14 yıllık evliyim 10 yılımda eşimin hal ve hareketleri değişmeye başladı.birşeyler olduğunu sezinlemiştim ama çıkmasını bekliyordum yani hiç ortaya çıkarma ihtiyacı duymadım çıkarsa çok üzüleceğimi biliyordum.birgün telefonum bozuldu diye benim telefonumu istedi.bende verdim ama çokta aramız iyi değildi soğuktu bna karşı nebiliyim ilgisizdi.telefonum 2 gün sonra geri geldi bende baktım ama birşeyler çıkıcağınıda biliyordum biryandan okuyorum biryandan ağlıyorum elim ayağım tutmadı.benim tek desteğim ailesinin bu duruma ona karşı cephe almasıydı.kızın numarasınıda aldım aradım seviyeli bir şekilde abla gibi nasihat ettim biz evlenicez diyo başka birşey demiyo.kızla konuştum diye eşim sölemediğini bırakmadı bana hafta sonu evde durmazdı sürekli yeni kıyafetler marka takıntısı başladı bile bile lades gibi birşey demiştim ama hiç bir zaman üzgün halimi göstermedim ona ağladıysam ondan gizli ağladım yani beni herşeye rağmen güçlü görsün diye elimden geleni yaptım.hafta sonu bir çay bahçesine oturup onun işden eve gelmesini bekledim yani ondan sonra eve girersembelki biiraz kıskanır diye yine hiç bir gelişme yok adamda artık kendi haline bıraktım iki yabancı insan olduk evde 3 ,4 ay böle sürdü sonra yavaş yavaş beni kıskanmalar başladı ailesi çok tepkiliydi belki destekleselerdi şuan ayrılmış olabilirdik ama kimseden destek alamadı eski haline geri döndü 1 çocuğumuz oldu şuan 4 yıldır herşey yolunada hafta sonu bizimle telefonu ortada duruyo yani şuan böle bir mesaj görsem dahi umrumda bile olmaz 2.ci bir şans yok çalışıyorum kendimi çok rahat geçindirebilirim bununda farkında ama beni mutlu eden pişmanlığı ve bazen yaptıklarına dalga geçip gülüyo ben affetim ama asla unutmadım amcası çok konuştu her erkeğin böle dönemleri oluyo diye çok umursamamıştım ama doğruymuş şuan ipler bende
Son düzenleme: