Eşimin ailesi ile sorunlarım

Belli etmiyorum onlara, ufak tefek şeyleri anlatıyordum bazen çok sinir oldum diye ama gidip de hesap sorulacak şeyler değildi. Mesela yemeğe öyle değil böyle yapılır dediğini anlatmam gibi şeyler. Bu son olayı anlatmadım gizledim. Vallahi ben de anlasam haftanın her günü ne işimiz olduğunu. Başlarda normal geliyordu ama artık anlıyorum özerkliğe ihtiyacımızın olduğunu.
Yok sen değil annen baban sormuyor mu o kadar sık niye gidiyorsunuz diye? Bu bile problem benim için mesela? Annenle baban normal mi karşılıyor bu kadar sık gitmeyi?
 
Merak ediyorum. Haftada 3 4gün oradaydınız, ne ara yemek temizlik yapıyorsunuz.Kendi annenize ne ara gidiyorsunuz?Tüm hayatınız kv, kp olmuş maalesef.Öncelikle gitme sıklığını azaltın derim. Onlar naparsa yapsın, haftada 3 4kez gitmeye devam eder, tavır göstermezseniz, psikolojik şiddetleri artarak devam eder.Açıkcası annemin kpsi annemi azarlayamaz.Dede falan dinlemem, kalbini kırarım. Yarın birgün,çocukların az aklı ersin, sizin bu durumda olmanız, onları nasıl üzecek. Bu duruma son verin. Alt tarafı eşinizin babası. Kendi babanızdan hakaret duymuyorken, eşin adamı kim oluyorda azarlıyor sizi. Az kinci olun lütfen.Bana yapsa, bunu bahane eder, bir ömür görüşmezdim. Eşinizde çok fırsat var. Maalesef degerlendirmiyorsunuz.
İlk bağırmaya başladığında ben çok kötü bir şey mi dedim diye düşündüm. Sonuçta diğer çocuğu kıskanmıştım ama bunun karşılığı bu mu olmalıydı? Nedense hep kendimde arıyorum sorunu bu da beni hep içime atmaya yönlendiriyor
 
İlk bağırmaya başladığında ben çok kötü bir şey mi dedim diye düşündüm. Sonuçta diğer çocuğu kıskanmıştım ama bunun karşılığı bu mu olmalıydı? Nedense hep kendimde arıyorum sorunu bu da beni hep içime atmaya yönlendiriyor
Ayno apartman oluğu için sürekli görüşme durumu oluyor. Annemgil de bir yorum yapmadı yani kaç gün gittiğimizi bildiklerini de sanmıyorum hani aynı evde gibi olduğumuz icin hic sorgulamadılar daha doğrusu
 
İlk bağırmaya başladığında ben çok kötü bir şey mi dedim diye düşündüm. Sonuçta diğer çocuğu kıskanmıştım ama bunun karşılığı bu mu olmalıydı? Nedense hep kendimde arıyorum sorunu bu da beni hep içime atmaya yönlendiriyor
Kpniz o kadar üste çıkmışki, kendinizi suçluyorsunuz. Lütfen bu tarz insanlar, kendi anne babanız dahi olsa iletişimi kesin. Ha o kadarını yapamıyorsanız, güzel bir mesafe koyun bence.Bence kariyerinize odaklanır, bu ortamdan uzak durursanız size iyi gelecektir.Tabi öncelikle eşinize rahatsız oldugunuz şeyleri konuşun.Kpniz aynı benim amcam gibi. Tüm çocuklarını azarlar, bizde dahil. Kaynanadan beterdir,sürekli konuşur, sizden bi bk olmaz der. Sürekli siz şöylesiniz, böylesiniz der. Atomu parçalasanız memnun olmaz. 2 senedir görüşmüyorum. Kafam çok rahat.
 
