bugün beş gün oldu, yine aramadı sormadı... telefonu da kapalı. ben mail attım, açık açık konuşalım ve bir karar verelim diye .
Bilmiyorum. Bu başıma gelenleri bana bir başkası anlatsa, sakın arama, güçlü ol, ya akıllanır ya da ayrılırsın derdim.
Ama yapamıyorum, evde tek başımayken o koltukta oturuyor gibi geliyor, eşyaları, kıyafetleri , sohbetlerimiz aklıma geliyor, acı çekiyorum. O kadar iyiydik ki, bir anda bunu yine yapacağını düşünmezdim...
Bazen de gücümü toplayıp, hızlıca boşanayım bitsin diyorum. Ama benim de hatam oldu, çok doldum ve patladım işte ...
Daha önce gittiği zaman ailesini aramıştım ama onlar da bana bağırıp çağırmıştı, daha kötü olmuştum.
Ne olacaksa olsun artık, bu nasıl bir işkencedir , Allah'ım sen bana güç ver...
