Eşime bu durumu nasıl anlatabilirim ?

şımarıklık değil aksine ciddi bir sorun.
okurken o kadar gerildim ki hayalimde elime oklava alıp kafasına vurdum resmen.
açıkçası benim tahammül edebileceğim bir tavır değil.

anneannemde hep böyle yapardı. heleki mutfak konusunda. yani onun aklındaki sıralama neyse o olacak. tepki gösterince de öğren diye derdi. ben de biri bana ısrar ederse doğruysa bile yapmam inadına. hadi benimki anneanne ve yaşlılık diyorum bambaşka bir jenerasyonun insanı, hep dipdibe değiliz falan. ama eş için çok sağlıksız bir durum.
 
Siz dediklerini yapmadığınız zaman çok ciddi tepkiler veriyor mu yaranılmaz demek dışında? Önemli olan bu bence. Şuan belki kadınlara nasıl yaklaşacağını bilmiyor veya işsizlikten sana sarıyor olabilir çok rahatsız olduğunu oturup anlatmalısın.

Siz yine sabırlısınız ben bana karısılmasını sunu yap denmesini hic sevmem yapasım varsa da kaçar kavga çıkartırım böyle bir huyum var 🙈
 
olabilir herkes farkli diye diye okuyordum,
taki pizzayi yedirdigini soylemenize kadar,
kusura bakmayin cok komik ya,
peki kendi yemegini yemiyor mu?


bir de mesela,
tartisma baslamis,
seye gelmis, ben senin iyiligini istiyorum demis,
o zaman siz de isteme, benim iyiligimi isteme, ben kendi iyiligimi dusunurum demiyor musunuz?
ayrica hata yapmaya hakkiniz var, bir yerde kayboldunuz, ya da atiyorum uzerinize yemek doktunuz, ne olacak ki...
cocuga da yazik olur bu sekilde devam ederse esiniz.
 
bir de benim kayinpederim rahmetli boyle bir adammis,
vefat etti, kayinvalidem her sey icin ay onu nasil yapicam, ay bunu nasil yapicam diyor gormeniz gerek, kac yasinda kadin alt kat komsuya gitmeye bile karar veremiyor, ogullarina soruyor, gelinlerine soruyor. Ozguven sifir, hic bir karari alamiyor.

Uzerinden yillar gecti kayinpederimin vefatinin, simdi simdi artik kendi istedigini yapiyor, islerini hallediyor, geziyor falan.
Ama simdi bile, ben bunu istiyorum o yuzden boyle yapiyorum diye kesin bir cumle kurmuyor, oyle denk geldi diyor, bugun de boyle oldu diyor.

kendi iyiliginiz icin buna bir son verin.
yoksa esiniz yokken sudan cikmis baliga donersiniz.
 
olabilir herkes farkli diye diye okuyordum,
taki pizzayi yedirdigini soylemenize kadar,
kusura bakmayin cok komik ya,
peki kendi yemegini yemiyor mu?


bir de mesela,
tartisma baslamis,
seye gelmis, ben senin iyiligini istiyorum demis,
o zaman siz de isteme, benim iyiligimi isteme, ben kendi iyiligimi dusunurum demiyor musunuz?
ayrica hata yapmaya hakkiniz var, bir yerde kayboldunuz, ya da atiyorum uzerinize yemek doktunuz, ne olacak ki...
cocuga da yazik olur bu sekilde devam ederse esiniz.
Tabi ki diyorum. beni bu yaşıma sen mi getirdin ben her şeyi tek başıma yapabilirim diyorum yapıyorum da ona asla boyun eğmiyorum ama içim de icimi yiyor sinirden.
 
