Ne kadar süre görüştünüz evlenmeden önce?Merhabalar
Uzun süredir içimde tutuyorum ama artık dayanamıyorum. Neden böyle oldu bilmiyorum.Şuan 32 yaşındayım 10 aylık bir bebeğim var. 1.5 senedir evliyim. Herşey çok güzeldi severek evlendik. Bankacıydım mesleği bıraktım. Hemen hamile haldım. Belki eleştireceksiniz bu dert mi diye ama tek başıma altından kalkamıyorum. Şiddet yok maddi sorun yok. Sadece ilgisizlik var. Özellikle bebeğim doğduktan sonra kendimi hep yalnız hissettim. Defalarca konuştum. Her gün birbirinin aynı. İşten gelir yemek yenir ben çocuğu uyuturum çay içilir o ya tv izler ya telefonda bir sohbet bile yok. Konuşunca ben böyleyim diyor. Hamileyken gezmek istedim hamilesin dedi çocuk doğunca da çocukla nereye dedi .19 aydır evdeyim içim patlayacak artık. 2 hafta önce hamile olduğumu öğrendim ve iyice psikolojim bozuldu. O kadar pişmanım ki evlendiğime. O kadar soğudum ki eşimden. Bir kaç gündür annemdeyim yarın dönücem. Ama böyle nasıl devam eder bilmiyorum. Çalışsam çocuğa kim bakacak. Çok çok çok büyük aptallık yaptım.
Bende hep diyordum ki en az 1 -2 sene beklerim. Geç evlenince ya sorun olursa diye akışına bıraktım. Eleştirenlere saygı duyuyorum çünkü bende kendimi hep sorguluyorum. Eşim bankada çalışmamı istemedi. Ben sana iş kurarım dedi . Ama şimdi çocuk bahane. Dışarı çıkamıyorum oğlum gerçekten hiç durmuyor sürekli mızmız eve hapsoldum resmen. Nasıl büyük cahillik ettim niye böyle oldu bilmiyorum. Biraz sevgisini hissetmem kendimi daha güçlü hissedebilirim belkiKuzum sen daha lohusalık sendromunu atlatamadan yine hamile kalmışsın ve eşinde bana dokunmayan yılan bin yaşasın kafasında .. üzüldüm adına ya KESK’e mesleği bırakmadan çocuk düşünseydin ve hemen neden çocuk yaptın ki .. bir insanı ne kadar tanırsan tanı aynı evde yaşanmadan anlayamazsın
1.5 yılNe kadar süre görüştünüz evlenmeden önce?
Toplum baskısıyla, yaşım geçiyor korkusuyla, sosyal komplekslerle yapılmış ve yine hüsranla sonuçlanmış bir evlilik vakası daha.Merhabalar
Uzun süredir içimde tutuyorum ama artık dayanamıyorum. Neden böyle oldu bilmiyorum.Şuan 32 yaşındayım 10 aylık bir bebeğim var. 1.5 senedir evliyim. Herşey çok güzeldi severek evlendik. Bankacıydım mesleği bıraktım. Hemen hamile haldım. Belki eleştireceksiniz bu dert mi diye ama tek başıma altından kalkamıyorum. Şiddet yok maddi sorun yok. Sadece ilgisizlik var. Özellikle bebeğim doğduktan sonra kendimi hep yalnız hissettim. Defalarca konuştum. Her gün birbirinin aynı. İşten gelir yemek yenir ben çocuğu uyuturum çay içilir o ya tv izler ya telefonda bir sohbet bile yok. Konuşunca ben böyleyim diyor. Hamileyken gezmek istedim hamilesin dedi çocuk doğunca da çocukla nereye dedi .19 aydır evdeyim içim patlayacak artık. 2 hafta önce hamile olduğumu öğrendim ve iyice psikolojim bozuldu. O kadar pişmanım ki evlendiğime. O kadar soğudum ki eşimden. Bir kaç gündür annemdeyim yarın dönücem. Ama böyle nasıl devam eder bilmiyorum. Çalışsam çocuğa kim bakacak. Çok çok çok büyük aptallık yaptım.
Sorumluluğunu almaz. Oyna derim elinde telefon yada tv de . Öğret derim bişeyler yorgunum der. Temel ihtiyaçlarında yardımcı olmaya çalışır.eşinizin çocuğunuza davranışları nasıl ?
Benim işte bu dediğim kişiydi. Keşfetmeyi gezmeyi seven. Sohbet edendi. Ama gerçekten bazı erkekler evlendikten sonra muazzam değişiyormuş. Ki ben onu tanıdığımda farklı bir birime farklı bir ile başvurmuştum. Evlenmekten tamamen vazgeçmiştim. Şuan bir şansım olsa evlenmem . Amacım geçmişe bakıp dövünmek değil. Psikolojimi nasıl düzeltebilirim.sonuçta iki tane gelecek yetiştiricem.Toplum baskısıyla, yaşım geçiyor korkusuyla, sosyal komplekslerle yapılmış ve yine hüsranla sonuçlanmış bir evlilik vakası daha.
Keşke sadece mutlu olduğunuz, karşılıklı aşık olduğunuz, birlikte birşeyler yapmaktan keyif aldığınız, uzayıp giden sohbetlere tutuştuğunuz kişiyle tanışınca evlenseydiniz ya da hiç evlenmeseydiniz.
28 yaşındayım, bekarım, görüştüğüm tanıştığım kişiler oluyor ama işte bu dediğim kişi ve saydığım kriterleri taşıyan kişi, aklımın, kalbimin hatta tenimin aynı şekilde onayladığı kişiyi bulduğumda evleneceğim, hiç denk gelemesem de bekarlığımın, hayatımın, keyiflerimin tadını çıkaracağım.
Değişme ihtimali var mı emin değilim. Defalarca konuştum. O yüzden kendim birşeyler yapmaya karar verdim. Annem hasta olmasa bugün iş olayına tekrar girişirim. Ama bebeğimi şuan kime bırakayım. O kadar gezmeyi keşfetmeyi seven bir insandı ki ne oldu anlamıyorum. Sanki 60 yaşında adamla evliyim. İçi çekilmiş gibi.Evliliğin ilk yılları hele bir de çocuk olunca çok bunaltıcı oluyor, çocuk bakımı zor eve hapsoluyorsunuz hayatınız değişiyor, kocanız çok iyi mükemmel bile olsa bunaltıcı geçebiliyor. Adamın hep r bahanesi var evlilik öncesi laf olur diyor,hamileyken hamilesin,çocuk olunca çocukla nereye. Belli ki bu adam gezmeyi sevmiyor. Güzel bir dille bunaldığınızı zorlandığınızı anlatın. Yükünüzü hafifletmesini isteyin, en azından çocuk bakımına yardımcı olsun. Şu an için diğer seçenekler de sizin için çok farklı olmayacak. Aile evinde de iki çocukla farklı bir hayatınız olmaz. En azından değişme ihtimali varsa çabalayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?