Yok yok o kadar kötü durumda değilim. Annem babam yanımda ama anlatmadım üzülmesinler diye. Eşimi de seviyorum boşanmak aklımın ucundan geçmez çünkü o da babasından çekmiş yıllarca hala da çekiyor malesef aile yapısı gereği de kopamıyor ya da çok net bir tavır sergileyemiyor. İkimiz de çekiyoruz, evet eşime bazen kızıyorum tepki koyması için ama onu da anlıyorum baskıyla büyüse de her istediği yapılmış ve bu yüzden kopamıyor ailesinden.. zaten kopmak da öyle kolay olmuyor malesef
Boşanmak niye aklınızın ucundan geçmiyor? Hep her şeye bir bahaneniz var maşallah. Ben yurtdışına ilk geldiğimde lisanım ilerlesin diye çok az maaşlı part time bir işte çalıştım, buna karşılık 2 katı kreş parası ödedim. Sırf çalışmak, sosyal olmak çevre edinmek için yaptım. Benim de eşimin durumu iyiydi.

Bugün karısına laf söyleten yarın çocuğuna da sahip çıkamaz. Hoşunuza gidecek mi kayınpederin çocuklarınıza laf etmesi? Zaten şimdiden başlamış çocuğunuzu hor görme. Aşkından ölse de bir insanda az gurur olur. Babasından yıllarca çekmiş de birinden biri ölene kadar sürecek mi bu eziyet? Zenginliği batsın, ben kendimi bur ortamda düşünemiyorum hapis gibi.
Ben sizin niyetinizi nihayet anladım. Kendinizi haklı çıkaracak vicdanınızı rahatlatacak yorumlar istiyorsunuz. Böyle yorumlar gelmediği için de her söylenene anında bir bahane yazıyorsunuz.
Kayınpederin evine gitme, ama eşimle ortaklar, hem eşim istiyor gitmeyi
Git çalış mesleğini yap, ama bakıcı parası çok fazla asgari ücrete çalışmam
Kayınpedere haddini bildir, ama eşimin huzuru kaçar
Evinizi ayırın, ama eşim yine bağlarını koparmaz koparamaz...

Siz bence böyle yaşamaktan memnunsunuz. Yediğin önünde yemediğin arkanda diyenler sizi anlamıyormuş, bence gayet iyi anlıyorlar.
 
Sigortası asgari ücreti derken buluyor o kadarı malesef. Bi ara muhabbeti geçti sen çalışsan da kazandığın bakıcıya gidecek ne gerek var dediler, bunları memnun etmem için ayda en az 20 bin kazanmam lazım. Gerçekten psikolojim artık kaldırmıyor ben yazarken hatırladıkça iyice daralıyorum bu olayları
yahu bakıcıya gidecek diye kaç yıl kariyerinize ara vereceksiniz. 0 a 0 da olsa bir yerlerden başlamanız lazım. ben 3500 ödüyrum bakıcıma, babasından aylık aldığı için sigorta da istemedi kendisi. Bu şekilde babasından ya da ölen eşinden aylık alan birisini illa ki denk getrirsiniz.
 
