Yani kesinlikle öyle benim daha çok kaybettiğim dönemim var ortada. Tabi kendisi sonra zorlanırsın öğren almanca diye uyardı. Çok uyardı. Dediğim gibi yaptım işte hata. Çokta pişmanım.
Bende düşünüyorum hepmi böyle söylenecek acaba hayatta diye.
Yani kesinlikle öyle benim daha çok kaybettiğim dönemim var ortada. Tabi kendisi sonra zorlanırsın öğren almanca diye uyardı. Çok uyardı. Dediğim gibi yaptım işte hata. Çokta pişmanım.Onun 2 dönemi sizi 4 döneminiz çöp oldu bitti gitti konuşup ahlanıp vahlanmak bunu geriye almaz hayat arkadaşınız artık geri alınamayacak zamanlar için böyle sürekli söylenen biriyse geçmiş olsun şimdiden size çünkü hayat bu bazı şeyler olmayabilir senelerce sürebilir almayabilir evdeki hesap hiçbir zaman çarşıya uymaz
Ben hata görmedim gayet hayatın içinden olağan bir şey siz robot değilsiniz bitki değilsiniz al tr den koy başka ülkeye anında uyumlansın gibi bir şey hemen olmaz , olabilir miydi evet ama olmamış giden zaman gelir mi gelmez kendinizi gömmeyi bırakın bence oldu bitti ama tekrar ediyorum böyle dırdır eden adamla ömür geçmez daha ne hatalarınız olarak ne çok kayıplar olarak zaman tutabildiğimiz durdurabildiğimiz bir şey değil böyle insanla insanın modu düşer yapacağı varsa da yapmaz yani ben katlanamam açıkcası çok sağlam rest çekerim hop ya önümüzde daha bir ömür var sen benim 1 yıl adapte olma aşamama bile böyle tahammülsüz olup beni aşağıya çekeceksen ben böyle devam edemem benim evlilik anlayışım bu değil eşimle birbirimizi aşağıya çekmemiz değil yukarıya çıkarmamız lazım anlıyorum üzüldün , bende üzüldüm ama geçip giden zamana bir şey yapamam ancak gelecek zamanı değerlendirebilirim bu zaman boyunca modumu düşürmeye devam edeceksen baştan bileyim hayatımı ona göre çizeceğim de bazen deliden deli olmak gerekir öyle susup alıştırmaYani kesinlikle öyle benim daha çok kaybettiğim dönemim var ortada. Tabi kendisi sonra zorlanırsın öğren almanca diye uyardı. Çok uyardı. Dediğim gibi yaptım işte hata. Çokta pişmanım.
Bende düşünüyorum hepmi böyle söylenecek acaba hayatta diye.
Evet aile birleşimiyle geldim. Yani bence 1yıl içinde B1i bitirebilirdim belki orada kendi suçumda var ama birazcık bana destek olsa söylenmek yerine. Yeni evi dizmek, yemek yapmayı öğrenmek, evliliğe alışmak bir kadın olarak zorlayıcı geldi (aile evinde pek ev işi yapmadığım için pek bilgim becerim yoktu) Mesela bana çalışabilirdin belki para kazanırdın diyor ama kendiside çalışabilirdi. Biraz daha aktif olabilirdi. Sanki kendi hatalarını düşünmeden sadece benim hatalarımı söylüyormuş gibi geliyor. Anneside bu durumu onaylıyor onunlada konuştum bu konuyu. Geçmişteki hatalara üzülüyorum evet ama elimden bir şey gelmiyorki ben napabilirim. Onu anlatamıyorum. Bari önümdeki fırsatları kaçırmıyım diyorum. En azından 27imde mezun olursam birkaç seneyle kaçırsam bile belki iş hayatında başarılı olurum. Arayı bir şekil kapatırım belki. Böyle olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum. Keşke yardımcı olsa
Doğru diyorsunuz. O söylenme huyu dışında aslında çok iyi birisi çok severiz bir birimizi yani başka kötü diyebileceğim huyu yok. Bende bazen düşünüyorum hep böyle negatif olacaksa hayat nasıl geçer acaba diye. Bazen alttan alıyorum evet belkide almamam gerekiyor.Ben hata görmedim gayet hayatın içinden olağan bir şey siz robot değilsiniz bitki değilsiniz al tr den koy başka ülkeye anında uyumlansın gibi bir şey hemen olmaz , olabilir miydi evet ama olmamış giden zaman gelir mi gelmez kendinizi gömmeyi bırakın bence oldu bitti ama tekrar ediyorum böyle dırdır eden adamla ömür geçmez daha ne hatalarınız olarak ne çok kayıplar olarak zaman tutabildiğimiz durdurabildiğimiz bir şey değil böyle insanla insanın modu düşer yapacağı varsa da yapmaz yani ben katlanamam açıkcası çok sağlam rest çekerim hop ya önümüzde daha bir ömür var sen benim 1 yıl adapte olma aşamama bile böyle tahammülsüz olup beni aşağıya çekeceksen ben böyle devam edemem benim evlilik anlayışım bu değil eşimle birbirimizi aşağıya çekmemiz değil yukarıya çıkarmamız lazım anlıyorum üzüldün , bende üzüldüm ama geçip giden zamana bir şey yapamam ancak gelecek zamanı değerlendirebilirim bu zaman boyunca modumu düşürmeye devam edeceksen baştan bileyim hayatımı ona göre çizeceğim de bazen deliden deli olmak gerekir öyle susup alıştırma
