öylemi düşünüyolarkı canım.daha kayınpeder yazlık evini buyutcekmiş.butun oğullarıda masrafı bolüsecekmiş.ayrıca ben de mecburen bekleriz diyorum nediyeyım.agzını açıyo bır evi diğerınden biraz daha küçük ve bakımsız ama bahçali.o eve 180 bin veriyolarmış.övünüyo.mınıbusunun kredisinin hepsini nerdeyse esim ödemiş vakyı zamanında.altındakı arabasını satmış.bekerlığından beri ağlayıp ağlayıp soymuslar esimi.bizimkide hep vermiş.maaşı cok iyiymiş.o maasla istese evlenmeden ikinci evide alırmış eşim. nerde paralar diyırum babama göndermiştim birikim yapsın diye hepsini kendi üsyune yatırım yapmış dio.biz evlenirkende kırk kat yabancı gibiydiker.evlendikten sonra yasadıklarım.anlatsa nasıl hala yuzlerıne bakıyosun dersiniz.ama sonucta esim herseyı gördü veailemin yasadığı sehre yerleştim.cok sukur.
onlar öyle düşünebilir de
sen düşündüklerini nasıl oluyor da hiç belli etmiyorsun onlara onu merak ettim ben.
yani ben olsam istemiyorsam en azından sessiz kalırdım beklerim demezdim.
eşinin ailesine para göndermesine de soygun diye bakmak doğru mu bilemiyorum..
benim eşim de küçüklüğünden beri çalışmış hep, dışardan bitirmiş okullarını.
kazandığı paraları da ailesine vermiş hep.
ben de ilk zamanlar kızardım, keşke yatırım yapsaydılar onun parasını ayırsaydılar diye
ama soygun olarak düşünmedim hiç..
şimdi kaynım çalışıyor ve bekar.
bakıyorum onda da aynısı oluyor..
söylüyorum, birşeylere yatırsan aslında ilerde senin için iyi olur diye
ama başa gelmeyince anlamayacak o da :)
bu arada kredi faizlerine bulaşmamakta çok haklısın,
alternatifleri düşünmediniz mi hiç?
katılım bankaları falan? ya da yine kooperatif gibi bir şey?