Öncelikle merhaba. Kendimi anlatmak istiyorum hep iyi bir öğrenciydim, cok iyi bir bölüm okuyup mezun oldum, geleceği parlak görülen biriydim hep takdir gören beğenilen bir insandım. Çok itibarlı bir mesleğim var. Fakat evlilik çocuk derken işe ara vermek zorunda kaldım ve eşimin babası tarafından sürekli aşağılanmaya basladım. Şöyle anlatayım; eşimin babası sürekli her şeyi eleştiren ve akıl vermek adı altında aşağılayan biri; siz şöyle kötüsünüz, bunu beceremiyorsunu, o öyle yapılmaz böyle yapılır.. daima laf eden eleştiren sonra da gelin zaten alınmıyo diyip gülen bir insan. Ben aslında tavır koymak istemiyorum çünkü eşim huzursuz olsun istemiyorum ama artık dayanamıyorum. 30 yasına geldim ama hala her kararım sorgulanıyor ve aşağılanıyor, bir şey yaparken alırken sürekli babasına sormak zorundayız. Zaten cok yakın oturuyoruz haftada en az üç dört gün birlikteyiz, bakın en az diyorum. Geçen gün dışardaydık oğlum da ayaklandığı için sürekli peşindeydim of çok yoruldum dedim. Demez olsaydım başladı ‘ne yoruluyosun bütün gün evde yatıyosun, bak görümcen çalışıyo yükü ağır’ vs.. ben de benim de işim yoğun olsaydı bakıcıya bırakıp cıksaydım da öyle yorulsaydım çocuk bakmak daha zor dedim. Böyle devam edip gitti bu muhabbet. Neyse zaten dolmustum cunku surekli bu şekilde aşağılanıyorum hemen hemen her konuda. Namaz kılmamaktan müzik dinlememe ya da misafirlikteki oturma şeklime kadar eleştiriliyorum. Her neyse benim cocuk ayaklandı ve sürekli düşüyor sürekli de bir şey olmaz diyip duruyor, yine bir gün bi yeri acıdı ve morardı ben de buz koysak mı of cok kötü oldu diye söylenirken aman nolcak dedi ben de diğer torun olsa üzülüyosunuz ama dedim, der demez basladı hakaretler küfürler; eşime ya karın ya biz seç demeye basladı. Ben de tamam özür dilerm kızdırdıysam dedim geçiştirdim orda konu kapandı. Ama duydugum lafları coğu kisi duysa kaldırmazdı yani öyle böyle laflar değil. Bir de doğumum sorunlu olduğu icin onla ilgili laf soktu sen cocugu harcıyordun doğuramadın gibisinden. Vallahi artık dayanamıyorum arkadaşlar ben bu hallere düşecek bir insan değildim. Evlendiğime cocuk yaptığıma her şeye pişman oldum hayatım ellerimden kayıp gidiyor; işe de baslayamıyorım cocuk cok kücük bakıcıya güvenemiyorum, ayrıca işe başlarsam ya asgari ücretle çalışacağım ya da kendi ofisimi açacağım bunun icin de 100bin tl lazım en az. Kafam cok karısık cok mutsuzum, bi insanı çıldırtıp çıldırtıp en ufak bi lafta ipleri koparmaya çalısıyor ben ne yapıcam biri akıl versin allah askına
( pişman değilim) görüntülü konuştuk. Şimdi komple uzaktayım 9 ay sonra bayramda görüştük..
