Merhaba arkadaşlar yine ben ve yine görümceli kv li kp li bir konu...
Eşimin ailesi ile her zaman sorunlar yaşıyorum sanırım hep de yaşamaya devam edicez.
Anlatmaya başlıyorum.
1. Görümcem geri kafalı, kendini kocasına adamış, dayağı bile kadının hakettigini düşünen bir tip. Buraya kadar banane ama bizden de hep bunu bekliyor ve bize imalarda bulunuyor. Eşimin tek tük sigara içtigini görmüş benim başlattığımı ima ediyor, eltimin evlendikten sonra eşi için kapanması gerektigini ima ediyor falan filan... En son da kv ler mevlit okutacaktı bu görümce kendi kendine her şeye atladı pilavı, tatlıyı ısrarla kendi yapma girişiminde bulundu. Bu süreçte eltim ve benim de yanında olmak zorunda olduğumuzu ima etti. Ben hamile halimle gittim ama nefessiz kaldım bazı sorunlar yaşadım yardım edemedim uzandım. Bu ise küplere binmiş vaziyette " nerede kaldı şu x (eltim), neden gelmiyor cocugu abime bıraksın gelsin" tarzı itici itici konuştu. Ha bir de ben fenalaşmadan önce yardım etmeye çalışırken küçük cocukmuşum gibi her şeyime karıştı. Emirler verdi ki hiç hoşlanmam. Yıkadıgım şeyleri de gözümün içine baka baka tekrar yıkadı. Böyle gıcıklıklar yaptı. Ben de eltime anlattım onunla konuşma kararı aldık. Bir odada tane daha sakince konuşmak istedim ama bir baktım bu bagırıyor, ortalığı yıkıyor. Eltim ve bana dedikoducu diyor, her şeyi terse çekiyorsunuz, A..ınızı yırtıyorsunız gibi seviyesiz şeyler söyledi. Ben de sert cıktım bu kadar hadsizlik üzerine. Baktım kaynım mudahale ediyor karrdeşini savunuyor. Beni bastırmaya çalışıyorlar. Ben neredeyse sinir krizi geçiriyorum çünkü kimse beni dinlemiyor. Eşim geldi beni götürdü. Kaynımı da uyarmış. Ama kimse seviyesiz görümceye laf etmiyor. Sonra sakinleştik söyledigi lafları asla unutmayacağımı belirttim. Hazır konu açılmışken bütün içimi döktüm. Özür diledi ama aşırı samimiyetsiz. Konu orada kapandı ama içimde kalan şeyler var.
2. Annem ve kv önceden arkadaşlardı zaten ama evlenince kv değişti, bi havalara girdi. Annem yine de kötülük olmasın diye hep ona iyi yaklaştı ve geçen de yemege çağırdı. Hasta oldugunu, uzandığını gelemeyeceğini söyledi. Hep zaten bahane bulur ki ben zaten inanmadım. Eşim hastayım deyince üzüldü ve ziyarete gittik annemden cıkıp. Bi baktık eltisinde çay keyfi yapıyor. Ben de
"gerçekten cok hasta görünüyorsun, çok geçmiş olsun" dedim imalı. Suratı kıpkırmızı, anneni de getirseydin diyor bir de. Ben de "sen yemege gelmedin, annem neden gelsin" dedim. Eşim ise bu kadar şeye ragmen hala annesinin yalancı biri oldugunu görmüyor.
3. Görümcem bile kendi babasının sapıklıgından rahatsız. Torununa
( görümcenin kızı) sezeryan dogumu anlatmış. Kız daha dört/beş yaşında. Annesine "acıdı mı" falan diyormuş. Böyle bir dede ile ileride evladımı nasıl görüştürcem ben? Bunun gibi birçok sebepten dolayı doğacak bebegim için endişe ediyorum.
Aslında konular cok cok uzun ama olaylar böyle. Eşimin ailesi çok anormal. Eşim onlara benzemez çünkü onlarla pek yaşamamış. Egitim vs sebeplerden dolayı böyle. Eşimin ailesinden o kadar iigreniyorum ki...
Görüşme demeyin, çünkü eşimin ailesi ne kadar uzak olabilirim?? Arada rahatsız oldugumu şeyleri söylesem de eşim bi şekilde ailesini savunuyor ( bazı bariz şeyler hariç). evlerine bile gitmek istemiyorum, ne yapıcam ben?
ama görümceme aşırı gıcık oluyorum yani :) evleneli bir yıl bile olmadı. Pek uzak değilizama yakın da değiliz. O olaydan sonra hiç gitmedim, daha da seyrek gidicem. Hallediyorlar. Eşim de işte ne kadar kötü de olsa ailesi olduğu için tam aanlamıyor beni.
