Kendisine karşı birşey hissetmeyen biriyle evli kalmayı, bırakın erkeği, hiç kimse istemez. Toparlamaya çalışmak için parmağını bile oynatmaz. Durum böyleyken, eşiniz neden bitirmek için bir adım atmıyor acaba? Düşüncesi ve niyeti ne? Susmak hiçbir sorunu çözmüyor ki.
Bu taraftan, sizinde niyetiniz sorunu çözmekse, çok yanlış bir dil ve tavır sergilemişsiniz. Hatalar tabiki karşılıklıdır.
Gerçekten mi birşey hissetmiyorsunuz, yoksa bunu eşinizin canını yakmak için mi böyle söylediniz? Eğer, gerçekten böyleyse, bence hiç daha fazla beklemeyip, yollarınızı ayırmalısınız.
Durup, sakin kafayla bir iyice düşünün.Kararınızı vermeden önce eşiniz gelmeyi reddetse bile, kendiniz bir aile terapistine gidip, durumunuzu anlatabilirsiniz.Doğru adımlar atabilmenizde size faydası dokunacaktır.
Gerçekten öyle hissettiğim için söyledim ve ona karşı dürüst olmak istedim belkide aramızda uzuuuun zamandır var olan mesafe birşeyleri bende çok ama çok derine gömdü tekrar gün yüzüne çıkaramayacak kadar belki de ,bilemiyorum ..ama böyle sürmeyeceğini hissetmesini durumun vahim olduğunu farkedebilmesi adına bunu söyledim çünkü eşimle ne yaşarsak yaşayalım bu durum yatak odamıza güdülerimize hiç yansımazdı ama son yıllarda bende yansıdı.. bunu da doğal buluyorum terapiste gitmeyi isterim ama inanın umut kalmayınca artık içinden de gelmiyor insanın.. eşimde bi kıpırtı çaba görsem belki olacak bilmiyorum ama onda hiçbirşey yokken anlamsız geliyor bana tek başına gitme fikri.. ona da söyledim belki elimi tutsa gel oturup konuşalım senle dese bu minimum çaba bile bende bi kıvılcım olacak ama yok