı)
Bunlar eşimin içinde birikmiş birikmiş. Bana birden parladı. 10 gün küs ve kavga şeklinde geçti. Ben hep alttan aldım, o çok öfkeliydi hep. 10 günün sonunda boşanma kararı ile geldi. Eşim bekar hayatı hiç yaşamadığı için (anne evinden direkt eş evine) içinde hep bir ukte kalmıştı farkındaydım. Neyse ben de artık durumu kabullendim ve tamam dedim bu kadar istiyorsan boşanalım. Dilekçeyi verdik evi terketti ama eşim çok gelgit yaşadı. Her gün farklı konuştu. Ben artık tamam ben de seni istemiyorum dediğimde niye böyle yapıyorsun ben seni seviyorum vs dedi. İyi davranıp evliliğimizi kurtarmak için çabaladığımda napacağımı bilmiyorum dedi. Aile etkisi çok çok var. Annesi eminim boşanması için baskı yapıyor. Bu konuyu gerilmesin diye açmamaya çalışıyorum. Ben yine gider gelirm kendimi sevdiririm diyorum vs.
Aile terapistine gittik ve eşim tüm kararı terapiste bağladı. Bakalım bize ne diyecek tarzında. Psikolog da duygular varsa bunlar gelip geçici sorunlar duygular yoksa evet bir boşanma sebebi dedi. Tekrar eve dönün dedi. Çıktığımızda napıcam ben bilmiyorum ki ya sevip sevmediğimi falan dedi. Sustum sadece.
Şimdi eşim mahkeme gününe kadar eve dönecek tekrar. Ailesi hakkında en ufak bir şey söylesem ben suçlu olacağım. Kimsenin lafına bakma desem bile olay çıkacak. Ben onu çok seviyorum ama onun beni sevmediği gerçeği ile yüzleşip sonsuza kadar gitmesinden korkuyorum. Aslında sevdiğini ve aile ile ilgili olan travmalarını atlatamadığını düşünüyorum. (Abisi yengesinden boşanamamış 20 yıldır görüşmüyorlar) bunların olmasından korkuyormuş falan. Ama ben çok ılımlı bir insanım bunu o da biliyor. Gerçekten bu olayların birden bu noktaya gelmesi beni çok etkiledi ve çok ümitsizliğe kapıldım. Çok üzgünüm ne hayallerle evlenmiştim…