Esin seni kursa yazdırsın suçlamak kolay akrabam kursa gıttı Almanya daBilemiyorum belki kendi ailesinden gördüğünü yapıyor. Çünkü kendi ailesi biraz sert. Niyeyse bana yumuşak davranıyorlar ve Almanca zaten zor bir dil tek başına yapamaman doğal diyorlar. Hatta oğullarını suçluyorlar kursa yazdırmadın araştırmadın diye ama kurslarda çok sıra bekletiyor. Bu konuda onlar haklı bence. Çünkü tek başına öğrenirsin diye rahat takıldı bende önce yaparım dedim ama işte yapamadım.
Geçen sene dediğim 1-2 sene altı üstü insanlar 35 inde giriyor üniversiteye. Sen eğlenceden öğrenmemişsin dili eşinin derdi o bence. Haksız da değil gibiMerhaba herkese. Biraz uzun yazı yazabilirim. Lise döneminden beri sevgiliydik eşimle. O liseyi bitirdi pandemiden dolayı biraz geç başladı üniversiteye. Almanyaya taşınmışlardı ailecek ve orada kazandı (Alman vatandaşı kendisi). Bende liseyi bitirdim Türkiyede üniversite kazanmıştım okumaya başladım (ailem Türkiyede yaşamıyor). Neyse biz düşündük benimde Almanyaya taşınıp yeniden üniversiteyi orada okumam daha güzel olabilir dedik. Pozitif bir sürü hayallerimiz vardı. Benimde isteğim o yöndeydi. Türkiyede ekonomi güvenlik konularından tedirgin olduğum için Almanya bana cazip geldi. Biz belge vize işleriyle çok uğraştık ve sevgilim üniversitesine dikkatini veremedi. Vize işlemleri çok uzun sürdü (7-8 ay gibi). Ben geçen sene Almanyaya bir şekil geldim ama bu 1sene içinde Almancayı öğrenemedim ilerletemedim. Eşimle yeni evliydim hayatımız güzeldi maddi manevi belki o yüzden üşendim dil öğrenmeye disiplinsizlik yaptım. Aslında ana dilim dışında 3tane dil biliyorum ve akıcı şekilde konuşuyorum ama hepsini kurslara giderek
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
Çok şey kaybetmemişsin ki.Nedir yıllar.Almanyaya gelmissin.Herkesten 1-0 öndesin.Okuma imkanın var.Bunu mutlaka değerlendir.Yaşın çok genç.Yarın 40 oldu mu bu seferde neden okumadım diye ağlanacaksın inan.Merhaba herkese. Biraz uzun yazı yazabilirim. Lise döneminden beri sevgiliydik eşimle. O liseyi bitirdi pandemiden dolayı biraz geç başladı üniversiteye. Almanyaya taşınmışlardı ailecek ve orada kazandı (Alman vatandaşı kendisi). Bende liseyi bitirdim Türkiyede üniversite kazanmıştım okumaya başladım (ailem Türkiyede yaşamıyor). Neyse biz düşündük benimde Almanyaya taşınıp yeniden üniversiteyi orada okumam daha güzel olabilir dedik. Pozitif bir sürü hayallerimiz vardı. Benimde isteğim o yöndeydi. Türkiyede ekonomi güvenlik konularından tedirgin olduğum için Almanya bana cazip geldi. Biz belge vize işleriyle çok uğraştık ve sevgilim üniversitesine dikkatini veremedi. Vize işlemleri çok uzun sürdü (7-8 ay gibi). Ben geçen sene Almanyaya bir şekil geldim ama bu 1sene içinde Almancayı öğrenemedim ilerletemedim. Eşimle yeni evliydim hayatımız güzeldi maddi manevi belki o yüzden üşendim dil öğrenmeye disiplinsizlik yaptım. Aslında ana dilim dışında 3tane dil biliyorum ve akıcı şekilde konuşuyorum ama hepsini kurslara giderek
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
Evet C1 istiyor. Şu an almancam A2.2. Aslında Türkiyedeyken şimdiden başla demişti öğrenmeye ama olmadı belge işleri taşınma işleri derken. Yeni yıla kadar C1 yapmam lazım ki üniversiteye başvuru yapabiliyim. Eğer kazanırsam en iyi üniversitelere gidebilirim böylelikle kaybettiğim yılları telafi etmiş olurum diye düşünerek pozitif yönden bakmaya çalışıyorum ama eşim hep başka taraftan bakıyor. Ortalama üniversiteyi Trde bitirsem belki maaşım düşük olurdu. Belki yine 1-2senem giderdi adapte olmak için. Bilemeyiz neler olurdu. Pozitif olmaya çalışıyorum bir yandanda hayatımdaki yaptığım ilk ve tek hatam olsun ders çıkarıyım diyorum ama eşim hep lafını döndürüyor döndürüyor senin yüzünden sen suçlusun gibi laflar ediyor.
