Çocukların arasında insan bazen anneliğini ön plana çıkarıp kendini unutuyor. Siz tam olarak kendinizi eşinizi unutmuşsunuz. Çocuk büyüdükçe raylar oturur ama siz veya eşiniz bu süreci ne kadar yıprattınız o önemli. Çocuk çıt sesine uyanıyor evet benimde uyanıyor daha 8 aylık kolik bir bebek. Uyutma görevi bende emerek uyuyor. Eşime ses çıkarma şunu yapma demek yerine bu çocuğun uykusu neden bu kadar diye sitem ediyorum. Hayatım sesi kısar mısın uyutup geleyim. Kahvemizi içelim azcık sohbet edelim derim. O daha hassaslaşır.
Bir diğer konu kimsenin yanında eşini eleştirme ben kaldırmam misal empati kurarak adımını at. Sana yapılmasını istemediğini başkasına yapma. Kötüyse patavatsız ise senindir güler geçersin. O boyut rencide edici.
Sitemi siz edin hayatım bu çocuklar oldu. Nefes alamıyorum işe de gitmiyorum baya zorladılar beni diyin. Size eleştiri ile gelmesin.
Ortada bir haksızlık varsa elbette susmayın ama konuşarak triple lafla kırarak değil. Bunu anlayacağı vakitte yapın.
Erkeklerin doğası farklı çalışır misal eşim yemek yapmayı bilmez sevmez. Makarna yapmıştı bir ara hep o makarnanın sosuna bayıldım güzel yapmıştın hayatım dedim diye tüm makarna görevi onda. Yükümü azaltmak istiyorum senin aldıkların daha kaliteli çıkıyor diyorum tüm alışverişi ona postaladım. Çocuk 1 sınıf eleştirmek yerine benim bu bebekten tahammül seviyem azaldı kızı kırmak istemiyorum sen daha sakin çalıştırıyorsun dedim diye kızın ödev sorumluluğu onda. İşim aslına bakarsan bunları zaten yapmak zorunda ama onlar pohpohlanmayı severler. Bunun gibi bir sürü örnek verilebilir. Üstüne gidip ilgilenmiyorsun sevmiyorsun demek yerine siz ilgilenin sorun soruşturun. Bazen de keyfi tek takılın çağırınca gidin filim izlemek istemiyorsanız havamda değilim ama şunu yapalım mı diyin. Eşinizin dilini öğrenin. Ona göre adım atın.
