eşim ailesi ile görüşmüyor bir süredir. sebebi babası da annesi de zaten normal biri değil. babası alkolik sürekli psikolojik ve fiziksel şiddetle çocukluğu geçmiş eşimin. annesi de psikolojik şiddet yapmış hep. hiç sevilip okşanmadan büyümüş, kimse ilgilenmemiş vs. kötü ebeveynler yani.
yine de ben böyle insanlar olduğunu bu olay öncesine kadar bilmiyordum eşim gizlemişti. öğrenirsen benimle evlenmezdin beni de onlar gibi zannederdin o yüzden söylemedim dedi. haklı buldum çünkü evet evlenmezdim bu ailenin çocuğuyla. neyse eşim onlara hiç benzemiyor gerçekten. siyah ve beyaz gibi farklı ailesinden. zaten tek çocuk.
olay şu, bir gün yatıya bize geldiklerinde kavga çıkardılar ben şok oldum çünkü hiç beklemiyordum bilmiyordum. meğerse 4 senedir anne babası eşimi bana karşı doldurmaya çalışıyorlarmış, iftira atıyorlar sürekli eleştiriyorlarmış. ama eleştirileri ve kavga sebepleri aşırı saçma. akıl dışı şeyler. migren atağım oluyor mesela ilaç içiyorum kv eşime diyor ki bize başımı ağrıttınız demek istedi. veya çocuğu yedirip banyoya götürüyorum mama sandalyesini 3 dk geç temizledim diye kp diyor ki bize inat pis bıraktı biz temizleyelim diye bekledi filan. böyle tamamen paranoyakça şeyler. hatta sezaryen doğum yaptım eve geldim kv eşime demiş ki karın bugün kedinin kumunu temizlememiş kedisini dışarı at. kp eşime sakın ikinci çocuk yapma bakamaz bu zaten boşanırsan sıkıntı olur diyormuş. tüm bunları eşime söylemişler ama eşim bana hiç yansıtmadığı için hiç bir şeyden habersiz 4 sene geçirdim. gayet güler yüzlü davrandım onlara. onlar da nasıl iki yüzlülerse arkamdan konuşup benim yüzüme gülmüşler. ben bir de insanların asıl niyetlerini anlamakta zorluk çekiyorum sosyal olarak o sebeple aramız iyi zannediyordum sürekli eşime annene bu hediyeyi alalım babanı buraya gezmeye götürelim vs düşünüyordum onları.
en sonuncusunda da yine fiziksel özelliklerime laf edip ayıp ayıp şeyler konuştukları için (gtüm memem kocamanmış sandalyeye zor sığmışım tiksinmişler filan - 70 kiloyum doğum kilolarımı veremedim masa başı çalışıyorum) eşim bu fiziksel özelliklerim ağızlarına dolanınca annesini uyarıyor babamın yanında ne biçim konuşuyorsun diye o da ayılıp bayılıyor benim olaylardan haberim yok sonra ben odaya gelince üstüme yürüyorlar eşim ikisini de atıyor evden. olay bu.
şimdi aylar önce olan bu olay yüzünden hem akrabalardan hem tanıdık herkesten anne babadır gidin elini öpün sizin de evladınız var baskısı yaşıyorum. sinirlerim bozuluyor. tamam annedir ama bu anne haketmiyor bence. eşim de görüşmek istemiyor onlarla. ama eşime değil bana laf ediyorlar. sen de annesin başına gelir git eşini ikna et barıştır filan. ben barışmak istemiyorum. insanlar ayıplıyor kınıyor, kötü gelin ve hain evlat gibi görülüyoruz. olayları kimseye detaylı anlatamadığımız için kendi arkadaşlarımız bile anne babadır sonuçta ne biçim evlatsınız diyorlar. ben çok üzülüyorum ya cidden haketmediler mi yani bu muameleyi? kim böyle aileyle barışır ki. o barışın diyenlerin kızlarına yapılsa böyle eminim onlar istemez barışmasını.
yine de ben böyle insanlar olduğunu bu olay öncesine kadar bilmiyordum eşim gizlemişti. öğrenirsen benimle evlenmezdin beni de onlar gibi zannederdin o yüzden söylemedim dedi. haklı buldum çünkü evet evlenmezdim bu ailenin çocuğuyla. neyse eşim onlara hiç benzemiyor gerçekten. siyah ve beyaz gibi farklı ailesinden. zaten tek çocuk.
olay şu, bir gün yatıya bize geldiklerinde kavga çıkardılar ben şok oldum çünkü hiç beklemiyordum bilmiyordum. meğerse 4 senedir anne babası eşimi bana karşı doldurmaya çalışıyorlarmış, iftira atıyorlar sürekli eleştiriyorlarmış. ama eleştirileri ve kavga sebepleri aşırı saçma. akıl dışı şeyler. migren atağım oluyor mesela ilaç içiyorum kv eşime diyor ki bize başımı ağrıttınız demek istedi. veya çocuğu yedirip banyoya götürüyorum mama sandalyesini 3 dk geç temizledim diye kp diyor ki bize inat pis bıraktı biz temizleyelim diye bekledi filan. böyle tamamen paranoyakça şeyler. hatta sezaryen doğum yaptım eve geldim kv eşime demiş ki karın bugün kedinin kumunu temizlememiş kedisini dışarı at. kp eşime sakın ikinci çocuk yapma bakamaz bu zaten boşanırsan sıkıntı olur diyormuş. tüm bunları eşime söylemişler ama eşim bana hiç yansıtmadığı için hiç bir şeyden habersiz 4 sene geçirdim. gayet güler yüzlü davrandım onlara. onlar da nasıl iki yüzlülerse arkamdan konuşup benim yüzüme gülmüşler. ben bir de insanların asıl niyetlerini anlamakta zorluk çekiyorum sosyal olarak o sebeple aramız iyi zannediyordum sürekli eşime annene bu hediyeyi alalım babanı buraya gezmeye götürelim vs düşünüyordum onları.
en sonuncusunda da yine fiziksel özelliklerime laf edip ayıp ayıp şeyler konuştukları için (gtüm memem kocamanmış sandalyeye zor sığmışım tiksinmişler filan - 70 kiloyum doğum kilolarımı veremedim masa başı çalışıyorum) eşim bu fiziksel özelliklerim ağızlarına dolanınca annesini uyarıyor babamın yanında ne biçim konuşuyorsun diye o da ayılıp bayılıyor benim olaylardan haberim yok sonra ben odaya gelince üstüme yürüyorlar eşim ikisini de atıyor evden. olay bu.
şimdi aylar önce olan bu olay yüzünden hem akrabalardan hem tanıdık herkesten anne babadır gidin elini öpün sizin de evladınız var baskısı yaşıyorum. sinirlerim bozuluyor. tamam annedir ama bu anne haketmiyor bence. eşim de görüşmek istemiyor onlarla. ama eşime değil bana laf ediyorlar. sen de annesin başına gelir git eşini ikna et barıştır filan. ben barışmak istemiyorum. insanlar ayıplıyor kınıyor, kötü gelin ve hain evlat gibi görülüyoruz. olayları kimseye detaylı anlatamadığımız için kendi arkadaşlarımız bile anne babadır sonuçta ne biçim evlatsınız diyorlar. ben çok üzülüyorum ya cidden haketmediler mi yani bu muameleyi? kim böyle aileyle barışır ki. o barışın diyenlerin kızlarına yapılsa böyle eminim onlar istemez barışmasını.
