Bu yazdıklarınıza bakınca, o zemini eşinize siz hazırlamışsınız. Adamı öpmek bile gelmemiş içinizden, adam bunu hissetmez mi?
Ben eşimin bir yanağından öpüp çekilsem, öbürünü niye öpmüyorsun diye kavga eder benimle.
Erkeklerin genel yapısında var bu, kendini ikinci plana atılmış hissediyor ki sizin cümlelerinizden yola çıkarak kendisine hak da verdim.
Ne emzirmek bahanedir, ne lohusalık. Tamam sorumluluk çok, vakit az ama sizin yazdığınız şey bir evliliği bitirecek kadar tehlikeli bir boyutta. Eşinizi değil, kendinizi sorgulayın önce. Sizin tavrınız ve yaklaşımınız düzelsin, yine aynı şeyler yaşanırsa, o zaman sorgulayın onu değişti mi diye. Değişmeyip de ne yapsın?
Zararın neresinden dönerseniz kârdır, onu özlediğinizi söyleyin. Siz yaklaşın bir.
Eski günlerinize dönmek istiyorsanız, şikayet etmekten fazlasını yapmanız lazım. Ve bunu doğal seyrinde yaparsanız, bu bir sorun olarak algılanmaz. İlişkiniz yeniden alevlenir ve zamanla rayına oturur. İkinci bir çocuk için de iyice bekleyin bence.