Valla ister hak verin ister vermeyin ama nice anasız babasız büyüyen çocuk var. 15 yaşında biz de erkeklere ilgi duyardık. Ergenlik sonuçta ama bir yandan da sorumluluklar vardı. Yani okula gitmek ve ders çalışmak gibi. Şimdi bu akılsız kız çocuk yaşta evlenmenin peşine düşmüş, akılsız kafasıyla çok biliyor gibi 4-5 kez hamile kalmış, yetmemiş bir de gelmiş burda ben sapık kocama nasıl yaranayım diye soruyor.
Söyleyecek tek bir şeyim var, beter ol. Yaşadıklarım ve yaşayacakların sana müstahak. Nice kızlar var 15iinde zorla evlendirilmek istenen ve okumak uğruna canına kıyan, evden kaçan. Hiç mi aklın yoktu? Kendinden 17 yaş büyük adamla ne b.k yemeye evlendin? Eskisi gibi değil hiçbir şey, anan baban yoksa bile hiç mi televizyonlarda sosyal medyada neler yaşandığını görmedin? Neydi derdin ya 15 yaşında bir adamın altına yatmak için hayatını harcamaya değer miydi?
Olan olmuş kendine hayrın yok bari çocuklarını düzgün büyüt, okut. Gerçi ne birikimin var da o çocuklara ne verebilirsin? Orası da ayrı. Geçmiş olsun ne diyelim? Akılsız başım cezasını çekersin böyle. Anam babam yoktu laflarına inanmadım, inanmıyorum. Biraz da insanın içinden gelir çünkü. Senin içinden de bu gelmiş. Hala seviyorum diye yazıyorsun bir de. Ne sevgisi? 21 yaşında bir ergenin gerçek sevgiden, aşktan ne haberi olur ki?