Öncelikle merhaba. Kendimi anlatmak istiyorum hep iyi bir öğrenciydim, cok iyi bir bölüm okuyup mezun oldum, geleceği parlak görülen biriydim hep takdir gören beğenilen bir insandım. Çok itibarlı bir mesleğim var. Fakat evlilik çocuk derken işe ara vermek zorunda kaldım ve eşimin babası tarafından sürekli aşağılanmaya basladım. Şöyle anlatayım; eşimin babası sürekli her şeyi eleştiren ve akıl vermek adı altında aşağılayan biri; siz şöyle kötüsünüz, bunu beceremiyorsunu, o öyle yapılmaz böyle yapılır.. daima laf eden eleştiren sonra da gelin zaten alınmıyo diyip gülen bir insan. Ben aslında tavır koymak istemiyorum çünkü eşim huzursuz olsun istemiyorum ama artık dayanamıyorum. 30 yasına geldim ama hala her kararım sorgulanıyor ve aşağılanıyor, bir şey yaparken alırken sürekli babasına sormak zorundayız. Zaten cok yakın oturuyoruz haftada en az üç dört gün birlikteyiz, bakın en az diyorum. Geçen gün dışardaydık oğlum da ayaklandığı için sürekli peşindeydim of çok yoruldum dedim. Demez olsaydım başladı ‘ne yoruluyosun bütün gün evde yatıyosun, bak görümcen çalışıyo yükü ağır’ vs.. ben de benim de işim yoğun olsaydı bakıcıya bırakıp cıksaydım da öyle yorulsaydım çocuk bakmak daha zor dedim. Böyle devam edip gitti bu muhabbet. Neyse zaten dolmustum cunku surekli bu şekilde aşağılanıyorum hemen hemen her konuda. Namaz kılmamaktan müzik dinlememe ya da misafirlikteki oturma şeklime kadar eleştiriliyorum. Her neyse benim cocuk ayaklandı ve sürekli düşüyor sürekli de bir şey olmaz diyip duruyor, yine bir gün bi yeri acıdı ve morardı ben de buz koysak mı of cok kötü oldu diye söylenirken aman nolcak dedi ben de diğer torun olsa üzülüyosunuz ama dedim, der demez basladı hakaretler küfürler; eşime ya karın ya biz seç demeye basladı. Ben de tamam özür dilerm kızdırdıysam dedim geçiştirdim orda konu kapandı. Ama duydugum lafları coğu kisi duysa kaldırmazdı yani öyle böyle laflar değil. Bir de doğumum sorunlu olduğu icin onla ilgili laf soktu sen cocugu harcıyordun doğuramadın gibisinden. Vallahi artık dayanamıyorum arkadaşlar ben bu hallere düşecek bir insan değildim. Evlendiğime cocuk yaptığıma her şeye pişman oldum hayatım ellerimden kayıp gidiyor; işe de baslayamıyorım cocuk cok kücük bakıcıya güvenemiyorum, ayrıca işe başlarsam ya asgari ücretle çalışacağım ya da kendi ofisimi açacağım bunun icin de 100bin tl lazım en az. Kafam cok karısık cok mutsuzum, bi insanı çıldırtıp çıldırtıp en ufak bi lafta ipleri koparmaya çalısıyor ben ne yapıcam biri akıl versin allah askına
Adam belli ki hadsizin teki de siz neden kendinizi bu kadar ezdiriyorsunuz ?
Siz eşiniz üzülmesin diye sesimizi çıkarmazsanız daha cokkk ezilirsiniz.
Belli ki eşiniz sizin onu düşündüğünüz kadar sizi düşünmüyor yoksa hangi adam eşine bu kadar rencide ettirir?
 
Boşanmak niye aklınızın ucundan geçmiyor? Hep her şeye bir bahaneniz var maşallah. Ben yurtdışına ilk geldiğimde lisanım ilerlesin diye çok az maaşlı part time bir işte çalıştım, buna karşılık 2 katı kreş parası ödedim. Sırf çalışmak, sosyal olmak çevre edinmek için yaptım. Benim de eşimin durumu iyiydi.

Bugün karısına laf söyleten yarın çocuğuna da sahip çıkamaz. Hoşunuza gidecek mi kayınpederin çocuklarınıza laf etmesi? Zaten şimdiden başlamış çocuğunuzu hor görme. Aşkından ölse de bir insanda az gurur olur. Babasından yıllarca çekmiş de birinden biri ölene kadar sürecek mi bu eziyet? Zenginliği batsın, ben kendimi bur ortamda düşünemiyorum hapis gibi.
Ben sizin niyetinizi nihayet anladım. Kendinizi haklı çıkaracak vicdanınızı rahatlatacak yorumlar istiyorsunuz. Böyle yorumlar gelmediği için de her söylenene anında bir bahane yazıyorsunuz.
Kayınpederin evine gitme, ama eşimle ortaklar, hem eşim istiyor gitmeyi
Git çalış mesleğini yap, ama bakıcı parası çok fazla asgari ücrete çalışmam
Kayınpedere haddini bildir, ama eşimin huzuru kaçar
Evinizi ayırın, ama eşim yine bağlarını koparmaz koparamaz...

Siz bence böyle yaşamaktan memnunsunuz. Yediğin önünde yemediğin arkanda diyenler sizi anlamıyormuş, bence gayet iyi anlıyorlar.
Ne alakası var gayet de kötü yorumlara cevap yazarak hak verdiğimi söylüyorum ben de kendime kızdığım için. Neden bu hale geldiğimi ve mevcut durumu anlatıyorum bahane bulmuyorum. Neden hayata küsme seviyesine geldiğimi, neden manipüle edilmiş hissettiğimi açıklıyorum. Sıkışmış hisseden, çare arayan belki de buradaki okuduklarından cesaret alıp hayatını değiştirmek isteyen biri olarak yazdım bunları.
 
Bakin hala aynı yerdesiniz kurbansanız madem o zaman tedavi olun gözünüzü acın boşanın kendi hayatınızı elinize alın çok yazık benim de kızım var evladım su hale düşse heralde kalbim dayanmaz elin hıyarı ağzına geleni saysın siz de ona susun aman kocam da kocam diye gezin diye mi doğurdu büyüttü okuttu aileniz hala kurbanım diyorsunuz böyle olmaz evladiniz var pisip kalmisiniz onun ardına sığınıyorsunuz hanimefendi 2022 yılındayız bırakın koca ailesine yaranmayi gözünüzü acın mesleğiniz varmış bir yerden başlayın onca anne var süt kuzusu bebelerini bırakıp ise giden ne ici gidiyorlar onların geleceğini inşaa etmek için siz de su kurban psikolojisinden çıkın tedavi olun hayatınızı elinize alın yoksa çok değil Bi beş sene sonra sürekli ilaçla ayakta duran psikolojik bir sürü hastalığı olan mutsuz bir kadin kalıcak geride evladiniz var bari onu düşünün
Aynen çok iyi noktaya değişmişsiniz, ilerde kızım böyle davranışlara konu sahibi gibi kendine köpek gibi davranan bir ailenin davranışlarına katlanır ise herhalde kahrımdan ölürüm. Hele böyle bir ortamda torunumun yetişmesine katlanamam. Karısına böyle davranışlara katlanan koca zaten olmaz olsun. Hala kocasını koruyor aslında çok iyiyiz diye ezik ezik. Ben kurbanım diyor 🤦‍♀️.
 
Böyle konulara diyecek birşey bulamıyorum.
Sorun kayinpederden önce sizsiniz.
Eş denmiş ama insan kendini korumayı, değer vermeyi, yanlış yapıldığında dur demeyi bilecek.
Ben karşımda eş ailesinin maddi durumları çok iyi olduğu için, her denileni yutan, üstüne özür dileyen biri gördüm. Eşiniz babasıyla çalışıyormuş, o lafları duymazdan gelen babasıyla restlesup başka iş falan bakmaz. Onların işiyle meşgulkende lafları sözleri asla durmaz.

Siz kendinize değer vermedikten sonra, işte kursanız bu kötü muameleden kurtulamazsınız. Çocuğu ihmal ettin, evi, kocanı ihmal ettin der, yine sizi eleştirecek birşey bulurlar. Eşinizde yazıkmış babasından çok cekmişmiş. Hadi onun babası, sizde gönüllüsünüz çekmeye, kolay gelsin.
 