••Yerken, giyinirken, duş vb direkt özel alana müdahale cidden abartı ve bunalıma iter insanı, öte yandan; önce şu işi yap tarzı kontroller; o kadar çok kişinin yaşam tarzı ki; tabi ki de doğru bulmuyorum; demek istediğim toplum olarak sıkça duyduğumuz, maruz kalınan durum. Mesela benim eşim de mutfağa girdiğimde inceleyici şekilde bakışından bile rahatsız olurdum, kızardım da; (şimdi yapmıyor diyebilirim) çocuğun altını değiştirirken bile müdahale. Ne kadar zor olduğunu bizzat yaşadığımdan bilirim. Kendime şöyle dönüp baktığımda ailem de bana bu şekil davranırdı, davranıyor da maalesef. Çünkü hayatın nerdeyse her alanında becerim yok; ben ne kadar işe atılsam, belli etmesem de insanlar anlayıp müdahale ediyor; kendimi aynen; eşle bile büyük-küçük ilişkisi gibi, aileme karşı da afedersiniz mal gibi hissediyorum. Böyle davranmaya hangi sebeple olursa olsun kimsenin hakkı yok. Kısacası ben de bu dertten muzdaribim. Sizin eşiniz özel alanınıza müdahale etmiş resmen, çok daha zor bir durum ve ben o kadarına müsade etmem
ben de musade etmiyorum tabi ki onu dinlemiyorum. duymazliktan geliyorum hatta bazen ayni karşılık veriyorum. mesela bana sunu ye diye israr ettiğinde ben de ona yemediği birseyi yedirmek icin zorluyorum. anlıyor rahatsiz olduğumu ama ertesi gun yine ayni. boyun eğmiyorum tabi ki ama boşu bosuna sinirlerim yıpranıyor. icim icimi yiyor. surat yapiyorum trip atiyorum .
 
Merhaba, benim sorunum aslında bir çok kişinin sorun olarak görmediği hatta şımarıklık olarak adlandırdığı cinsten. Eşim avukat. Ben de 4 yıllık üniversite mezunuyum. Okurken sürekli kendi islerimi kendim hallettim girişken biriyim yani. Ama eşim sürekli beni kontrol etme ihtiyaci hissediyor. Bildiğim şeyleri bile sürekli bana tembihliyor. Mesela disari çıkıcam 50 defa gittigim yeri bana yol tarifi ediyor aman sakın karıştırma su kavsaktan dön aman şu caddeden git. Sofraya otururum. Reçelle başlarım. recel yeme peynir ye diye tutturur ben peyniri yiyene kadar susmaz. sürekli ayağına terlik giy, ustune hırka giy. Duşa girmek icin hazırlanirim. Şimdi alma yatmadan once al hasta olursun der. Bazen uyku tutmaz telefonda film acar izlerim uykum gelsin diye kizar telefona bakarak uyku mu gelirmiş. gideriz kahve siparis ederim bence latte içme türk kahvesi iç der. ( ya bunun sencesi mi var canim ondan istiyor iste) .Pizza isterim pizzami kendi önüne alir küçük parçalara ayirip oyle verir cocuk gibi .al ye diye ama ben artik utaniyorum sanki ben yemeyi beceremiyomusum gibi . Dışarı çıkarken o ayakkabıyı giyme oburlerini giy daha rahat edersin der. Yemeklerimin güzel olduğunu herkes söyler. yemek yaparken bile başımda bekler. Söyle yap ilk önce salatayi yap . ya sanki o soylemese ben yapmiycam. Yani sanki ben cocukmusum gibi davranmalar. Bunu söyleyince o benim iyiliğimi istiyormus ben iyilikten anlamıyormusum öyleymiş. Onun bu tavirlari yüzünden ailesi de bana saygi duymuyor her seye o kadar karışıyor ki ailesi her şeyi kendi ogullari yapıyor gibi düşünüyor. Kendimi evin hanimi gibi değil çocuğu gibi hissediyorum çünkü bana eşim gibi davranmıyor ebeveynim gibi davranıyor. bunun kavgasini etmekten cok yoruldum. Ne yapabilirim artık boğuluyorum gerçekten. Şimdi de pandemiden dolayı 8 aydir evde. 5 aylık bebegim var Zaten artık canim burnumda. Bi de sürekli evde her şeyime karışmasından biktim. Sürekli evde bi huzursuzum. sürekli talimatlar veriliyor. karşılık verip kavga çıkarmaktan da yoruldum . aa buldun da bunuyosun diye düşünür o ayri bir dert. yorumlarinizi beklyorum
Allah kolaylık versin ilk etapta eşinizin kesinlikle tedavi olması gerek bence. Ama ona bunu direk söylemeyin bence çift terapisine gidelim ve bunu bir şekilde kabul ettirin
 
Bu benim kocam.
Portakal suyu içmek istemiyorum çay içmek istiyorum diye bile kavga etmiştik. Sonuçta ben nankör ve kıymet bilmez olmuştum. Bayağı bi azalttı bir ara karşıdan geçerken de elimi tutup dur bekle, şimdi geç talimatları veriyordu ciddi ciddi.
 
kontrol'le ilgili psikolojik bir sorunu var belli ki. altinda ne yatiyor acaba? kesinlikle danismandan yardim almalisiniz..
 