Bu kadar suçlama geçen 1 yıl için mi ya?Bu konuda eşim haklı. Başarısız olup onuda sürükledim başarısızlığımın içine (bana çok güvendi yapabilirim diye düşündü). Peki bu onun gözünde beni değiştirirmi diye korkuyorum. Tabiki davranışları değişmedi problem yok gibi aramızda ama bu konuyla ilgili bir konu çıkarsa bütün oklar hemen bana dönüyor. Bu yüzden böyle diye direkt beni suçluyor. Zaten vicdan azabı çekiyorum. Tabi yinede alttan alıyorum ama bazende insanı çok yoruyor.
uşaklı mısınız ?Almanyadada kursa yenice başlayabildim
Eşiniz bayaaağı bi abartıyor, sanki 10 yıl kaybetmişsiniz gibi davranıyor. Alttan alın ama tepenize de çıkartmayın, yüz bulmasın bu konuda. Insanlık hali, her şey planlandığı gibi gitseydi şuanda dünya üzerinde herkes hayallerini yaşıyor olurdu. Yeni bi ülkeye taşınmak, yeni ortamlara girmek hiç kolay değil, size anlayış göstermeli.Merhaba herkese. Biraz uzun yazı yazabilirim. Lise döneminden beri sevgiliydik eşimle. O liseyi bitirdi pandemiden dolayı biraz geç başladı üniversiteye. Almanyaya taşınmışlardı ailecek ve orada kazandı (Alman vatandaşı kendisi). Bende liseyi bitirdim Türkiyede üniversite kazanmıştım okumaya başladım (ailem Türkiyede yaşamıyor). Neyse biz düşündük benimde Almanyaya taşınıp yeniden üniversiteyi orada okumam daha güzel olabilir dedik. Pozitif bir sürü hayallerimiz vardı. Benimde isteğim o yöndeydi. Türkiyede ekonomi güvenlik konularından tedirgin olduğum için Almanya bana cazip geldi. Biz belge vize işleriyle çok uğraştık ve sevgilim üniversitesine dikkatini veremedi. Vize işlemleri çok uzun sürdü (7-8 ay gibi). Ben geçen sene Almanyaya bir şekil geldim ama bu 1sene içinde Almancayı öğrenemedim ilerletemedim. Eşimle yeni evliydim hayatımız güzeldi maddi manevi belki o yüzden üşendim dil öğrenmeye disiplinsizlik yaptım. Aslında ana dilim dışında 3tane dil biliyorum ve akıcı şekilde konuşuyorum ama hepsini kurslara giderek
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
Hic seni bahane etmesin vize islemleriyle ugrasirken de yapabilirdi. Kendi beceriksizligini sana yormasin. Evet sende cok rahat davranmissin ama bahsettigin yaş grubu artik Turkiyede ergen sayiliyor bana gore. Yani orda buyuk kayip degil bu yaslar bu donemler. Toparlanilabilir ama once bir silkenlenmeniz gerekiyor bir an once dil ogrenmen gerekiyor en basta kriterin bu olmasi gerek. Sosyal ortamlaeinida arttirabilirsin.en basta esin ve ailenle Turkce konusmayi bırakıp kendi aranizda bile almanca konusun derimMerhaba herkese. Biraz uzun yazı yazabilirim. Lise döneminden beri sevgiliydik eşimle. O liseyi bitirdi pandemiden dolayı biraz geç başladı üniversiteye. Almanyaya taşınmışlardı ailecek ve orada kazandı (Alman vatandaşı kendisi). Bende liseyi bitirdim Türkiyede üniversite kazanmıştım okumaya başladım (ailem Türkiyede yaşamıyor). Neyse biz düşündük benimde Almanyaya taşınıp yeniden üniversiteyi orada okumam daha güzel olabilir dedik. Pozitif bir sürü hayallerimiz vardı. Benimde isteğim o yöndeydi. Türkiyede ekonomi güvenlik konularından tedirgin olduğum için Almanya bana cazip geldi. Biz belge vize işleriyle çok uğraştık ve sevgilim üniversitesine dikkatini veremedi. Vize işlemleri çok uzun sürdü (7-8 ay gibi). Ben geçen sene Almanyaya bir şekil geldim ama bu 1sene içinde Almancayı öğrenemedim ilerletemedim. Eşimle yeni evliydim hayatımız güzeldi maddi manevi belki o yüzden üşendim dil öğrenmeye disiplinsizlik yaptım. Aslında ana dilim dışında 3tane dil biliyorum ve akıcı şekilde konuşuyorum ama hepsini kurslara giderek
