- 9 Kasım 2015
- 6.175
- 11.080
- 248
Selam kızlar...
7 yılı biraz geçkin evliliğim var. Eşimle 4 yıldan sonra çok severek evlendik. 7 aylık bebeğim var şu an. Artık hem evliliğimizden emin olduğumuz hem de birazcık maddiyatı topladığımız için bebek istedik çok şükür nasip oldu hemen.
Ama gelin görün ki ne olduysa bebekten sonra olmaya başladı. Benim lohusalık, 180 derece hayatım (çalışıyordum işi bıraktım, sosyal çevre bitti), sinirlerimi bozdu. Eşime kızıp bağırıyordum en ufak bi şey için farkındaydım, yapmamaya çalışsam da kâr etmiyordu. Neyse bi arkadaşımla bu durumumu paylaşmıştım o zaman. Bebek bi 6 aylık olsun da işler rayına girer demişti. Dediği gibi de oldu. Tam her şey yoluna giriyor dedim bu sefer eşim başladı. 1 hafta içinde bana karşı üç kere öfke patlaması yaşadı. Trip atıyormuşum sürekli. En sonuncusunda pazara gitmişti, evde biber bitmiş. Al demeyi unutmuşum. Bebeğime hikaye kitabı okuyordum öyle bi geldi ki odaya "ay ödüm patladı, noldu" dedim. İşte biberi unutmuşum... Sayıp dökmediği kalmadı... O kadar üzüldüm kırıldım ki. Kendimi çok değersiz hissettim. El kadar bebeğim olmasa gerçekten boşanmak isterdim.. "Keşke bu yüzünü bebek olmadan görseydim, asla yapmazdım" dedim. Gittim yanından. Dün oldu bu olaylar. Kimseye de anlatamıyorum... Nasıl yazdım bilmiyorum. Biraz eksik olabilir. Yorum yazıldıkça anlatırım ):
7 yılı biraz geçkin evliliğim var. Eşimle 4 yıldan sonra çok severek evlendik. 7 aylık bebeğim var şu an. Artık hem evliliğimizden emin olduğumuz hem de birazcık maddiyatı topladığımız için bebek istedik çok şükür nasip oldu hemen.
Ama gelin görün ki ne olduysa bebekten sonra olmaya başladı. Benim lohusalık, 180 derece hayatım (çalışıyordum işi bıraktım, sosyal çevre bitti), sinirlerimi bozdu. Eşime kızıp bağırıyordum en ufak bi şey için farkındaydım, yapmamaya çalışsam da kâr etmiyordu. Neyse bi arkadaşımla bu durumumu paylaşmıştım o zaman. Bebek bi 6 aylık olsun da işler rayına girer demişti. Dediği gibi de oldu. Tam her şey yoluna giriyor dedim bu sefer eşim başladı. 1 hafta içinde bana karşı üç kere öfke patlaması yaşadı. Trip atıyormuşum sürekli. En sonuncusunda pazara gitmişti, evde biber bitmiş. Al demeyi unutmuşum. Bebeğime hikaye kitabı okuyordum öyle bi geldi ki odaya "ay ödüm patladı, noldu" dedim. İşte biberi unutmuşum... Sayıp dökmediği kalmadı... O kadar üzüldüm kırıldım ki. Kendimi çok değersiz hissettim. El kadar bebeğim olmasa gerçekten boşanmak isterdim.. "Keşke bu yüzünü bebek olmadan görseydim, asla yapmazdım" dedim. Gittim yanından. Dün oldu bu olaylar. Kimseye de anlatamıyorum... Nasıl yazdım bilmiyorum. Biraz eksik olabilir. Yorum yazıldıkça anlatırım ):