11 yıllık evliyim, çoğunuz biliyorsunuz eski konularımdan 2 kızım var biri 10 diğeri 4 yaşında.
eşim çok iyi bir insan etrafımdaki herkez çok şanslı olduğumu söylüyor. bana, çocuklarımıza ve evine karşı çok ilgili bir insan. istediğim herşeyi bi şekilde yapar. 11 yıl olmasına rağman hala romantiktir. hediyeler çiçekler alır. arada haberim olmadan resimlerimi çeker neden çekiyorsun dediğimde iş yerinde aklıma düşüyorsun bazen açıp bakıyorum diyor. ev işlerine yardım eder. hafta sonları ben dinleneyim diye çocukları parklara götürür oynatır.
cinsel hayatımızı da elinden geldiğince renkli tutar. aileme karşı son derece saygılı ve naziktir. kendi anne ve babasından asla ayırmaz. temizdir bakımlıdır. 11 yıllık hayatımızda bir kere ter kokusu almadım ondan. ev içerisinde bana hem eş hem arkadaş olur. bütün sıkıntılarımı dertlerimi sıkılmadan bıkmadan dinler yol gösterir. çevresindede sevilir sayılır. ama ya ben ben hiç birzaman onun bana geldiği gibi gidemedim ona. eşime karşı yüreğimi yakıp kavuran okadar çok vicdan azaplarım varki. bazen ona layık olmadığımı düşünerek boşanmayı düşünüyorum ama bu onu mahveder biliyorum. ne yapacağımı şaşırdım. vicdan azaplarımdan kurtulamıyorum. ne yapmalıyım yol gösterin.