öğrenmiştim tek başıma dil öğrenme konusunda tamamen başarısız oldum. Almanyadada kursa yenice başlayabildim çok sıra bekledim. Şimdi size soracağım soru evet belki Türkiyede üniversite bitirip öyle gelseydim belki yıllarım gitmeyecekti belki şimdi daha iyi konumda olabilirdim ama elimden bir şey gelmiyor (Trdeki üniversitemde okusaydım 4.sınıf olacaktım) Beceriksiz oldum. Üşengeçlik yaptım tam dikkatimi veremedim. Şu an çoğunuza göre gencimdir belki ama üniversiteye artık başlarsam 24yaşında olacağım bu da benim gözümü çok korkutuyor. Almanyada okumak daha güzel olur diye düşünmüştüm (halada öyle düşünüyorum). Okumama gibi şansım yok çünkü çok okumak istiyorum. Eşimin ailesi arkamızda yardımcı oluyor. 1sene boşuna gitti ama ne yapalım boşverin diyorlar. Eşimde senin için neler yaptım almanca öğrenemedin bende 2dönemimi boşuna kaybettim sen suçlusun diyor. Bizim için daha güzel hayalleri vardı. Belki şu an almancam iyi olsaydı çalışabilirdim. Yani daha başarılı olabilirdim evet ama olmadı işte. Vicdan azabı çekiyorum ve Hatalarımın farkındayım. Bana tavsiye verebilirmisiniz? Nasıl hatalarımı telafi edebilirim? Yani yaşanabilirdi şöyle olabilirdi diye düşünmekten çok kötü oldum. Elimdende bir şey gelmiyor. O ihtimalleri düşünmek insanı sadece yoruyor.
Not: Türkiyedeki üniversitem en iyilerden değildi. Ortalama bir üniversiteydi ama Almanyada okuma şansım olan üniversiteler ilklere giriyor. Bu yüzden Türkiyedekini bırakıp Almanyaya taşınmak bana mantıklı gelmişti.
Eşimin söylenme gibi huyu olduğunu söylüyor zaten annesi. Bazen ufak detayları hatırlar hep suçlar etrafındakileri.
Bir yandanda düşünüyorum ileri doğru hedefleri vardı ve bana güvendi. Güvenini boşa çıkardım ve hatamı söylemesi onu haksız yapmıyor. Benim için vazgeçtiği şeyler oldu vize işleriyle uğraşırken dediğim gibi 2dönemi çöpe gitti (onunda okuduğu üniversite çok zor üniversite ve zor bölüm).
Bir yandan düşünüyorum 24yaşında başlasam 27de mezun olabilirim. Eğer başarılı olursam niye güzel şeyler olmasınki. Kendime güvenimde çok kırıldı.
Keske 4 yil türkiye de okuyup sonra gelip burada diploma denklik yaptirsaydiniz. Informatik alaninda almancaniz yüksek seviyede olmadanda calisirdiniz.Bilemiyorum belki kendi ailesinden gördüğünü yapıyor. Çünkü kendi ailesi biraz sert. Niyeyse bana yumuşak davranıyorlar ve Almanca zaten zor bir dil tek başına yapamaman doğal diyorlar. Hatta oğullarını suçluyorlar kursa yazdırmadın araştırmadın diye ama kurslarda çok sıra bekletiyor. Bu konuda onlar haklı bence. Çünkü tek başına öğrenirsin diye rahat takıldı bende önce yaparım dedim ama işte yapamadım.