Ben de daha evvel başka sebeplerle boşandım.
Ağlamadım mı ağladım üzülmedim mi üzüldüm.
Hem de 2.senemde evlilik yaşadığımızı idrak edemeden.
Flört döneminde tanıdığım adam gitmiş başka biri gelmişti.
Sevseydi mücadele etmez miydi?
Anlaşabilmek için, evimizin düzenimizin bozulmaması için.
Sevgisi için?
Ederdi,etmedi.
Çocuk düşünmemize fırsat kalmadan öylece bitti.
Çocuğum olmasaydı sırf bunun için tükendim ayakları yapsaydı zerre göz yaşı dökülmezdi gözlerimden!!
Olmuyorsa olmazdı.
Mücadelesinin bittiği yerde benim sevgim bitti.
Seviyorum gitme deseydim eminim bana olan saygısını yitirirdi.
Beni arkasında durduğum,savunduğum ne varsa onları yıkmama izin vermeden gittiği için ben de ona saygı duydum sadece bu.
Yeniden evlendim ve eşimi karşıma çıkaran Rabbime her gün şükürler ediyorum.
Eski esime de teşekkür ediyorum hep.
Başaramadı ama mutlu olmamı isteyip önümden çekildi...
Bazen kaybedersin,insanlar ölür, mevcut durumundan bambaşka yerlerde bulursun kendini, şartlar değişir insanız yani hersey bizler için hayat devam ediyor neticede yaşamak zorundayız?
Nelerin üstesinden geliyoruz neleri yok sayıyor nelere alışıyoruz.
Bulunduğunuz durum belki yoğun duygularla sizi derinden sarsıyor.
Ama biseyler sizin elinizde.Kendiniz için biseyler yapın artık. Gidenin arkasında üzülmek size hiçbir sey katmayacak!
Giden kendine yakışanı yaptı.
Siz de kendinize yakışanı yapın...