Bu benim kocam.
Portakal suyu içmek istemiyorum çay içmek istiyorum diye bile kavga etmiştik. Sonuçta ben nankör ve kıymet bilmez olmuştum. Bayağı bi azalttı bir ara karşıdan geçerken de elimi tutup dur bekle, şimdi geç talimatları veriyordu ciddi ciddi.
Sonra ne oldu hala böyle mi?
 
Sonra ne oldu hala böyle mi?
Hala var evet. Az önce ayağına patik giy diye patik getirdi,istemiyorum diyince ne demek istemiyorum donacaksın diyor. Dışarı çıkarken hava derecesini söyler ona göre giyinmemi belirtir, düzgün ye, ıhlamur iç vs sürekli bitmeyen bir tavsiye listesi...
 
Merhaba, benim sorunum aslında bir çok kişinin sorun olarak görmediği hatta şımarıklık olarak adlandırdığı cinsten. Eşim avukat. Ben de 4 yıllık üniversite mezunuyum. Okurken sürekli kendi islerimi kendim hallettim girişken biriyim yani. Ama eşim sürekli beni kontrol etme ihtiyaci hissediyor. Bildiğim şeyleri bile sürekli bana tembihliyor. Mesela disari çıkıcam 50 defa gittigim yeri bana yol tarifi ediyor aman sakın karıştırma su kavsaktan dön aman şu caddeden git. Sofraya otururum. Reçelle başlarım. recel yeme peynir ye diye tutturur ben peyniri yiyene kadar susmaz. sürekli ayağına terlik giy, ustune hırka giy. Duşa girmek icin hazırlanirim. Şimdi alma yatmadan once al hasta olursun der. Bazen uyku tutmaz telefonda film acar izlerim uykum gelsin diye kizar telefona bakarak uyku mu gelirmiş. gideriz kahve siparis ederim bence latte içme türk kahvesi iç der. ( ya bunun sencesi mi var canim ondan istiyor iste) .Pizza isterim pizzami kendi önüne alir küçük parçalara ayirip oyle verir cocuk gibi .al ye diye ama ben artik utaniyorum sanki ben yemeyi beceremiyomusum gibi . Dışarı çıkarken o ayakkabıyı giyme oburlerini giy daha rahat edersin der. Yemeklerimin güzel olduğunu herkes söyler. yemek yaparken bile başımda bekler. Söyle yap ilk önce salatayi yap . ya sanki o soylemese ben yapmiycam. Yani sanki ben cocukmusum gibi davranmalar. Bunu söyleyince o benim iyiliğimi istiyormus ben iyilikten anlamıyormusum öyleymiş. Onun bu tavirlari yüzünden ailesi de bana saygi duymuyor her seye o kadar karışıyor ki ailesi her şeyi kendi ogullari yapıyor gibi düşünüyor. Kendimi evin hanimi gibi değil çocuğu gibi hissediyorum çünkü bana eşim gibi davranmıyor ebeveynim gibi davranıyor. bunun kavgasini etmekten cok yoruldum. Ne yapabilirim artık boğuluyorum gerçekten. Şimdi de pandemiden dolayı 8 aydir evde. 5 aylık bebegim var Zaten artık canim burnumda. Bi de sürekli evde her şeyime karışmasından biktim. Sürekli evde bi huzursuzum. sürekli talimatlar veriliyor. karşılık verip kavga çıkarmaktan da yoruldum . aa buldun da bunuyosun diye düşünür o ayri bir dert. yorumlarinizi beklyorum
Bir terapistten yardım almayı düşündünüz mü? Sizi sevdiği, önemsediği, iyiliginizi istediğine şüphe yok. Ama alan kalmamış size nefes alacak. Çok yıpratıcı bir durum. Bence tartışmak ve sürekli aşırı kontrolcü tutumuna reaksiyon vererek kendinizi, kimliğinizi korumak yerine birlikte bir psikologa gidin. Uzun vadede yıpranacaksınız böyle giderse. Bu arada bu sorun olmasa iyi bir çift olduğunuz izlenimi oluştu bende. Dilerim üstesinden gelirsiniz🙏
 
Benim babam bize değil sadece anneme kenepeden kalksa nereye diye sorar annemin tuvalete dediğini bilirim artık o kadar sakin cvp veriyorki kanıksamış cok kızmış kavgalar etmiş artık vazgeçmiş kabullenmiş geçengün pencere kapalı karşıdan çağırıyor bu tarafa gel usutursun orada diye annemde gidiyor
 
Şunu şöyleyap dedigi herseyi ben oyle bilmiyorum buyur sen yap de cekil.kenara.
 
