Hiç kimse anlık öfke yaşamıyor değil mi? Tartışma anında saçma konuşmaları yüzünden bir an kocanızı bir kaşık suda boğasınız gelmiyor, kavga ettiğinizde söylenmiyorsunuz, gözünüzün bile görmek istemediği zamanlar olmuyor, eşinizin sinirliyken yaptığı şeyler gözünüze batmıyor, evden gitse de rahat etsem demiyorsunuz, hatta hiç kavga da etmiyorsunuz, off yeter valla boşayacağım bu adamı da demiyorsunuz ya da bunların hepsini düşünüyorsunuz ama kendi içinizde hallediveriyorsunuz, o yüzden de ani öfkeyle patlama yaşayan ve bunu burada belki rahatlarım diye anlatan insanları anlamıyorsunuz.
Ronya gibi konu sahibelerinin suçu, tabii bu bir suçsa biriken öfkesinin patlamasıyla buraya her duygu durumunu aktarması, zira belki rahatlarım diye düşünüyorlar ama öyle tiye alınıyorlar ki anlattıklarına anlatacaklarına pişman oluyorlar.
Üye henüz 4-5 yıllık evli, evliliğin en çalkantılı yıllarıdır ilk 5 sene, kavga edersiniz, kıyametler kopar, boşanacağız bitti bu iş dersiniz, dilekçeler verilir ama bir taraf çay içme bahanesiyle size yanaşır ve konu tatlıya bağlanır, her insanın özür dileme, barışma şekli farklıdır, her evliliğin dinamiği başkadır, her kadının eşine toleransı aynı değildir, karı-koca ilişkileri çoğu zaman böyledir, en çok nefret ettiğiniz kişi gibi görür ağzınıza geleni sayarsınız sonra yelkenler suya iner, nefret sandığınız kırgınlıklarınızdır, sizi anlamadığını düşündüğünüz için incinmelerinizdir, kadın kalbinden anlamadığı için duyduğunuz üzüntüdür, kimi sakin dingin bir evlilik götürmek için duygularını bastırır, kimi bir dargın bir barışık, kimi sükunetle konuşarak anlaşır, kimi tencere tava Allah ne verdiyse kırıp dökerek.
Biz burada yol gösterebilir, belki iyi bir dinleyici olabilir, yanlışları bulup bu yanlış diyebilir, eleştirebilir, olması gereken bu deyip kendi doğrularımızı ortaya koyabiliriz ama kimseyle dalga geçip eşiyle karşılıklı rızayla yaşadıkları şeyler için kullanılmışsın diyemeyiz.