Yok yok o kadar kötü durumda değilim. Annem babam yanımda ama anlatmadım üzülmesinler diye. Eşimi de seviyorum boşanmak aklımın ucundan geçmez çünkü o da babasından çekmiş yıllarca hala da çekiyor malesef aile yapısı gereği de kopamıyor ya da çok net bir tavır sergileyemiyor. İkimiz de çekiyoruz, evet eşime bazen kızıyorum tepki koyması için ama onu da anlıyorum baskıyla büyüse de her istediği yapılmış ve bu yüzden kopamıyor ailesinden.. zaten kopmak da öyle kolay olmuyor malesef
Ya hala o ezik , o memeden kesilmesin kocayi koruyorsunuz ya hayret cidden. Aile yapısı gereği kendi karısına hakaret edenlerden nasıl kopamıyor? Kopamıyor değil, kopmak istemiyor , sizin hakarete ugramaniz o kadar önemli bir şey değil kocanız için. Net tavır sergiliyemiyor değil, sergilemek yemiyor. Siz ailesinin sizi aşalayici davranışlarına maruz kalsanız, bile tavır koyacak kadar sevdiği ve değer verdiği bir insan değilsiniz. Her istediği yapılmış o yüzden bırakamıyor diyorsunuz, yani adam sizi ailesinden para alma kesilmesin diye gerçekten aşalayici davranışlara hakarete maruz kalmanıza izin verdiğini kabul ediyorsunuz. Para > karım ve çocuğum. Ya kopmak bal gibi kolay ama sizin kocanız ezik ve sizi sevmiyor , size saygı duymuyor . Siz de daha 20 yıl daha katlanır, adama bahane bulursunuz . Yazık çocuğunuz büyüyecek ve babasının ailesinin, annesine köpek gibi davranmasını izleyecek.
 
Ya o birazda şöyle oluyo aman eşim beni boşamasın değilde
İnsan öyle manipüle edilmiş halde oluyo ki ben mi terbiyesizim, ben mi hatalıyım, ben mi büyütüyorum hatta ben mi artniyetliyim diye kendini sürekli suçlarken buluyo
Çünkü ne dese terbiyesiz olucak
Eşine de dese öyle olucak bunu nasıl söylersin dicek
Çok zor bi durum ya
Dışardan bakınca ama eşin ne kadar ezik davrandığını ve bu yüzden tüm bu olayların yaşandığını anlıyo insan
Sırtına semer vurulan , kendi kocası ve çocuğu önünde hakarete uğrayan ezik kadın olacağına terbiyesiz olsun , inanın daha çok saygı görür.
 
Sırtına semer vurulan , kendi kocası ve çocuğu önünde hakarete uğrayan ezik kadın olacağına terbiyesiz olsun , inanın daha çok saygı görür.
siz böyle bir şey yaşadınız mı? Çünkü içselleştirmiş gibi cevap veriyorsunuz. Ben zaten bu durumdan memnun olsam niye buraya yazayım? Herkes tepki göstermiş bana ama siz üstüne basa basa ezik diyerek iyice can yakmaya çalışıyorsunuz. Anlayamadım bu öfkenizi. Tavsiye vermek ya da kendine getirmeye çalışmak başka bir şey sizin yaptığınız bambaşka bir şey
 
Böyle konulara diyecek birşey bulamıyorum.
Sorun kayinpederden önce sizsiniz.
Eş denmiş ama insan kendini korumayı, değer vermeyi, yanlış yapıldığında dur demeyi bilecek.
Ben karşımda eş ailesinin maddi durumları çok iyi olduğu için, her denileni yutan, üstüne özür dileyen biri gördüm. Eşiniz babasıyla çalışıyormuş, o lafları duymazdan gelen babasıyla restlesup başka iş falan bakmaz. Onların işiyle meşgulkende lafları sözleri asla durmaz.

Siz kendinize değer vermedikten sonra, işte kursanız bu kötü muameleden kurtulamazsınız. Çocuğu ihmal ettin, evi, kocanı ihmal ettin der, yine sizi eleştirecek birşey bulurlar. Eşinizde yazıkmış babasından çok cekmişmiş. Hadi onun babası, sizde gönüllüsünüz çekmeye, kolay gelsin.
Evet sanki ben rest çeksem kimse arkamda durmayacakmış gibi bir his. Sanki herkes beni suçlayacak ve ne gerek vardı sen abartıyorsun diyecek gibi geliyor. Belki benim ailem de çok naif olduğu için böyle düşünüyorum çünkü karşı taraf çok baskın. Ben ne yapsam yaranamayacağımı ağır bir bedel ödeyerek öğrendim, o bana kalsın. Bundan sonraki temennim uzak kalmak ve yüz göz olmamak. Muhatap dahi olmak istemiyorum artık. Bir de ilk şok anında anlayamıyor insan ama sonradan düşündükçe insanın içini bir ateş kaplıyor ben ne yaşadım lan geçen gün diye.
 