Hala var evet. Az önce ayağına patik giy diye patik getirdi,istemiyorum diyince ne demek istemiyorum donacaksın diyor. Dışarı çıkarken hava derecesini söyler ona göre giyinmemi belirtir, düzgün ye, ıhlamur iç vs sürekli bitmeyen bir tavsiye listesi...
Yorucu olmuyor mu böyle ben darlaniyordum . Eşim de eskiden böyleydi şimdi karismiyor cok sukur.
 
Allah sabır versin demek istiyorum...
inşallah çocuğunuz büyüyene kadar bu huyunu bırakır da onun yanında yapmaz bu anlattıklarınızı...
 
Merhaba, benim sorunum aslında bir çok kişinin sorun olarak görmediği hatta şımarıklık olarak adlandırdığı cinsten. Eşim avukat. Ben de 4 yıllık üniversite mezunuyum. Okurken sürekli kendi islerimi kendim hallettim girişken biriyim yani. Ama eşim sürekli beni kontrol etme ihtiyaci hissediyor. Bildiğim şeyleri bile sürekli bana tembihliyor. Mesela disari çıkıcam 50 defa gittigim yeri bana yol tarifi ediyor aman sakın karıştırma su kavsaktan dön aman şu caddeden git. Sofraya otururum. Reçelle başlarım. recel yeme peynir ye diye tutturur ben peyniri yiyene kadar susmaz. sürekli ayağına terlik giy, ustune hırka giy. Duşa girmek icin hazırlanirim. Şimdi alma yatmadan once al hasta olursun der. Bazen uyku tutmaz telefonda film acar izlerim uykum gelsin diye kizar telefona bakarak uyku mu gelirmiş. gideriz kahve siparis ederim bence latte içme türk kahvesi iç der. ( ya bunun sencesi mi var canim ondan istiyor iste) .Pizza isterim pizzami kendi önüne alir küçük parçalara ayirip oyle verir cocuk gibi .al ye diye ama ben artik utaniyorum sanki ben yemeyi beceremiyomusum gibi . Dışarı çıkarken o ayakkabıyı giyme oburlerini giy daha rahat edersin der. Yemeklerimin güzel olduğunu herkes söyler. yemek yaparken bile başımda bekler. Söyle yap ilk önce salatayi yap . ya sanki o soylemese ben yapmiycam. Yani sanki ben cocukmusum gibi davranmalar. Bunu söyleyince o benim iyiliğimi istiyormus ben iyilikten anlamıyormusum öyleymiş. Onun bu tavirlari yüzünden ailesi de bana saygi duymuyor her seye o kadar karışıyor ki ailesi her şeyi kendi ogullari yapıyor gibi düşünüyor. Kendimi evin hanimi gibi değil çocuğu gibi hissediyorum çünkü bana eşim gibi davranmıyor ebeveynim gibi davranıyor. bunun kavgasini etmekten cok yoruldum. Ne yapabilirim artık boğuluyorum gerçekten. Şimdi de pandemiden dolayı 8 aydir evde. 5 aylık bebegim var Zaten artık canim burnumda. Bi de sürekli evde her şeyime karışmasından biktim. Sürekli evde bi huzursuzum. sürekli talimatlar veriliyor. karşılık verip kavga çıkarmaktan da yoruldum . aa buldun da bunuyosun diye düşünür o ayri bir dert. yorumlarinizi beklyorum
Gerçekren şımarıklık değil bu büyük bir sorun okurken bunaldım resmen. Bu adamdan bide çocuk yapmışsın üzüldüm açıkcası keşke sorunları çözdükten sonra düşünseydin çocuğu. Şuan ayrılmak istesen bile çocuk olduğu için zor olur umarım bir çözüm bulursun 🙏🏻
 
Back
X