Iyi, kötü yorum yapan herkese teşekkür ediyorum. Burada bir çok görüşten, hayat standartindan insan var. Elbet hepimiz olaylara aynı pencereden bakamayacagiz.
Zaten yazı ile anlatım, konuşarak anlatımdan çok farklı. Konuşurken göz teması, vurgu vb demek istediklerinizi daha iyi anlatıyor. Belki de kelimeleri farklı algilayisimız nedeniyle ben çok da iyi kendimi ifade edemedim.
Yalnız özellikle şunu söylemek istiyorum, böyle hassas dönemlerde ""salak sende, sana mı soracaktı, sen kimsin"" vb. Yorumlar emin olun hiç fayda etmiyor. Insanlar genelde fikir almak istiyor övgü ve eleştiri değil. ""Yaptığını doğru bulmuyorum, eşine bu konudan bahsetme bile"" tarzında bir yorum emin olun daha yapıcı olacak.
Ben dün eşimle konuşurken buradan aldığım fikirlerle daha sakin, onun fikrine saygı duyduğumu belirterek endişelerimi söyleyebildim. Sağolsun eşim de söylediklerimi anlayışla karşıladı, bu endişeleri ortadan kaldırmak için bir yol haritası çizdik. Ama o kötü yorumlar aklıma geldikçe de içim içimi yedi, uyuyamadim, mideme kramplar girdi. Ben kötü biri değilim arkadaşlar. Birilerinin hayatı söz konusiyken onların hayatı pahasına bir hareket yapmam ama bu esnada kendi hayatımın sonrasını da düşünmek zorunda hissettim kendimi. Bunun yanlış olduğunu düşünmüyorum.
Bu arada şunu da belirtmek istiyorum, hastalık nedir, hasta bir insanla ugrasmak( kötü anlamda söylemiyorum) hem hasta hem ailesi için ne kadar zordur emin olun bir cogunuzdan daha iyi biliyorum. Genç ölüm nedir çok iyi biliyorum. Ve hayatinizda bu travmalari yaşayınca sevdiklerini kaybetme korkusu daha fazla oluyor. Sadece benim fikrimin geçerli oldugu bir durum varsayın, olmaz evet ama sadece ve sadece ben karar verebilsem buna eşinin hayatı mi; k.pederinin mi dense hangisini seçerim sizce???
Vurgulamak istediğim buydu benim. Ben o bir günde hep bu muhasebeyi yaptım. Tabi yine bazılarımiz ters düşecek ama yine nacizane şunu söyleyeceğim, yorumlarınızın kenarlarıni yumuşatın.