Öncelikle merhaba. Kendimi anlatmak istiyorum hep iyi bir öğrenciydim, cok iyi bir bölüm okuyup mezun oldum, geleceği parlak görülen biriydim hep takdir gören beğenilen bir insandım. Çok itibarlı bir mesleğim var. Fakat evlilik çocuk derken işe ara vermek zorunda kaldım ve eşimin babası tarafından sürekli aşağılanmaya basladım. Şöyle anlatayım; eşimin babası sürekli her şeyi eleştiren ve akıl vermek adı altında aşağılayan biri; siz şöyle kötüsünüz, bunu beceremiyorsunu, o öyle yapılmaz böyle yapılır.. daima laf eden eleştiren sonra da gelin zaten alınmıyo diyip gülen bir insan. Ben aslında tavır koymak istemiyorum çünkü eşim huzursuz olsun istemiyorum ama artık dayanamıyorum. 30 yasına geldim ama hala her kararım sorgulanıyor ve aşağılanıyor, bir şey yaparken alırken sürekli babasına sormak zorundayız. Zaten cok yakın oturuyoruz haftada en az üç dört gün birlikteyiz, bakın en az diyorum. Geçen gün dışardaydık oğlum da ayaklandığı için sürekli peşindeydim of çok yoruldum dedim. Demez olsaydım başladı ‘ne yoruluyosun bütün gün evde yatıyosun, bak görümcen çalışıyo yükü ağır’ vs.. ben de benim de işim yoğun olsaydı bakıcıya bırakıp cıksaydım da öyle yorulsaydım çocuk bakmak daha zor dedim. Böyle devam edip gitti bu muhabbet. Neyse zaten dolmustum cunku surekli bu şekilde aşağılanıyorum hemen hemen her konuda. Namaz kılmamaktan müzik dinlememe ya da misafirlikteki oturma şeklime kadar eleştiriliyorum. Her neyse benim cocuk ayaklandı ve sürekli düşüyor sürekli de bir şey olmaz diyip duruyor, yine bir gün bi yeri acıdı ve morardı ben de buz koysak mı of cok kötü oldu diye söylenirken aman nolcak dedi ben de diğer torun olsa üzülüyosunuz ama dedim, der demez basladı hakaretler küfürler; eşime ya karın ya biz seç demeye basladı. Ben de tamam özür dilerm kızdırdıysam dedim geçiştirdim orda konu kapandı. Ama duydugum lafları coğu kisi duysa kaldırmazdı yani öyle böyle laflar değil. Bir de doğumum sorunlu olduğu icin onla ilgili laf soktu sen cocugu harcıyordun doğuramadın gibisinden. Vallahi artık dayanamıyorum arkadaşlar ben bu hallere düşecek bir insan değildim. Evlendiğime cocuk yaptığıma her şeye pişman oldum hayatım ellerimden kayıp gidiyor; işe de baslayamıyorım cocuk cok kücük bakıcıya güvenemiyorum, ayrıca işe başlarsam ya asgari ücretle çalışacağım ya da kendi ofisimi açacağım bunun icin de 100bin tl lazım en az. Kafam cok karısık cok mutsuzum, bi insanı çıldırtıp çıldırtıp en ufak bi lafta ipleri koparmaya çalısıyor ben ne yapıcam biri akıl versin allah askına
zamanında sınırı aşmışsınız, seviyeniziz koymalıydınız. haftada 3-4 gün çok fazla . önce bi mesafe koyun
 
Sırtına semer vurulan , kendi kocası ve çocuğu önünde hakarete uğrayan ezik kadın olacağına terbiyesiz olsun , inanın daha çok saygı görür.
Kesinlikle, orası doğru
 
Back
X